ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ

ΠΕΜΠΤΗ 17 ΙΟΥΛΗ, 20:30 ΣΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΘΕΑΤΡΟ

ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ Η΄ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

         Βρισκόμαστε σχεδόν 2,5 χρόνια μετά το έγκλημα στα Τέμπη, μετά από πολύμορφους αγώνες για να μην ξεχαστεί το έγκλημα, να μη συγκαλυφθεί η πραγματική αιτία του, το κυνήγι του κέρδους, για να βρουν πραγματική δικαίωση οι 57 ψυχές που χάθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών, όλοι αυτοί που τραυματίστηκαν και βασανίζονται ακόμα. Το σύνθημα «τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» έγινε κραυγή αγώνα στα στόματα εκατομμυρίων εργαζομένων, πραγματικό «οξυγόνο» για το λαό που βρέθηκε στο δρόμο.

Το προδιαγεγραμμένο έγκλημα που συγκλόνισε ολόκληρο τον ελληνικό λαό ήταν αποτέλεσμα της ανελέητης πολιτικής που βάζει τα κέρδη πάνω από τις ζωές, που βάζει στο ζύγι κόστους– οφέλους την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Είναι αυτό το κράτος που θυσιάζει τις ζωές μας στο βωμό του κέρδους.Η πολιτική της απελευθέρωσης των μεταφορών της ΕΕ που εφάρμοσαν κατα γράμμα όλες οι κυβερνήσεις, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, από το 2000 μέχρι σήμερα, τον τεμαχισμό του ΟΣΕ, την ιδιωτικοποίηση του μεταφορικού έργου κ.ά. που οδήγησαν στο αδιανόητο. Το 2023, που γνωρίζουμε κάθε στιγμή που βρίσκεται η παραγγελία μιας πίτσας, για χιλιόμετρα 2 τρένα να βρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης και να μην μπορεί να τα εντοπίσει κανείς!

Αυτή είναι απόδειξη ότι το κράτος είναι ο εχθρός του λαού. Που θεωρεί κόστος που πρέπει να περικοπεί τις υποδομές για το λαό, που ταΐζει με δισεκατομμύρια τις πολυεθνικές, κάνοντας το «πάμε κι όπου βγει» κανόνα για τη ζωή και την ασφάλεια του λαού, με τραγικές συνέπειες καθημερινά σε όλες τις πλευρές της ζωής μας.

Η πάνδημη καταδίκη αυτής της πολιτικής, η απαίτηση να τιμωρηθούν όλοι οι ένοχοι, όσο ψηλά κι αν βρίσκονται και η υπόσχεση να μην ξαναζήσει ο λαός τέτοιο έγκλημα- τραγωδία, έβγαλαν μαζικά το λαό στο προσκήνιο. Οι προσπάθειες των συγγενών των θυμάτων, αλλά κυρίως η μαζική λαϊκή στήριξη σε αυτές τις προσπάθειες έκαναν, όσους από την κυβέρνηση νόμιζαν ότι θα «μπαζώσουν» το έγκλημα και θα ξεμπερδέψουν, να χάσουν τον ύπνο τους.

Οι μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις, οι απεργίες, οι μαζικές κινητοποιήσεις της νεολαίας έδειξαν το δρόμο για να επιβάλλουμε το δικό μας δίκιο, κόντρα στην κυβέρνηση και τους μηχανισμούς της, κόντρα στη «Δικαιοσύνη» που εθελοτυφλούσε προκλητικά ρίχνοντας νερό στο μύλο της συγκάλυψης.

Χιλιάδες εργαζόμενοι μπήκαν στη θέση των 57 ψυχών που χάθηκαν στο προδιαγεγραμμένο κρατικό έγκλημα στα Τέμπη. Χιλιάδες είδαν να καθρεφτίζεται σε αυτό το έγκλημα, η βαρβαρότητα που ζουν καθημερινά, είδαν τα δικά τους «καθημερινά Τέμπη», τη μάστιγα των εργοδοτικών εγκλημάτων στους χώρους δουλειάς, την καθημερινή ανασφάλεια για την επιβίωση που είναι θηλιά στο λαιμό για τη λαϊκή οικογένεια.

Το έγκλημα αυτό δε θα συγκαλυφθεί! Και αυτό το απαίτησαν τα εκατομμύρια λαού που βγήκαν στο δρόμο!

Για να υπάρξει πραγματική δικαίωση, να αποδοθούν όλες οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες για το έγκλημα των Τεμπών.

Για να μην κουκουλωθεί η πραγματική αιτία της σύγκρουσης, η πολιτική που θυσιάζει μέχρι και την ανθρώπινη ζωή για το κέρδος.

Για να μην κουκουλωθούν οι ευθύνες όλων όσων έβαλαν το λιθαράκι τους για έγκλημα, φορτώνοντάς τες σε έναν «αποδιοπομπαίο τράγο».

Για να μη γίνουν οι αγώνες μας για τη δικαίωση των ανθρώπων που χάθηκαν, «πλυντήριο» για τις ευθύνες χρεοκοπημένων πρώην κυβερνητικών, και βρουν ευκαιρία να ξανακάτσουν στις κυβερνητικές καρέκλες και μας κατσικωθούν στο σβέρκο μας ξανά.

Για να μην πέσουμε ξανά στην παγίδα των «νέων και άφθαρτων» προσώπων που περιμένουν τη σειρά τους κι αυτοί «να μας σώσουν».

Γι΄ αυτό και το έγκλημα στα Τέμπη, η απαίτηση για δικαίωση των 57 ψυχών είναι υπόθεση της εργατικής τάξης. Οργανωμένα, όπως αποδείξαμε με την τεράστια δύναμή μας, μπορούμε να επιβάλλουμε το δίκιο μας!

Ας αναρωτηθούμε όμως:

Μπορούν ποτέ οι σιδηρόδρομοι να ανήκουν στους μεγαλοεπιχειρηματίες και στο κράτος τους, και ταυτόχρονα να έχουν λόγο και έλεγχο στη λειτουργία τους οι εργαζόμενοι;

Μπορούν ποτέ οι εργαζόμενοι να έχουν λόγο και έλεγχο στη λειτουργία των σιδηροδρόμων όταν είναι στα χέρια των μεγαλοεπιχειρηματιών και με πανταχού παρόντα τον σιδερένιο νόμο του κέρδους;

Μπορεί ποτέ το σάπιο κράτος της αδικίας και της βρωμιάς, το κράτος των λίγων ετούτης της κοινωνίας με «μερεμέτια» να γίνει «κράτος δικαίου»;

Ποιοι είναι αυτοί που πουλάνε παραμύθια με το κιλό στους εργαζόμενους που ψάχνουν διέξοδο, αναμασώντας τους χρεοκοπημένες αντιλήψεις που τις έχει πληρώσει ακριβά η εργατική τάξη εδώ και δεκαετίες; Που παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους ότι ιδιοκτήτες και εργάτες θα έχουν και οι δύο πλευρές λόγο και έλεγχο στην επιχείρηση; Που παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους ότι το κράτος των μεγαλοεπιχειρηματιών μπορεί να σταματήσει να είναι έστω και για λίγο εχθρός του λαού;

Τα αδιέξοδα και τα ολοένα και πιο συχνά μεγάλα εγκλήματα του συστήματος της εκμετάλλευσης δείχνουν το μόνο δρόμο που έχουμε να ακολουθήσουμε εμείς οι εργαζόμενοι. Το δρόμο της ανατροπής, το να πάρουμε στα χέρια μας τον πλούτο που εμείς παράγουμε. Αυτό είναι το δικό μας δίκιο, κι ο δικός μας νόμος. Έτσι μόνο, οι μεταφορές θα γίνουν παράγοντας ασφάλειας εξυπηρετώντας τις ανάγκες της εργατικής τάξης και του λαού, και όχι πεδίο κερδοφορίας των μεγαλοεπιχειρηματιών και ο λαός να παίζει τη ζωή του κορώνα- γράμματα στα σάπια τρένα και στις σάπιες ράγες τους.

Μόνοι μας θα σωθούμε! Μόνο ο λαός θα σώσει το λαό, στο δρόμο της ανατροπής!

15-07-25

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ