Ο συγγραφέας της μεγάλης επιτυχίας «House of Cards», μετά τις διακοπές του στο Μεγανήσι, δήλωσε πως ένα από τα τρία πράγματα που θα ήθελε να κάνει εάν του έμενε μια μέρα ζωής είναι να πιει την μπίρα του στο καφέ του Πέτρου στο Σπαρτοχώρι για να αγναντεύει.

Πράγματι η καλύτερη στιγμή της ημέρας είναι το δειλινό σε αυτό το χωριό. Είναι ένα από τα τρία χωριά του Μεγανησιού, «σκαρφαλωμένο» στην κορυφή του λόφου. Είναι ολόκληρο μια μεγάλη βεράντα, με θέα στη θάλασσα και τον Σκορπιό του Ωνάση, που έγινε το νησί του Ρώσου. Τα σπίτια του στοιβάζονται το ένα δίπλα στο άλλο, τα καλντερίμια είναι στενά και δαιδαλώδη. Σ’ ένα από αυτά τα σπίτια γεννήθηκα και εγώ. Ένα πέτρινο παλιό 200 ετών. Το «σπίτι του δασκάλου», έτσι το λένε. Στην ίδια θέση του κρεβατιού που γεννήθηκα, με μαμή, πού να βρεθεί γιατρός το 1961, κοιμάμαι ακόμη και είναι ο πιο γλυκός ύπνος.

Στο νησί μου τη δεκαετία του ’70, που μεγάλωνα, δεν υπήρχε ακόμη ρεύμα. Για τηλέφωνο και νερό, ούτε λόγος. Όλα άργησαν πολύ να συμβούν. Είχε φως, όμως, το πρόσωπο του δασκάλου. Ακτινοβολούσε ενέργεια, δύναμη και αισιοδοξία, που την περνούσε στα πρόσωπα των παιδιών και αυτό τα έκανε όλα λαμπερά. Και όταν έπιανε στα χέρια του το μαντολίνο, όλα έμοιαζαν μαγικά.

Τις νύχτες αγνάντευαμε τον Σκορπιό, φωτισμένος σαν πολυέλαιος ήταν τη νύχτα που παντρεύτηκε ο Ωνάσης την Κένεντυ. Και τα υδροπλάνα κουβαλούσαν διάσημους και καλούδια από όλο τον κόσμο. Η πιο δυνατή μου μνήμη. Η απόλυτη φτώχεια πλάι-πλάι με τον απόλυτο πλούτο.

Σήμερα το Μεγανήσι είναι ένα σπουδαίο θέρετρο. Χίλια πεντακόσια σκάφη φθάνουν τον Αύγουστο. Χιλιάδες Ευρωπαίοι το κατακλύζουν από τον Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο. Για μένα είναι όμως ο παράδεισος των παιδικών μου χρόνων. Το ησυχαστήριο και η ανάσα μου. Εκεί θα επιστρέφω για πάντα. Καλοκαίρια και χειμώνες. Γιατί εκεί ανήκω.

* Ο Γ.Π. είναι δημοσιογράφος.

Πηγή: Athens Voice