Αγαπημένη μας στήλη που όμως σπάνια μας δίνεται η δυνατότητα δημιουργίας αφού αυτό εξαρτάται από το υλικό που κάθε φορά συγκεντρώνουμε.

Αφιέρωμα στο Σπαρτοχώρι και στο Κατωμέρι αυτή τη φορά με φωτογραφίες από την προσωπική συλλογή του Νίκου Ζαβιτσάνου (Σπαρτοχώρι) και του Χρίστου Πολίτη-Πάκη (Κατωμέρι)

Αναμνήσεις χρόνων μέσα από στιγμές που αποθανατίστηκαν από κάποιο ερασιτεχνικό φακό εκείνης της εποχής.
Σπάνιος ο ελεύθερος χρόνος για τους ανθρώπους εκείνων των δεκαετιών. Συνήθως μεσημέρια της καθημερινής και σίγουρα Κυριακές μετά την εκκλησία, για τους μεγαλύτερους. Οι νεότεροι περισσότερο τυχεροί, απολάμβαναν πάσχα και καλοκαίρια, ιδιαίτερα οι φοιτητές έχοντας το άλλοθι των σπουδών τους. Κι εκεί στα απόμερα άναψαν το πρώτο τους τσιγάρο, έκαναν το πρώτο τους φλέρτ, φόρεσαν τα πρώτα τους μοντέρνα παντελόνια.
Ο ζεστός ήλιος του χειμώνα και οι πρώτες φωτογραφικές μηχανές, η περιέργεια της αποτύπωσης της στιγμής στο χαρτί και οι «καλές μέρες», οι σπάνιες κοντινές εκδρομές και τα ανταμώματα των φίλων και της οικογένειας.
Γάμοι, βαφτίσια αρραβώνες.Γαμήλιες πορείες και γλέντια… Στιγμές κρατημένες στο χρόνο, να θυμίζουν…

Εθιμα ιερά κρατημένα μιας άλλης γενιάς.Ρούχα, δίπατα ασβεστωμένα σπίτια και αγαπημένα πρόσωπα μιας άλλης εποχής.


H μπάλα εκτόνωση βασική που σιγά-σιγά «οργάνωσε «ομάδες».Σε χωματένια γήπεδα,αλώνια συνήθως, η προπόνηση ευχάριστη απογευματινή απασχόληση.

Η ομάδα του Σπαρτοχωρίου στον Αη-Νικόλα.
Η θάλασσα χωμένη βαθύτερα στη στεριά του Αθερινού και του Βαθιού. Κι η στεριά ανέγγιχτη από τον άνθρωπο,με δίχως δρόμους μαγαζιά και άσφαλτο. Απέραντο αγνάντι απ΄το Στεφάνι στα Σπήλια που μέχρι τότε μόνο το σαπουνοποιείο του Μαυρομάτη έκοβε την άμμο και τ’αγούλια.
Τα σκαριά του μεροκάματου και οι συγκοινωνίες πριν παραχωρήσουν τα αραξοβόλια τους στα κότερα στα φερυ-μπωτ και στα γρήγορα ταχύπλοα..
Πριν τα ρεμέτζα γίνουν δέστρες.


Η πατρίδα ιερή υποχρέωση, κι οι φιλίες μεταξύ των φαντάρων ισχυρές μέσα στο χρόνο.Ιστορίες από το στρατό αξέχαστες…πολλά τα χρόνια της θητείας τότε.Οι περισσότεροι πατεράδες ήδη…

Το σχολείο…μια μικρότερη κοινωνία με αυστηρούς κανόνες και ηθικές υποχρεώσεις.
Μεγάλος αριθμός μαθητών λίγες αίθουσες ένας δάσκαλος με πολλαπλούς ρόλους. Εκδρομές και σχολικές γιορτές στον προαύλιο χώρο του σχολείου στο Σπαρτοχώρι.
.
Η γυναίκα εκείνης της εποχής, σύμβολο δύναμης και αντοχής, κι η ευθύνη της οικογένειας απόλυτα δική της. Γυναίκα ναυτικού, ψαρά αγρότη και χήρα πολλές φορές φορτώνεται ολομόναχη το μεγάλωμα των παιδιών, δουλεύοντας ταυτόχρονα για να προσφέρει κι εκείνη τα απαραίτητα.

Η διασκέδαση αντρικό κυρίως προνόμιο εκτός ίσως από γιορτές και καλές μέρες στα κλαρίνα. Εκεί επιβάλονταν η παρουσία της συζήγου.
Στο καφενείο όμως απαγορεύονταν ρητά.Αντε μόνο για κάνα ψώνι κι αυτό από το παραθυράκι.
Ο Νιάγκας άφησε εποχή στο Κατωμέρι. Στιγμές εκείνης της εποχής σε σπάνιες φωτογραφίες.

Ενα ακόμα κομμάτι από το παζλ «Μεγανήσι όπως παλιά»…
Πίσω στο χρόνο, στα πρόσωπα και στις εικόνες…

Το αφιέρωμα περιλαμβάνει και πρόσωπα που δεν υπάρχουν πια. Το άρθρο είναι αφιερωμένο σε αυτούς. Δεν είναι απόλυτα αναγνωρίσιμα από μας και
οι χρονολογίες δεν είναι σαφείς.Οποιαδήποτε πληροφορία για τις παραπάνω φωτογραφίες θα ήταν πολύτιμη για τα αρχεία μας. Ευχαριστώ θερμά τον Ν. Ζαβιτσάνο και τον Χ. Πολίτη για την διάθεση του υλικού. Σκοπός μας είναι να συνεχίσουμε τα αφιερώματα στο Μεγανήσι του χτες μέσα από την συλλογή και προβολή σπάνιων ασπρόμαυρων φωτογραφιών. Η συλλογή υλικού είναι απαραίτητη, γι αυτό αν υπάρχει κάποιο αρχείο διαθέσιμο παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας.