Αθώωση για τους κατηγορούμενους δημοτικούς συμβούλους για το Φανάρι. Ρεπορτάζ και δηλώσεις.

Το θέμα του Φαναριού έχει γίνει σήριαλ, όπως όλοι έχουν καταλάβει εδώ και χρόνια. Από την εμπλοκή της Κτηματικής και μετά, (αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον κο Δάγλα) η οποία διεκδικεί το κτήμα του Δήμου και νέμεται εντελώς παράνομα το ακίνητο, ο Δήμος μας έχει μόνο προβλήματα (αντί να έχει έσοδα).

Στο πρόσφατο δικαστήριο, την προηγούμενη Τρίτη, πήγαν κατηγορούμενοι όλοι οι πρώην δημοτικοί σύμβουλοι του δήμου μας, λόγω της απόφασής τους να διατρανώσουν την κοινή θέση τους ότι το κτίριο και το οικόπεδο στο Φανάρι είναι Μεγανησιώτικη (μέσω του Δήμου) περιουσία, κι όχι του Δημοσίου. Ασφαλώς και αθωώθηκαν, μιας και δεν έχει τελεσιδικήσει τίνος είναι το ένα στρέμμα που υποτίθεται διεκδικεί η Κτηματική, κι ενώ περισσεύουν κι άλλα 5 στρέμματα στο οικόπεδο, τα οποία υπεραρκούν ώστε να είναι άρτιο και οικοδομήσιμο το κτίριο που κατασκεύασε ο Δήμος και το οποίο αυτή την στιγμή δεν το αξιοποιεί.

Υπήρξε φυσικά και αντίπαλο δέος στην συμπαγή εκπροσώπηση των συμβούλων. Δικηγόρος δηλαδή, η οποία μεθ’ επιτάσεως υποστήριξε στην έδρα ότι ο δήμος Μεγανησίου είναι… «καταπατητής» και ότι όλοι εμείς σκοπεύουμε να ζημιώσουμε το καημένο το ελληνικό δημόσιο! Αν είναι δυνατόν!

Στο θέμα θα επανέλθουμε, αλλά για την ώρα δημοσιεύουμε κάποια πρώτα άρθρα, προς ενημέρωση, κάλυψη και ανάπτυξη του ιστορικού. Το πρώτο είναι το ρεπορτάζ από το MeganisiLife, κατόπιν άρθρο του πρώην δημάρχου Στάθη Ζαβιτσάνου που προηγήθηκε του δικαστηρίου και τέλος μια δήλωση που ζητήσαμε και μας παραχώρησε ο δικηγόρος  Γιάννης Θεριανός, κατόπιν της δίκης.

MeganisiLife:

«Αίσιο τέλος είχε χτες 19/10 η περιπέτεια των 12 δημοτικών συμβούλων και του δημότη που κλήθηκαν ως ένοχοι για καταπάτηση δημοσίου κτήματος στη θέση Φανάρι Μεγανησίου. Η πολύπλοκη αυτή περιπέτεια που ξεκίνησε το 2014 ύστερα από καταγγελία του δημάρχου Παύλου Δάγλα για παράνομη κατασκευή και χρήση της καντίνας στο Φανάρι κατά παντός υπευθύνου, συνεχίζει να εξελίσσεται στις αίθουσες των δικαστηρίων και να ταλαιπωρεί τους δημοτικούς συμβούλους πρώην και νυν.

Χτες απολογήθηκαν οι «ένοχοι» άλλοι με την φυσική τους παρουσία και άλλοι εκπροσωπούμενοι από τους δικηγόρους τους ενώπιον του τριμελές δικαστηρίου Λευκάδας. Όλοι κρίθηκαν αθώοι από το δικαστήριο που βασίστηκε στο γεγονός ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς του επίμαχου οικοπέδου δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα καθώς αναμένονται μία σειρά από δικαστήρια και εφέσεις τις οποίες έχει καταθέσει (ύστερα από αδικαιολόγητη καθυστέρηση) Ο Δήμος Μεγανησίου.

Πληροφοριακά και μόνο,ο δήμαρχος έλαμψε δια της απουσίας του. Ούτε από ενδιαφέρον ή έστω απλή περιέργεια για το αποτέλεσμα ,ούτε για συμπαράσταση στους κατηγορουμένους που βρέθηκαν σε αυτή τη θέση επειδή ψήφισαν θετικά την δική του εισήγηση. Ούτε καν σαν μάρτυρας υπεράσπισης .(Εκτός και αν έπεσε την μέρα της «επίσκεψης» του στο Μεγανήσι)

Αθώοι λοιπόν οι κατηγορούμενοι.

Όσο για το Φανάρι από την ακροαματική διαδικασία φάνηκε ξεκάθαρα ότι αυτό ανήκει στον δήμο Μεγανησίου μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο επίσημα και νομικά απο τα ελληνικά δικαστήρια . Όσο κι αν κάποιοι μεθοδευμένα ήθελαν και θέλουν να το περασει στα χέρια της κτηματικής για πολιτικούς και άλλους λόγους…»

…………………………………………………………………..

Άρθρο Στ. Ζαβιτσάνου, πρώην δημάρχου:

«Αθώοι ή ένοχοι;

Επανέρχομαι στο θέμα του «Φαναριού», αφού την προσεχή Τρίτη γίνεται μετά από αναβολή το δικαστήριο, στο οποίο πρώην δημοτικοί σύμβουλοι, κατηγορούνται για αυθαίρετη  καταπάτηση δημοσίου κτήματος, επειδή προσπάθησαν με την στάση τους να προστατεύσουν την δημοτική περιουσία και τα συμφέροντα των Μεγανησιωτών.

Σε προηγούμενες παρεμβάσεις μου για το θέμα,  είχα αναφερθεί αναλυτικά για το ιδιοκτησιακό καθεστώς αλλά και για τα παιγνίδια, πολιτικά και οικονομικά, που παίζονται γύρω από το θέμα.

Πολύ συνοπτικά να υπενθυμίσω:

Πρώτο,  σε ότι αφορά το ιδιοκτησιακό, από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει ότι η έκταση είναι δημόσια. Ακόμα και η Επιτροπή Επανακαθορισμού, στην οποία είχαμε προσφύγει με τεκμηριωμένη επιστημονικά μελέτη, με προκλητικό τρόπο απορρίπτει την προσφυγή μας, χωρίς να κάνει ουδεμία αναφορά στα επιστημονικά στοιχεία, στα οποία αναφέρεται η μελέτη του ειδικού πραγματογνώμονα, που είχαμε ορίσει. Στην πραγματικότητα, είναι μια απλή πολιτική απόφαση, στην οποία αντανακλάται ένα περίεργο παρασκήνιο….

Δεύτερο, είναι προφανής η μεθόδευση και η προσπάθεια της δημοτικής αρχής να αποποιηθεί με κάθε τρόπο την συγκεκριμένη δημοτική περιουσία.  Ενδεικτικά να αναφέρω:

  • Το ξαφνικό ενδιαφέρον και την αυτοψία της Κτηματικής στο Φανάρι, την επομένη της ανάληψης της δημαρχίας, στις 04/09/2014, από την νέα δημοτική αρχή.
  • Την απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής να εναντιωθεί στις ενέργειες της Κτηματικής τότε, την οποία ο κος Δάγλας την μετατρέπει σε μηνυτήρια αναφορά εναντίον μου για παράνομη κατάληψη δημοσίου κτήματος.
  • Την υπονόμευση της 58/15 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου για τον ορισμό εμπειρογνώμονα, με το επιχείρημα, όπως κατέθεσε στο δικαστήριο, ότι δεν είχε χρήματα ο Δήμος….
  • Την πληρωμή διοικητικού προστίμου που επέβαλε η Κτηματική για παράνομη κατοχή, αποδεχόμενος έτσι την κυριότητα του δημοσίου, αντί να πάει σε πράξη ανακοπής, όπως ήταν υποχρεωμένος, σύμφωνα με το πλαίσιο των αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου.
  • Τέλος, την προκλητική απουσία του Δήμου από κάθε διαδικασία συζήτησης και διεκδίκησης του θέματος. Στο τελευταίο, να προσθέσουμε ότι:

Ακόμα και αν αποδεχθούμε την εκδοχή της Κτηματικής περί δημοσίου κτήματος, το κτίριο που χτίστηκε με χρήματα του Δήμου, είναι δημοτικό.  Συνεπώς είναι παράνομη η  «δωρεάν» παραχώρησή του από την Κτηματική σε ιδιώτη για εκμετάλλευση. Και εδώ λοιπόν ο Δήμος,  παραμένει αδρανής!

Και βέβαια πάντα παραμένει το εύλογο ερώτημα…. Τώρα που έχει προσδιοριστεί, σύμφωνα με την Κτηματική, η θέση του δημόσιου κτήματος, γιατί ο Δήμος δεν ζητάει να του παραχωρηθεί, όπως άλλωστε έχει επισημανθεί σε δημοτικό συμβούλιο; Στα 6,5 στρέμματα της περιοχής, έχει ένα στρέμμα το δημόσιο! Υποκρύπτει κάτι, όλη αυτή η στάση;

Από όλα αυτά, γίνεται φανερό, ότι η δημοτική αρχή εμπλέκεται σε ένα παιγνίδι, που δεν είναι απλά μικροπολιτικό αλλά και με ιδιαίτερες οικονομικές πλευρές. Στην ευρύτερη περιοχή του Φαναριού, ο μόνος που μπορεί να έχει οικοδομική άδεια, είναι ο Δήμος Μεγανησίου. Διότι ακόμα και αν αποδεχτούμε το ένα περίπου στρέμμα, που διεκδικεί το δημόσιο, παραμένουν  στον Δήμο περίπου 5, 5 στρέμματα, δηλαδή ένα αγροτεμάχιο άρτιο και οικοδομήσιμο. Κανείς άλλος στην περιοχή Φανάρι δεν έχει την δυνατότητα έκδοσης οικοδομικής άδειας, διότι πέρα της αρτιότητας, υπάρχει και η διάταξη που απαγορεύει οποιαδήποτε οικοδομική δραστηριότητα στα 500 μέτρα από τον φάρο.  Άρα το δημοτικό ακίνητο, αποκτά μια μοναδικότητα.

Αυτό που μεθοδεύεται, σύμφωνα με όλα αυτά που αρχίζουν να διαρρέουν,  είναι να δοθεί σε ιδιώτη. Βέβαια θα προϋπάρξει κάποιο ερώτημα στο Δήμο για το αν ενδιαφέρεται, ώστε να είναι και νομότυπες οι διαδικασίες. Αυτό κανείς δεν θα το πάρει χαμπάρι, έχει ειδικότητα σε αυτά ο κος Δάγλας, ο οποίος θα απαντήσει (αν απαντήσει) φυσικά αρνητικά, ώστε να ανοιχτεί ο δρόμος για συγκεκριμένο ιδιώτη. Εξάλλου, αυτό το παιγνίδι το έχει ξαναπαίξει στο Μεγανήσι η Κτηματική. Αυτό δίνει και μια απάντηση, για την στάση της δημοτικής αρχής.

Μετά από όλα αυτά, γεννάται το πολιτικό κυρίως ερώτημα…. Όλοι εμείς που σήμερα εγκαλούμαστε,  επειδή προσπαθήσαμε μέσα από τον θεσμικό ρόλο του δημοτικού συμβούλου,  όπως άλλωστε είμασταν υποχρεωμένοι, να υπερασπιστούμε την δημοτική περιουσία και τα συμφέροντα των Μεγανησιωτών, είμαστε ένοχοι ή αθώοι;»

                                                                     Ευστάθιος Ζαβιτσάνος

                                                              Πρώην Δήμαρχος Μεγανησίου

…………………………………………………………………..

Ο Γιάννης Θεριανός μας δήλωσε σε σχέση με την δίκη και το τι μέλλει γενέσθαι:

«Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λευκάδας κήρυξε αθώους τους δημοτικούς συμβούλους του Δήμου Μεγανησίου για την κατάληψη δημόσιας έκτασης γιατί δέχθηκε ότι το αναψυκτήριο στο Φανάρι δεν βρίσκεται στην αδιαμφισβήτητη κατοχή του Δημοσίου.
  Ως συνήγορος υπεράσπισης των τότε δημοτικών συμβούλων Στάθη Ζαβιτσάνου και Παναγιώτη Κονιδάρη επισημαίνω τα σημαντικά νομικά ζητήματα που αναδείχθηκαν από την δίκη αυτή. Το πρώτο συνίσταται στο γεγονός ότι με την απόφαση αυτή ανοίγει ευκολότερα ο δρόμος για την δικαστική διεκδίκηση του ακινήτου και την αναγνώρισή του ως δημοτική περιουσία. Το δεύτερο συνίσταται στην μη αναμενόμενη απουσία του κ. Δημάρχου από το Δικαστήριο αφενός για να στηρίξει την αθωότητα των κατηγορουμένων και αφετέρου για να σηματοδοτήσει με την παρουσία του την ομόθυμη θέση του Δήμου για την προστασία της περιουσίας του. Το τελευταίο συνίσταται στην θέση του φερόμενου ως μισθωτή του αναψυκτηρίου που προσπαθούσε να αναδείξει την κυριότητα του Δημοσίου στο ακίνητο προβάλλοντας μάλιστα τον ισχυρισμό ότι με τις δικές του ενέργειές του αναδείχθηκε ότι το ακίνητο αυτό ανήκει δήθεν στην ΕΤΑΔ και όχι στο Δήμο Μεγανησίου.
  Είναι σαφές, ότι ο Δήμος Μεγανησίου θα πρέπει να διεκδικήσει δικαστικά την κυριότητα του ακινήτου και στην προσπάθεια αυτή είναι αυτονόητο ότι ήμουν και θα είμαι παρών εφόσον μου ζητηθεί, όπως αυτονόητο είναι ότι η θέση μου αυτή είναι προφανέστατα νομική, χωρίς ουδεμία εμπλοκή μου σε πολιτικές σκοπιμότητες».
     
ΜΕ ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΙΩΑΝΝΗΣ Α. ΘΕΡΙΑΝΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ