Εκδήλωση ΚΚΕ Λευκάδας για την Οκτωβριανή Επανάσταση στο Μεγανήσι
Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012, 18:30, Αίθουσα Πολιτισμού Σπαρτοχώρι
Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η
Η Κ.Ο. Λευκάδας του ΚΚΕ σας καλεί στην εκδήλωση που διοργανώνει για την 95η επέτειο της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης την Πέμπτη 22 Νοέμβρη 2012 ώρα 6.30 μ.μ. στο Πολιτιστικό Κέντρο Ταφίων Δήμου Μεγανησίου (Αίθουσα Πολιτισμού Σπαρτοχώρι) με ομιλητή τον Κώστα Μπάτσικα, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ, με θέμα:
«Η καπιταλιστική Οικονομική Κρίση φέρνει
πιο επιτακτικά στο προσκήνιο την επικαιρότητα
και την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού»
18 Νοεμβρίου 2012 @ 22:41
Και λίγα λόγια από τον Στάθη στους απανταχού συντρόφους(Σιγά ..θα ιδρώσει το αυτί τους)
Οι ημέρες που έρχονται «είναι γκαστρωμένες», όπως έλεγε ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης. Ο χειμώνας που έρχεται θα είναι βαρύς κιαδίστακτος με τους αδύναμους. Συνεπώς η στάση που θα κρατήσει το ΚΚΕ για το επόμενο διάστημα έχει ιδιαίτερη σημασία για τις τύχες του λαού και της χώρας.
Η επ’ εσχάτοις συρρικνωμένη απήχηση του ΚΚΕ στο εκλογικό σώμα δεν το βγάζει, τουλάχιστον όχι ακόμα, απ’ το πλαίσιο των αγώνων του λαού εναντίον της παλινόρθωσης του πιο άγριου και πρωτόγονου καπιταλισμού από την εποχή του Ντίκενς σε όλη την Ευρώπη και βεβαίως στην Ελλάδα, έτσι όπως εκφράζεται με την κόλαση των Μνημονίων – κι όχι μόνον.
Πέρα απ’ τις απλουστεύσεις (του στυλ «το Μνημόνιο δεν είναι το πρόβλημα, το πρόβλημα είναι ο καπιταλισμός») oι οιωνοί για τον δρόμο που έχει πάρει το ΚΚΕ δεν είναι καλοί.
Ας μείνουμε κατ’ αρχήν στα γεγονότα: την ημέρα που η ανίερη Ιερά Συμμαχία των Τριών της Τρόικας πέρναγε απ’ τη Βουλή το θανατηφόρο πακέτο των μέτρων, η κ. Παπαρήγα ανάλωσε την ομιλία της, κατά 80%, επιτιθέμενη στον ΣΥΡΙΖΑ. Θα μπορούσε να θεωρηθεί υστερία, αν δεν ήταν λάθος.
«Μόνον διαφορές τακτικής ανάμεσα στη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ», διακρίβωσε η Αλέκα.
Δεν έμεινε όμως μόνον στις διακριβώσεις, αλλά πέρασε και στις προφητείες: «ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει σοσιαλδημοκρατία, μάλιστα λιγότερο ριζοσπαστική απ’ όσον το ΠΑΣΟΚ της πρώτης του εποχής».
Είναι κρίμα (στην πραγματικότητα ντροπή) να ξεπέφτει κανείς, πόσο μάλλον ένας μαρξιστής, σε «δίκες προθέσεων».
Αλλά είναι ακόμα πιο θλιβερό, την ίδια ταραχή που έπαθαν τα παπαγαλάκια του Mega με τον κ. Λαφαζάνη ομιλούντα περί«κοινοβουλευτικού πραξικοπήματος» να παθαίνει ταυτοχρόνως και η κυρία Παπαρήγα μέσα στην αίθουσα. Ως «πασαρέλα» απαξίωσε τις διαμαρτυρίες του ΣΥΡΙΖΑ κι άλλων δυνάμεων για το πραξικόπημα που επιχειρούσε φόρα παρτίδα από του βήματος της Βουλής ο κ. Στουρνάρας για το αυτοδιοίκητο της Βουλής.
Θλιβερά παράδοξα με ακόμα πιο θλιβερά παρεπόμενα: να εισπράττει αίφνης το ΚΚΕ επαίνους κι εύσημα απ’ τον κ. Σαμαρά, τον κ. Πρετεντέρη, τον κ. Βενιζέλο, την ευμενή ανοχή του… κ. Βορίδη, ακόμα και τα ιντερνετικά εύγε του κ. Κικίλια!!! – «με επαινούν οι εχθροί μου, κάπου κάνω λάθος» κάποτε, κάποιος, έλεγε.
Μαζεύτηκαν πολλά; Οχι! έχει κι άλλα, ακόμα πιο παράδοξα, τουλάχιστον για τους κομμουνιστές και τους αριστερούς: «Ο ΣΥΡΙΖΑ ζητάει εκλογές προτού προλάβει το κίνημα να οργανωθεί(!) και να ξεσκεπαστεί(!) ο πραγματικός χαρακτήρας της δικής του πολιτικής, που είναι η πολιτική διαχείρισης της κρίσης σε βάρος του λαού(!)» (σ.σ.: τα θαυμαστικά δικά μου).
Εδώ το ΚΚΕ βγάζει με τα χέρια του τα μάτια του: «προτού προλάβει το κίνημα να οργανωθεί»; – τριάντα χρόνια το οργανώνουμε, με το ΚΚΕ στην πρωτοπορία.
Αλλά ας πούμε, για την οικονομία της συζήτησης, ότι το κίνημα δεν είναι ακόμα οργανωμένο επαρκώς – έως ότου να οργανωθεί, τι; – μαμ, κακά και νάνι; Ή μήπως ένα κίνημα οργανώνεται μέσα απ’ τους αγώνες, χωρίς να περιμένει πρώτα… να οργανωθεί κι ύστερα… να αγωνισθεί; – παιδαριώδεις σκέψεις. Και λογικά άλματα προκειμένου να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα.
Τέλος, το ότι ο σατανικός ΣΥΡΙΖΑ «θέλει να διαχειρισθεί την κρίση σε βάρος του λαού» το ισχυρίζεται μόνον ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης (όταν έχει διαβάσει πολύ Νεφελίμ).
Είναι πιθανόν ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτύχει εν τέλει να προασπισθεί τον λαό,αλλά να πιστεύει κανείς ότι θέλει να τον χαντακώσει, αυτό ξεπερνά τα όρια της πολιτικής σκέψης και εισέρχεται στο πεδίο της συνωμοσιολογίας.
Δυστυχώς, ως φαίνεται, το ΚΚΕ έχει εγκλωβισθεί στην ίδια του τη ρητορική (αριστερίστικη και σεχταριστική) σε πολιτικές που απάδουν τηςκομμουνιστικής παράδοσης: «Αδιάφορο το ΚΚΕ για τις παραβιάσεις του Συντάγματος», δήλωσε από του βήματος της Βουλής ο κ. Παφίλης. «Αστικό Σύνταγμα είναι έτσι κι αλλιώς, εμάς δεν μας κόφτει, εμείς δεν το έχουμε ψηφίσει», συνέχισε.
Αγαπητέ μου Θανάση, για τη Δημοκρατία, την αποκατάστασή της -συνεπώς και για αυτό το Αστικό Σύνταγμα- χιλιάδες κομμουνιστές, αριστεροί και δημοκράτες εξορίσθηκαν, βασανίσθηκαν, έδωσαν τη ζωή τους! – τι έχετε πάθει;
Τι είναι αυτά που λέτε; Σε Ελληνες πολίτες απευθύνεσθε, σε σκεπτόμενους ανθρώπους ή σε οπαδίτες και χούλιγκανς;
Είναι δυνατόν να κατηγορεί η Αλέκα τον ΣΥΡΙΖΑ για «μπλοκ της δραχμής», ακριβώς όπως τον κατηγορεί ο κ. Σαμαράς για «λόμπι της δραχμής»;
Είναι δυνατόν να μη συναινεί το ΚΚΕ στην παραπομπή Γιωργάκη στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής για τη λίστα Λαγκάρντ;
Μάλιστα με το σκεπτικό που ανέπτυξε η Αλέκα: «Περιμένει ο λαός να τιμωρηθεί ο Παπανδρέου και τι θα γίνει; Θα ανεβεί η σύνταξη;»..!!!
Αν αυτό το έλεγε άλλος, θα μιλούσα για κυνισμό, για αμοραλισμό, το είπε όμως η κυρία Παπαρήγα – τα έχετε χάσει; Δεν είναι
η κάθαρση, δεν είναι η απόδοση δικαιοσύνης προϋπόθεση τηςδημοκρατικής ανασύνταξης; της επαναπολιτικοποίησης του λαού και τηςεπανενασχόλησής του με τα κοινά;
Στο 11ο Συνέδριο, ο Χαρίλαος είχε προτείνει και το κόμμα είχε επεξεργασθεί μια «δύσκολη» αλλά «γόνιμη» γραμμή: απευθυνόμαστε στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, όχι στο ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα εσείς κατηγορείτε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι γίνεται ΠΑΣΟΚ, επειδή πολλοί πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ (κι άλλων κομμάτων) προστρέχουν σε αυτόν.
Το ίδιο ισχυρίζονται ο ΔΟΛ, το Mega κι όλες οι άλλες δυνάμεις του κακού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει ΠΑΣΟΚ αν γίνει κολυμβήθρα του Σιλωάμ για ταστελέχη του ΠΑΣΟΚ κι όποιον άλλον μας έφερε έως εδώ.
Ομως κάνετε, ενώ αφελείς δεν είσθε, πως δεν καταλαβαίνετε τηδιαφορά. Δηλαδή τι θέλετε; Οι πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ή της Ν.Δ. να μην έχουν καταφυγή, ούτε προσδοκία; και τότε, αν δεν μετακινηθούν αυτοί οιπολίτες, πώς θα αναταχθούν οι συσχετισμοί μέσα στον λαό, υπέρ του;
Κάνετε όμως και κάτι άλλο, ακόμα χειρότερο: λέτε στον λαό ότι μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει κι ότι ώσπου να σας δώσει εντολή για τον σοσιαλισμό, ματαιοπονεί.
Ετσι, όχι μόνον απογοητεύετε τον λαό (ο οποίος ώσπου να σας δώσει την εντολή για τον σοσιαλισμό πρέπει να επιζήσει) αλλά ταυτίζοντας
τον στρατηγικό σας στόχο με την τακτική σας διαπράττετε αυτό που ο Λένιν έλεγε αριστερισμό.
Και, κατ’ ακολουθίαν, για να υποστηρίξετε αυτή την πολιτικήαυτοακυρώνεσθε: λέτε στον λαό: στον σοσιαλισμό θα λυθούν όλα (στο μεταξύ ο άλλος πεινάει, άλλος αυτοκτονεί), οργανωθείτε στα σωματεία, στις γειτονιές, παντού και παλέψτε για τον σοσιαλισμό.
Ο σοσιαλισμός δεν είναι κακός στόχος, είναι μάλλον ο καλύτερος, αλλά ώσπου να σχηματισθεί η λαϊκή πλειοψηφία που χρειάζεται (καθώς οι ίδιοι λέτε), ώστε να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό, οι καπιταλιστές μάς αλαλιάζουν. Χθες με τις πιστωτικές κάρτες, φέρ’ ειπείν, σήμερα με το Μνημόνιο, αύριο πιθανόν με τίποτα φαιοχίτωνες.
Θα συμφωνήσω μαζί σας ότι το Μνημόνιο είναι απλώς μια έκφανση του καπιταλισμού, ότι ο καπιταλισμός είναι οι κρίσεις του, ότι ο φασισμός είναισύμφυτος με τον καπιταλισμό όσον και ο πόλεμος.
Ομως όλα αυτά είναι διαπίστωση, όχι πολιτική.
Για τους μαρξιστές, όπως έλεγε κι ο θείος Κάρολος, το πρόβλημα δεν είναι μόνον να ερμηνεύουμε τον κόσμο, αλλά να τον αλλάζουμε.
Τα τελευταία πολλά χρόνια αλλάζουν τον κόσμο επί τα χείρω οι αντιδραστικές δυνάμεις της νεοφιλελεύθερης ακροδεξιάς με τη συνεπικουρία τηςσοσιαλδημοκρατίας.
Αν θεωρείτε αδιάφορο τον χαμό και των τελευταίων εργατικώνκατακτήσεων, ώσπου να τις πάρουμε πίσω όλες μια και καλή στον σοσιαλισμό, καλώς πορεύεσθε.
Πορεύεσθε όμως μέσα σε μια δική σας μεταφυσική, ολωσδιόλου δικήσας.
Να προσθέσω και εγώ κάτι σαν επίλογο;
Καληνύχτα, Αλέκα, αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ…
20 Νοεμβρίου 2012 @ 15:45
Και λίγα λόγια από τον Αλαβάνο στους απανταχού «συντρόφους» ((Σιγά ..θα ιδρώσει το αυτί τους)
«Η σκέψη μου είναι πάρα πολύ απλή και θα έπρεπε να έχει γίνει. Ολες οι χώρες της ΕΕ, όλες οι μεγάλες τράπεζες, όλες οι επιχειρήσεις έχουν διαμορφώσει ένα σχέδιο για το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ, εκτός από μας», δήλωσε ο πρώην πρόεδρος πρόεδρος του Συνασπισμού Αλέκος Αλαβάνος.
Σε συνέντευξή του στη ΝΕΤ,ο κ. Αλαβάνος υποστήριξε ότι «παραμένει σοβαρά ανοικτό το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ – οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν μέσα στο 2013».
Προσπαθώντας να εξηγήσει την άποψή του πώς πρέπει να μελετηθεί το ενδεχόμενο εξόδου από την ευρωζώνη και επιστροφής σε εθνικό νόμισμα, ο κ.Αλαβάνος επισήμανε: «Πρέπει να σταματήσει η λοβοτομή που μας έχει γίνει στον εγκέφαλο. Δεν μπορεί οι άλλες χώρες να έχουν σχέδια και η Ελλάδα να είναι η μόνη χώρα που δεν έχει σχέδιο, όταν κάποιος είναι σε δύσκολη θέση εξετάζει όλα τα ενδεχόμενα και μετά επιλέγει».
Κατά τον πρώην πρόεδρο του Συνασπισμού, «ζούμε σε μια λογική η οποία υπονομεύει την Ελλάδα για δεκαετίες. Κάνω έκκληση σταματήστε πια την τρομοκρατία, βάλτε τους Έλληνες επιστήμονες να μελετήσουν και θα αποφασίσει η ελληνική κοινωνία».
Αναπτύσσοντας το σκεπτικό του, ο κ. Αλαβάνος συνέχισε: «Ό,τι κάνει η Ελλάδα είναι επώδυνο σήμερα. Το ερώτημα είναι αν θα φέρει προοπτική και τι θα αλλάξει».
Τέλος στο μνημόνιο σημαίνει δραχμή
«Μην μου μιλάτε εμένα για μνημόνιο. Πιστεύω ότι πρέπει να βάλουμε ένα τέλος στο μνημόνιο», υπογράμμισε ο κ. Αλαβάνος και πρόσθεσε: «Αν βάλουμε τέλος στο μνημόνιο θα πάμε εντελώς αυτομάτως σε εθνικό νόμισμα».
Μάλιστα χαρακτήρισε «100% αδύνατη» την άποψη του ΣΥΡΙΖΑ ότι «μπορούμε να καταγγείλουμε το μνημόνιο και να παραμείνουμε στο ευρώ».
«Πέρα από ΣΥΡΙΖΑ, από ΚΚΕ, από ΝΔ θα ήθελα να πούμε τα πράγματα με μία καθαρότητα. Δεν καταλαβαίνω γιατί τα κόμματα έχουν συμβάλει σε αυτή την λοβοτομή του κόσμου, να μην εξετάσουμε τη δυνατότητα εξόδου από το ευρώ», συνέχισε ο πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού.
Κατάτον κ. Αλαβάνο «το ΚΚΕ ήταν το πιο διορατικό» διαβλέποντας την πτωτική πορεία της χώρας μέσα στην ευρωζώνη. «Σήμερα όμως το ΚΚΕ δεν προωθεί πολιτικά τις προβλέψεις του αυτές», πρόσθεσε.
Και προεκλογικά:
Αλαβάνος: Να πει την αλήθεια στο λαό ο Τσίπρας
Η πρόταση του Τσίπρα οδηγεί σε έξοδο από το ευρώ αναφέρει ο Αλέκος Αλαβάνος σε συνέντευξη του στο «tometopo.gr».
«Υπάρχει η άποψη ότι αν η Αριστερά πει στον κόσμο όλη την αλήθεια (ότι η έξοδος από το Μνημόνιο οδηγεί στην έξοδο από το ευρώ), θα χάσει την επαφή της με την κοινωνία» σημειώνει ο Αλ. Αλαβάνος,
«Εδώ όμως διαχωρίζεται η Αριστερά από τις άλλες δυνάμεις. Εκείνες παρασκήνια και κόλπα, αυτή αλήθεια και όλη την αλήθεια. Η Αριστερά προειδοποιεί με ευθύνη τον λαό. Δεν του λέει μόνο ότι ο δρόμος έξω από το Μνημόνιο είναι και δρόμος έξω από το ευρώ, αλλά ότι είναι και ιδιαίτερα επώδυνος, όμως με προοπτική. Του δίνει τη δυνατότητα να επεξεργασθεί την ανησυχία του, που δεν είναι αβάσιμη. Δεν τον αφήνει να βρεθεί σε άγνωστο λιμάνι, να αιφνιδιασθεί, να στραφεί τελικά με μένος ενάντια στους υπαιτίους».
Ο κ. Αλαβάνος τονίζει ότι «ήδη ακούμε την Ευρώπη να μας απειλεί με έξοδο από το ευρώ. Για να μη βρεθούμε στο χάος έχουμε ετοιμάσει το σχέδιό μας για την έξοδο. Με αυτόν τον τρόπο οι εργαζόμενοι δεν θα αιφνιδιαστούν, ούτε θα απογοητευτούν».
Καταλήγοντας αναφέρει «δυνατότητα κατάργησης του Μνημονίου δεν υπάρχει παρά μόνο εκτός ευρωζώνης» και επισημαίνει: «Μια λάθος εκτίμηση εδώ για τα περιθώρια ευλυγισίας της Γαλλίας ή της Γερμανίας μπορεί ν’ αποβεί μοιραία».
Να προσθέσω και εγώ κάτι σαν επίλογο;
Όταν δεν έχεις δικούς σου αγώνες, οικειοποείσαι τους αγώνες των άλλων και μετά από 9 μήνες απεργία στη χαλυβουργία π.χ., τους κατηγορείς ότι είναι και αδιάφοροι μπροστά στο χαμό των εργατικών κατακτήσεων.
Καμαρώστε…
http://epitropesdiodiastop.blogspot.gr/2012/10/blog-post_6994.html
19 Νοεμβρίου 2012 @ 09:40
καλα τα γραφεις φίλε Λιμοναρι, αλλα γιατι με ψευδωνυμο; Εγω κρυβομαι γιατι το να εισαι πασοκος σημερα ειναι ονειδος, αλλα εσυ που τα λες σα…δικηγορος γιατι;
19 Νοεμβρίου 2012 @ 22:10
Ευγε πασοκο.
Δεν μπορουν να καταλαβουν καποιοι, οτι ακομα και στο πεδιο των ιδεων, δεν εχουν σημασια μονο οι θεσεις, αλλα και ΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ ΤΟ ΚΑΘΕ ΤΙ.
Να εισαι σιγουρος οτι παρομοιο αριστεροφανες λογυδριο μπορει να το γραψει ακομα και ο κασιδιαρης, εξυπηρετοντας τους σκοπους του.
Ας βαλει ο λιμοναρης λοιπον το ονοματακι του. διαφορετικα ειναι αυτο που λενε τα συντροφια ….εγκαθετος.
19 Νοεμβρίου 2012 @ 23:16
Πρέπει να ενόχλησαν πολύ οι ομιλίες της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ στη Βουλή κατά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου αλλά και του προϋπολογισμού, την αξιωματική αντιπολίτευση και επιστράτευσαν το στελεχικό τους δυναμικό με σωρεία άρθρων σε ηλεκτρονικό Τύπο και εφημερίδες να απαντήσουν στο ΚΚΕ.
Χαρακτηριστικό το άρθρο του Στάθη Σταυρόπουλου στο «enikos.gr», ο οποίος «παρασυρμένος» φαίνεται από κάποια «συγχορδία» ενάντια στο ΚΚΕ ωρύεται γιατί γίνεται κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ.Διαστρεβλώνοντας κάθε λέξη της ομιλίας της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ άφησε το κύριο, δηλαδή το χαρακτήρα της κρίσης και ποια η διέξοδος, να περάσει στα «ψιλά». Συγκεκριμένα λέει :«Πέρα απ’ τις απλουστεύσεις του στυλ το μνημόνιο δεν είναι το πρόβλημα, το πρόβλημα είναι ο καπιταλισμός, οι οιωνοί για το δρόμο που έχει πάρει το ΚΚΕ δεν είναι καλοί» και πιο κάτω κατηγορεί το ΚΚΕ ότι κάνει μόνο διαπίστωση και όχι πολιτική λέγοντας ότι «το μνημόνιο είναι απλώς μια έκφανση του καπιταλισμού,ότι ο καπιταλισμός είναι οι κρίσεις του, ότι ο φασισμός είναι σύμφυτος με τον καπιταλισμό όσο και ο πόλεμος».
Εκεί είναι και η ειδοποιός διαφορά του ΚΚΕ με το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και με τα υπόλοιπα κόμματα του ευρωμονόδρομου και γι’ αυτό δέχεται και την πολεμική τους. Επειδή τολμά να λέει ότι η αγανάκτηση και η οργή του λαού πρέπει να γίνει εργαλείο ανατροπής της πολιτικής και της εξουσίας των μονοπωλίων και δε μένει σε ανέξοδες καταγγελίες της κυβέρνησης, προβάλλοντας ως διέξοδο μια άλλη κυβέρνηση της «αριστεράς» για τη διαχείριση του καπιταλισμού όπως ο ΣΥΡΙΖΑ σπέρνοντας αυταπάτες ότι εντός της ΕΕ και με τους μεγαλοεπιχειρηματίες στην οικονομία, θα κάνει τάχα φιλολαϊκή πολιτική.
Εν κατακλείδι και για να μην το κουράζουμε πολύ, η συνέντευξη που έδωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας στο CNN είναι η καλύτερη απάντηση σε όλους αυτούς που σκίζουν τα ιμάτιά τους γιατί κάνουμε κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ενα μικρό αλλά χαρακτηριστικό απόσπασμα του κ. Τσίπρα, που είπε ότι επιδιώκει: «…κάτι παρόμοιο μ’ αυτό που προσπαθεί να εφαρμόσει στις ΗΠΑ ο πρόεδρος Ομπάμα».
Εδώ όχι μόνο κριτική χρειάζεται, αλλά ένας κόσμος που αισθάνεται αριστερός να μην πέσει στο δόκανο του ΣΥΡΙΖΑ.
redfly planet.
20 Νοεμβρίου 2012 @ 08:44
Δεν γνωρίζω ποιος βρίσκεται πίσω από το ψευδώνυμο (;) «Χαρίλαος», αλλά συνυπογράφω.
20 Νοεμβρίου 2012 @ 23:21
Σιγά μην δεν συνυπόγραφες σύντροφε Παναγιώτη.Αλλά αυτά που διατυπώνει ο άλλος σύντροφος παραπάνω δεν είναι ουσιαστική ανάλυση.Είναι μια χιλιοακουσμένη κασέτα παλιού κασετόφωνου τύπου ….η Ευρώπη των Μονοπωλίων ..λες και τα μονοπώλια έχουν εξαφανιστεί από τον κόσμο όλο και υπάρχουν μόνο στην Ευρώπη.Επίσης λες και λαός δεν υπάρχει στην Ευρώπη .. έχει φύγει και έχουν μείνει μόνο τα Μονοπώλια ..που στο καλό έχει πάει αυτός ο λαός : Δεν υπάρχει λαός στην Ευρώπη μόνο μονοπώλια υπάρχουν; Αν φύγουμε από την Ευρώπη θα απαλλαγούμε από τα μονοπώλια;;και τι στο καλό να κάνουμε; Ολη η εξουσία στα Σοβιέτ; Άσε που είμαι λίγο μεγάλος πια για να ζήσω σε Κολχόζ..Καληνύχτα σύντροφοι
21 Νοεμβρίου 2012 @ 10:47
@Λιμονάρης
Καλά σύντροφε του άλλου κόμματος, δεν σου ζητήσαμε κιόλας να συμβάλεις στην κολχόζικη δημοκρατία, ούτε να πείσεις τους λαούς της Ευρώπης για την λοβοτομή που έχουν υποστεί, η οποία τείνει να ολοκληρωθεί και στην Ελλάδα. Πες μας τουλάχιστον, θα έρθεις αύριο να ακούσεις τον σύντροφο Μπάτσικα, τιμώντας μας με την παρουσία σου;
21 Νοεμβρίου 2012 @ 12:06
Πολυ ευχαρίστως θα ερχόμουν .. αλλά είναι πρακτικά αδύνατο
21 Νοεμβρίου 2012 @ 14:24
@Λιμοναρης
Κρίμα. Χάνεις την ευκαιρία να ρωτήσεις κι αυτά που σε βασανίζουν…
21 Νοεμβρίου 2012 @ 15:22
ΣΩΣΤΟΣ Ο ΠΑΙΧΤΗΣ !!!!!!!
22 Νοεμβρίου 2012 @ 01:47
Πολύ εύστοχα τα σχόλια όλων. Φαίνεται ότι τόσο ο Χαρίλαος όσο και ο Λιμονάρης είναι πραγματικά ενημερωμένοι, και με τρόπο κόσμιο, λόγο στρωτό και αξιόλογα επιχειρήματα ξετυλίγουν τη σκέψη τους. Διάλογος με ήθος, άσχετα αν συμφωνώ με το Χαρίλαο και διαφωνώ με το Λιμονάρη.
Δε θα αποφύγω τον πειρασμό, όπως να ρωτήσω το φίλτατο Λιμονάρη: Σε μια Ελλάδα με 2 εκ. ανέργους, πως μπορούμε να μιλάμε για το φόβο επικείμενων κολχόζ; Στα κολχόζ στερούνταν όλοι, ή μοιραζόταν όλοι το ίδιο κομμάτι (εντάξει δεν έχω παρωπίδες και αναγνωρίζω ότι οι διαχειριστές της εξουσίας πιθανώς βούταγαν το δάχτυλο στο μέλι, ή και όλόκληρο το χέρι). Στην ελλάδα του αποτυχημένου καπιταλισμού, το 10% ευημερεί με πλούτη αμύθητα και το 30% βυθίζεται στη φτώχεια και την ανυποληψία. Κατά τα άλλα, μας χαλάει η συνιδιοκτησία και όχι η ανυπαρξία ιδιοκτησίας…
Αυτά και καλό σας ξημέρωμα.
22 Νοεμβρίου 2012 @ 22:25
Και την δικτατορία του προλεταριάτου δεν θα άντεχα φίλτατε Αριστείδη αν και δεν ανήκω στην αστική τάξη ..κάθε άλλο.Εν πιάσει περιπτώσει είναι προφανές ότι δεν τα εννοούσα στην κυριολεξία αυτά τα περί κολχοζ τα έγραψα (πως να το πω;) ποιητική αδεία;Πάντως η αλήθεια είναι ότι είμαι λίγο (:)μεγάλος και αισθάνομαι λίγο κουρασμένος και απαγοητευμένος. Έζησα βλέπεις όλη την νεώτερη ιστορία …Νομική …Πολυτεχνείο και όλο το Μεταπολιτευτικό Μπάχαλο. .και .το αποτέλεσμα;
Για τον αποτυχημένο καπιταλισμό στη Ελλάδα έχεις απόλυτο δίκιο . Εγώ μάλιστα αμφιβάλω να υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα πραγματικός καπιταλισμός και αυτό που λέμε Αστική Τάξη.Μη μου πεις ότι είναι Αστός ο πρώην μαουνιέρης που οι συνθήκες τον ευνόησαν και έγινε λέει Εφοπλιστής η ο μικροαπατεώνας (Μποδοσάκης ..Συγγρός) που εκμεταλλεύτηκαν περιστάσεις και βρέθηκαν μεγαλοκεφαλαιούχοι. αλλά ΠΟΤΈ ΑΣΤΟΙ με την πραγματική εννοια. Η Αστική τάξη προδιαθέτει ένα μεγάλο εποικοδόμημα απο πίσωκαι ένα πολιτισμό που αυτοί ποτέ δεν είχαν . Όποιος έχει διαβάσει καλά τον Μπάρμπα Κάρολο καταλαβαίνει τι εννοώ .Με κάτι τέτοιες προσεγγίσεις πάντα διαφωνούσα με τους νεοφώτιστους και φανατικούς οπαδούς. Τέλος πάντων .. ένα μπάνιο στο Λιμονάρι πολύ θα με ωφελούσε …Τα ξαναλέμε
23 Νοεμβρίου 2012 @ 22:51
Α και να μη ξεχάσω να πω δυο λόγια….για τον ΑΝΘΡΩΠΟ Χρόνη Μίσσιο που ..»ΕΥΤΥΧΩΣ … ΈΦΥΓΕ ΑΡΓΆ»
«Δεν κατάφερα να αλλάξω το σύστημα, όμως δεν θα επιτρέψω ούτε σε αυτό να με αλλάξει». Ο Χρόνης Μίσσιος έφυγε από τη ζωή χωρίς ποτέ να πάψει να εκφράζει ένα από τα πιο αγνά πρόσωπα της Αριστεράς, στην οποία άσκησε σκληρή κριτική, αλλά δεν παραιτήθηκε από τα γνήσια ιδανικά της, αναζητώντας πάντα μια σύγχρονη Αριστερά.
Αυτός ο μαχητικός και ασυμβίβαστος άνθρωπος, που έθετε εαυτόν «πάντα με τις μειοψηφίες, έκθετο πάντα, ποτέ ένθετο», έκλεισε τον κύκλο της 82χρονης ζωής του αφήνοντας την τελευταία του πνοή πρόσφαταί, σε ιδιωτικό νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν με καρκίνο.
Εμειναν παρακαταθήκη στις νέες γενιές οι σκέψεις και οι αγωνίες του, διατυπωμένες στα λιγοστά έργα του, μόλις έξι, και στον δημόσιο λόγο του. Η έκπτωση των αξιών και της δημόσιας ζωής, το καθημερινό βόλεμα, ο παραλογισμός της εξουσίας, η τυραννία και ο δογματισμός της ιεραρχίας, η παιδεία και η εκπαίδευση, η οικολογία και η σημερινή κρίση, ο ουμανισμός και οι ανθρωπιστικές αξίες είναι μερικά από τα ζητήματα που έθιγε στον δημόσιο λόγο του, πάντα ανθρώπινο, καθάριο και αιχμηρό. Καυστικός ήταν στις παρεμβάσεις του κατά την τελευταία διετία για την κρίση που βιώνουμε σήμερα και για το πώς αντιδρά η κοινωνία: «Για πρώτη φορά ζω σε μια κοινωνία, η οποία δείχνει να ‘χει πάθει εγκεφαλικό», έλεγε.
Ο Χρόνης Μίσσιος ήταν ένας άνθρωπος που έζησε στο μεδούλι της εποχής του, κυνηγώντας το ιδανικό μιας καλύτερης και πιο δίκαιης κοινωνίας. Αλλωστε γι’ κείνον αυτό ήταν η ουσία της ανθρώπινης ζωής. Η ζωή του ήταν δύσκολη, αλλά με όραμα. Το βλέπουμε στο πολυδιαβασμένο και το πιο γνωστό βιβλίο του, το αυτοβιογραφικό «…καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», με το οποίο εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1985, συγκλονίζοντας το πανελλήνιο με τη διαδρομή του από τα 17 σχεδόν έως τα 43 του χρόνια στην Αντίσταση, στις φυλακές και τις εξορίες. Είναι ένα βιβλίο που αγκαλιάστηκε από κοινό και κριτική, αλλά δέχτηκε επίθεση από την Αριστερά.
Παιδί καπνεργατών από την Καβάλα, όπου γεννήθηκε το 1930, κατέφυγε με την οικογένειά του, λόγω πολιτικών διώξεων, στη Θεσσαλονίκη, όπου δούλεψε μικροπωλητής στο λιμάνι. Οι οικονομικές ανάγκες δεν του επέτρεψαν να τελειώσει το Δημοτικό, έφτασε μέχρι τη δεύτερη τάξη. Γράμματα, ομολόγησε αργότερα, έμαθε από τον Μανώλη Αναγνωστάκη στη φυλακή, στο Γεντί Κουλέ, όπου ήταν και οι δύο θανατοποινίτες. Οργανώθηκε στην Αριστερά και εντάχτηκε στην Αντίσταση. Το 1947 συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο για τη συμμετοχή του στον Εμφύλιο. Εζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν. Μέχρι και τον Αύγουστο του 1973, μπαινόβγαινε στις φυλακές και τις εξορίες ως πολιτικός κρατούμενος (Μακρόνησος, Αϊ-Στράτης, Αβέρωφ κ.ά.). Ενα «διάλειμμα» ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρίσκει στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της γραμματείας της Νεολαίας Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΜ. Τα τελευταία χρόνια ζούσε στο Καπανδρίτι, με τη σύντροφό του Ρηνιώ και τα σκυλιά τους σε ένα αγροτόσπιτο
24 Νοεμβρίου 2012 @ 09:51
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω σε μια από τις ελάχιστες τελευταίες επισκέψεις του στα εγκόσμια. Παρά την ασθένεια, διατηρούσε το σφρίγος του παλιού αγωνιστ’ή, αλλά εμπλουτισμένο , θαρρώ, με την σοφία των ηττημένων. Τουλάχιστον αυτή την αίσθηση μου άφησε. Συγκράτησα και μια απίστευτη φράση, αλλά δεν γράφεται γιατί μας διαβάζουν και παιδιά.
Όσοι δεν έχουν διαβάσει τα βιβλία του να το κάνουν τώρα. Ίσως δουν τον κόσμο, την φύση, την κοινωνία με άλλο μάτι.
Καλό ταξίδι Χρόνη.
23 Νοεμβρίου 2012 @ 09:56
Το Λιμονάρη τον κόβω για Ραχιώτη (άνω),
τον Ρεμεντίνιο, Αλωνιώτη
και το Χαρίλαο, Μεσηνιώτη !
Ρε σεις τι συζητάτε για κολχοζ και παλλαικό κράτος
τη δόση θα την πάρουμε ::
23 Νοεμβρίου 2012 @ 22:53
Κατι θα παρουμε τωρα αλοι το λενε δοση και αλοι το 3ο το….μνημονιο