Δουλεύω … όπως παλιά.

Η ανάγκη γέννησε ιδέες. Οι ιδέες γίναν επαγγέλματα, και το ταλέντο έγινε δουλειά κι έφερε χρήματα.Οι συνθήκες άλλαζαν και δημιουργούσαν νέες ανάγκες.Τα άλογα χρειάζονταν πεταλωμα,ο ασβέστης καμίνι, οι κατσαρόλες καλάτζισμα  και τα αγαθά έπρεπε να φτάσουν με κάποιο τρόπο και στα πιο απομακρυσμένα χωριουδάκια.

Δεν υπήρχε αφθονία αγαθών  άρα τα υπάρχοντα θα έπρεπε να συντηρηθούν με κάποιο τρόπο.Και  έτσι όλα απέκτησαν τους ειδικούς τους, τους επαγγελματίες.

Μάστορες, καλλιτέχνες, αυτοδίδακτοι ,εξέλίσονταν μέσα από την ίδια τη δουλειά.Σπούδαζαν την τέχνη που είχαν στα χέρια τους διδασκόμενοι από την ίδια την τέχνη.Αλλες φορές την κληρονομούσαν  και πήγαινε από πατέρα σε γιό και από γενιά σε γενιά.

Αλλοτε, επάγγελμα γινόνταν το ταλέντο.Η κλίση στη μουσική,η καλή φωνή

Η ζωή χρειαζόνταν κι απολαύσεις.Ηθελε γλυκό,παγωτό,λιχουδιές. Και έτοιμο το κασελάκι και στο δρόμο…

Είχε όμως και χαρές,όμορφες σημαντικές στιγμές που έπρεπε να μείνουν.Κι ο φωτογράφος περιπολούσε  και ήταν απίκο.

Ξύπνιοι και άντροποι οι παλιοί…..

Το φαγητό είδος πρώτης ανάγκης. Η παραγωγή του ,η επεξεργασία των πρώτων υλών,ο τρόπος και τα σκεύη παρασκευής του έφτιαξαν μια αλυσίδα αγοράς. Η ζήτηση μεγάλη.Δεν είχαν όλοι μύλους να αλέθουν το σιτάρι,ούτε χωράφια να το καλλιεργούν.Δεν είχαν κοπάδια να παίρνουν το γάλα και το κρέας. Ετσι γεννήθηκαν οι γεωργοί ,οι μυλωνάδες οι κατασκευαστές οικιακών ειδών,και οι συντηρητές τους.Οι τσοπάνηδες και οι βοηθοί τους. Απαραίτητα και τα γλυκίσματα που έκαναν σαλεπιτζήδες να γυρνάν με το κασελάκι φωνάζοντας σαλέπι,και παγωτατζήδες που πούλαγαν παγωτό.Φρέσκα,χωρίς συντηρητικά με αγνές πρώτες ύλες.

Μετά την φροντίδα του επιούσιου,ερχόνταν η φροντίδα  και ο καλλωπισμός του σώματος.Το Κούρεμα στο Μπαρμπέρικο, το ράψιμο των ρούχων,το παπούτσι.Κι έγιναν ράφτες  μοδίστρες καπελούδες  κουρέες και τσαγκάρηδες.

Το Εμπόριο απαραίτητο.Μαγαζάκια μικρά η μεγαλύτερα πούλαγαν τα αγαθά τους.Πάγο,κάρβουνο,ψωμί, ξύλα…

Ο φούρνος,το μπακάλικο,το υποδηματοποιείο,το παγοπωλείο,έγιναν σιγά-σιγά τα σταθερά »προμηθευτήρια» αγαθών.Υπήρχε όμως και το πλανώδιο εμπόριο που προμήθευε  από ρούχα παπούτσια και γλυκα  μέχρι παιχνίδια.

Οι ανάγκες όμως απαιτούσαν και τεχνίτες ή ειδικούς εμπόρους.Σιδηρουργούς ,χαλκωματάδες,παπλωματάδες ,ασβεστοποιούς και παγοπώλες…

Ο άνθρωπος όμως είχε ανάγκη και από διασκέδαση και ψυχαγωγία.Κάποιοι τολμηροί για την εποχή ,ταλαντούχοι όμως, με κλίση στην μουσική στο θέατρο και στο τραγούδι,ανέλαβαν το κομμάτι της ψυχαγωγίας έναντι βέβαια της ανάλογης αμοιβής. Εφτιαξαν ορχήστρες με τραγουδιστές και οργανοπαίχτες, και θίασους που  έδιναν παραστάσεις … Πρόσφεραν θέαμα,βγάζοντας ταυτόχρονα μεροκάματο.Διαχρονικός ο Καραγκιόζης έπαιζε παντού ,σκορπίζοντας γέλιο σε μικρούς και μεγάλους.

Διάφορα επαγγέλματα που  το ένα ήταν συνέχεια η απαραίτητη προυπόθεση  του άλλου.Το εμπόριο έκανε αγωγιάτες που εξασφάλιζαν όχι μόνο τη μεταφορά των αγαθών αλλά και την ανταλαγή προϊόντων μεταξύ των χωριών.Η είδηση του νέου απαιτούσε ντελάλη, και τα χωράφια ήθελαν αγροφύλακα, ντραγάτη .

Τα υλικά αγαθά ήταν δυσεύρετα και ακριβά, έτσι γεννήθηκε ο καρεκλάς,ο καλαθάς και ο καλατζής.Τα κομπιούτερς  και οι δορυφόροι δεν υπήρχαν ούτε σαν σκέψη,έτσι λοιπόν οι τηλεφωνήτριες,οι φαροφύλακες και οι ασυρματιστές ήταν περιζήτητοι.Ενα επάγγελμα που εκείνη την εποχή ήταν υποτιμημένο ήταν αυτό του γραφιά.Του σημερινού Δημοσίου υπαλλήλου.Τι ειρωνία!!!

Η ανάγκη γέννησε ιδέες η αγορά τις εξαργύρωσε και η εξέλιξη τις εξαφάνισε.

Σήμερα όλα είναι πιο εύκολα.Τα υλικά αγαθά είναι άφθονα… Αρκεί να μπείς σε ένα πολυκατάστημα και απλά να επιλέξεις.Εκεί θα βρείς μανάβικο,μπακάλικο,κουρείο,παπλωματζίδικο,ραφτάδικο αρτοποιείο…

Δεν θα βρείς όμως μανάβη,μπακάλη,ράφτη!Δεν θα πείς καλημέρα και δεν θα πιάσεις με κανέναν την κουβέντα.

Το σκόντο έγινε άτοκες δόσεις και το τεφτέρι πιστωτική.

Τα χέρια έγιναν μηχανές και το μυαλό λογισμικό.Οι δορυφόροι φέρνουν τα νέα ,οδηγούν πλοία και αεροπλάνα ,και τα κομπιούτερ κατασκευάζουν μηχανήματα.Αλλες εποχές….

Αυτό που διαχωρίζει τα παλιά επαγγέλματα από τα σημερινά είναι ότι εκείνα ήταν επαγγέλματα ψυχής και ανάγκης ενώ  τα σημερινά, άνεσης και μοναχικότητας.

Κανείς όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι ο άνθρωπος πάντα έβρισκε τρόπους να δημιουργεί,να κατασκευάζει και να επιβιώνει.Η ανάγκη όμως

για επιβίωση έγινε σιγά-σιγά  απληστία και κυνήγι θησαυρού.Σήμερα όσες ανάγκες και να καλύπτουμε  άλλες τόσες δημιουργούμε.

Τότε δούλευες για να ζήσεις….τώρα ζείς για να δουλεύεις.

(Η συγκέντρωση του υλικού έγινε σε μεγάλο χρονικό διάστημα και από πάρα πολλά sites με αποτέλεσμα να είναι δύσκολο να αναφέρουμε τις πηγές.Αν διαφωνείτε με την δημοσίευση στο Meganisi Times παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μας στα παρακάτω emails elli.70@hotmail.com, meganisitimes@gmail.com. Ευχαριστούμε.)