Άρθρο της Εύας Λιβιτσάνη

Η ρητορική τέχνη τον 5ο προ Χριστού αιώνα ήταν η πύλη για μια λαμπρη πολιτική
σταδιοδρομία. γι αυτό οι αθηναίοι και λοιποί ελληνόφωνοι χρειάστηνα ανθρώπους
έξυπνους δικανικά αποφασιστικούς που επιτακτικά θα τους μετέδιδαν γνώσεις επι
της συγκεκριμένης τέχνης και τους βρηκαν. Σοφιστές τους ονόμασαν απ’το
ουσιαστικό σοφία που ως τότε χρησημοποιούνταν ως προσδιορισμός προσωπικοτήτων
όπως μάντεις, μουσικούς, ποιητές άτομα δηλαδή με ιδιαίτερες γνώσεις και
διαίσθηση.
«Η αγόρευση έγινε το κατεξοχήν πολιτικό όπλο, το κλειδί για την
πολιτική εξουσία το μέσον ελέγχου και κυριαρχίας επι των  επι των άλλων». Τάδε
έφη ο Ζαν Πιερ Βερνάν ιστορικός συγγραφέας, συμφωνώ μαζί του κι επαυξάνω.
Επομένως οι σοφιστές με τη ριτορική τους δεινότητα περιέγραφαν, έπειθαν,
κατασκεύαζαν, παραπλανούσαν και το ερυθρό αποφαίνονταν κυανό!!! Θυμικά τούτο σας
παραπέμπει κάπου? πιστεύω πως ναι!!!
Στο περίφημο «Ελένης Εγκώμιο» ο
επιδέξιος και λαλίστατος φιλολογικά σοφιστής Γοργίας έπλεξε κατά τον 5ο π.Χ
αιώνα αριστοτεχνηκά την επιρροή που ασκεί στο πλήθος ο λόγος, όταν ο ομιλιτής
είναι επιθετικά ικανός με αυτόν. Η Ελένη παρουσιάζεται ως μια δύσμοιρη,
συναισθηματικά ανώριμη και εύπηθη νεαρή γυναίκα γι’ αυτό και δεν νοήται υπαίτια
της έναρξης του τρωικού πολέμου. ΣΧΕΔΟΝ βιάστηκε συναισθηματικά και συγκινησιακά
απ’ την πειθώ του Πάρη και έτσι ΣΧΕΔΟΝ βίαια τον ακολούθησε!!! Γιατί πειθώ ίσον
αναγκαιότητα. Άρα?…? κατά την άποψη του ρήτορα ο λόγος έχει ως στόχο όχι την
αληθεια αλλά την πειθώ! ερωτώ λοιπόν τούτος σε τι αποσκοπεί? Να ναρκώσει να
εκμεταλλευτεί και να εκπορνεύσει τις ευαίσθητες πνευματικές αντιστάσεις του
ακροατηρίου. Φίλοι συναναγνώστες ίσως ρωτήσετε αυτούς γιατί γράφω όλα τούτα.
Απαντώ γιατί επιθυμώ τώρα που διαβάζετε το μικρό συγγραφικό μου πόνημα να
προβείτε σε αυτονόητους παραλληλισμούς και εξισώσεις. Ποιοί είναι σήμερα οι
δεινοί ρήτορες που ασκούν την παραπάνω τέχνη απο συγκεκριμένους άμβωνες και
ποιποί είναι εκείνοι που σαν άλλοι σοφιστές έπαιξαν με την αγνότητα της άδολης
πολιτι�
�ής μας σκέψης? ποιοί είναι εκείνοι που βίασαν τα όνειρά
μας?
Ποιοί είναι εκείνοι που ύψωσαν τοίχους και οικοδόμησαν αυθαίρετα δίπλα
κι ανάμεσα σ’ αυτό που θελήσαμε να ζήσουμε? Νομίζω πως όλοι το γνωρίζετε πολύ
καλά γι’ αυτό ας τους πούμε: «νεοκοποι σοφιστές παρακαλώ απέλθετε»