Εκεί στο ΠΑ«ΣΟ»Κ μας ξεπουλούν για να βολευτούν!

Άρθρο του Θανάση Περδικάρη

Πέρασαν αρκετές μέρες από την πρωτάκουστη απόφαση της δημοτικής πλειοψηφίας στο Δήμο Λευκάδας, να παραχωρήσει για 20 χρόνια το δικαίωμα μας στο νερό, στην υπό ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ ΑΕ και να ενταχθεί στη λέσχη «των προθύμων πρωτοπόρων» για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της αυτοδιοίκησης και το ξεπούλημα της κοινωνίας.

Όμως οι συντελεστές της απαράδεκτης και καθ’ υπόδειξη απόφασης δεν δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι με την ακατανόητη αυτή πράξη τους, για την οποία δεν προβληματίστηκαν, δεν ενημέρωσαν, δεν συζήτησαν, εμπορευματοποιούν για πάντα τους υδάτινους πόρους της Λευκάδας, ένα κοινωνικό αγαθό που επιβάλλεται να είναι άμεσα προσβάσιμο και διαθέσιμο σε όλους τους πολίτες.

Επιμένουν να αντιμετωπίζουν ακόμη και αυτό το πολύ σημαντικό ζήτημα για την κοινωνία μας, στα πλαίσια της συνηθισμένης πλέον πρακτικής λειτουργίας της δημοτικής πλειοψηφίας. Μια κοντόφθαλμη με αντι-αυτοδιοικητικά χαρακτηριστικά πρακτική, σύμφωνα με την οποία «δικαιούται» να αποφασίζει για την κοινωνία, χωρίς την κοινωνία, ελέω των συσχετισμών του αντιδημοκρατικού και προπομπού των τοπικών μνημονίων «καλλικράτη».

Η πρωτοφανής θρασύτητα που επιδεικνύουν για να καλύψουν αδυναμίες και ανεπάρκεια, καθόλου δεν τους εμποδίζει να δηλώνουν (!) συχνά …;πλήρη ανικανότητα στη διαχείριση και διοίκηση του Δήμου, προκειμένου να υλοποιήσουν όσα τους επιβάλλουν αυτοί που τους «διόρισαν», εξυπηρετώντας κομματικές σκοπιμότητες αλλά και προσωπικές φιλοδοξίες.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το ΠΑ«ΣΟ»Κ και οι παράγοντές του στο νομό με την αμέριστη συμπαράσταση τών («για το καλό του τόπου και της αυτοδιοίκησης») διαφόρων συμμάχων τους, έχουν επιδείξει τα τελευταία χρόνια ιδιαίτερο ενδιαφέρον για παραχωρήσεις και ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιου πλούτου.

Είναι σχετικά πρόσφατη η απόφαση της προηγούμενης δημοτικής αρχής Μεγανησίου με την οποία (ύστερα από πρόταση του τότε και σημερινού δημάρχου) παραχωρήθηκε για χρήση σε ιδιώτη το τουριστικό καταφύγιο Βαθέος, που είχε κατασκευαστεί με ευρωπαϊκή και δημόσια χρηματοδότηση.

Και τότε χρησιμοποιήθηκε η δικαιολογία της αδυναμίας διαχείρισης, παρότι μερικούς μήνες πριν η δημοτική αρχή Μεγανησίου είχε δημοσιοποιήσει επιστολή για την αναγκαιότητα συγκρότησης ενός νησιωτικού δήμου με Κάλαμο-Καστό, δηλώνοντας πλήρη ετοιμότητα και αναφέροντας ότι υφίστανται οι δυνατότητες για την επιτυχή υλοποίηση του εγχειρήματος. Επίσης είναι γνωστή και η ανεπιτυχής προσπάθεια που έγινε τελευταία για να «πατήσει» η ΕΥΔΑΠ ΑΕ και το Μεγανήσι.

Στο Δήμο Λευκάδας η απόφαση παραχώρησης ύδρευσης-αποχέτευσης σίγουρα στιγματίζει το δήμαρχο και τη δημοτική πλειοψηφία αφού στο μικρό διάστημα της θητείας τους θεωρούνται ήδη αφερέγγυοι, αναξιόπιστοι και ανίκανοι.

Αφερέγγυοι και αναξιόπιστοι λόγω των προεκλογικών-προγραμματικών δεσμεύσεων αλλά και της ομόφωνης απόφασης του ΔΣ τον Φεβρουάριο 2011 για την δημιουργία Δημοτικής Επιχείρησης, που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ.

Ανίκανοι γιατί προφανώς το έχουν αποδείξει στη μέχρι τώρα θητεία τους και γιατί οι ίδιοι το διαλαλούν σε κάθε ευκαιρία εκλαμβάνοντάς το μάλλον κάτι σαν …;επιβράβευση των πεπραγμένων τους.

Υπάρχουν όμως και προεκτάσεις σε καθαρά κομματικό επίπεδο με δεδομένη την καθοριστική και αποφασιστική παρέμβαση του μηχανισμού του ΠΑ«ΣΟ»Κ (έχει καταγγελθεί και κανείς δεν το διέψευσε) για την «εδώ και τώρα» πολυετή παραχώρηση στην ΕΥΔΑΠ ΑΕ, στοχεύοντας στην ενίσχυση της χρηματιστηριακής αξίας ενόψει της αναμενόμενης ιδιωτικοποίησης.

Άμεσα ο δήμαρχος και η ομάδα του (με τη στενή έννοια) συμμορφώθηκαν, μεταφέροντάς το απλά και στην δημοτική πλειοψηφία (με την ευρεία έννοια). Σημαντικό ρόλο στην όλη διαδικασία έπαιξαν οι σχέσεις στοργής και μίσους στο τοπικό ΠΑ«ΣΟ»Κ και ο πόλεμος μεταξύ «δασκάλων» και «μαθητών» για πολιτική επιβίωση (κα όχι μόνο) σε μια δύσκολη γι’ αυτούς περίοδο, σε μια περίοδο που οι ίδιοι επέλεξαν να μην είναι με την κοινωνία αλλά εναντίον της.

Ομολογουμένως ο δήμαρχος φάνηκε να μην «καίγεται» και πολύ για το αν θα προχωρήσει η σύμβαση με την ΕΥΔΑΠ ΑΕ. Η εντύπωση που δημιουργήθηκε με βάση τον τρόπο που χειρίστηκε το ζήτημα, είναι ότι η όλη διαδικασία -σκόπιμα «fasttruck»- έμπαζε από παντού. Η εισήγηση ήταν πρόχειρη και ευάλωτη, οι παρεμβάσεις ατυχείς και προκλητικές. Η έλλειψη (σκόπιμη;) διαφάνειας και ενημέρωσης δημιούργησε προβλήματα προκαλώντας αναταράξεις ακόμα και στο ψηφοδέλτιό του, υπήρξαν αρνητικές τοποθετήσεις φορέων (που κάποιοι μάταια προσπάθησαν να συμμαζέψουν), εκδηλώθηκαν και συνεχίζουν να εκδηλώνονται κοινωνικές αντιδράσεις, κλπ.

Όλα αυτά δημιουργούν την υπόνοια ότι (ίσως) ο δήμαρχος έκανε απλά το «καθήκον του» επενδύοντας στη μελλοντική του πορεία, η οποία όμως φρόντισε να είναι σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτή της κοινωνίας.

Ίσως να ήταν και χαλαρός (σύμφωνα με όσα κυκλοφορούν), γνωρίζοντας ότι την ευθύνη για το συγκεκριμένο ζήτημα έχει ο τωρινός βουλευτής Λευκάδας, ως τοποτηρητής των τροϊκανών της κυβέρνησης στη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων και των παραχωρήσεων, που εξαγγέλθηκαν ως τσουνάμι.

Ένα τσουνάμι που πλήττει τους πολίτες προκαλώντας βαθύ τραύμα στον κοινωνικό ιστό. Ένα θανάσιμο τραύμα που προκάλεσε και ο ίδιος ο κ. Μαργέλης με τη συναίνεση  της «επάρατης» και των ακροδεξιών συνοδοιπόρων του, ως οπαδός των μνημονίων, των μεσοπρόθεσμων και όλων εκείνων των επιλογών που οδηγούν σε τέλμα και πλήρη εξαθλίωση την ελληνική κοινωνία

ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ                                                                              

Μέλος Περ/κού Συμβουλίου Ιονίων Νήσων του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ