Μεγανήσι

Σεπτέμβρης 2016.

 

Το τέλος του καλοκαιριού ξεκινά πάντα με τον ερχομό κάθε Σεπτέμβρη.

Ο καιρός όμως και η εικόνα στο νησί δεν μας επιτρέπουν κυρίως στο ξεκίνημα του μήνα να το πιστέψουμε. Μέχρι και το πρώτο δεκαήμερο, ώσπου να χτυπήσει το κουδούνι δηλαδή, ούτε που τον παίρνουμε χαμπάρι. Κι αυτός τσαντίζεται που περνά απαρατήρητος κι εκεί στα μέσα αρχίζει να κάνει αισθητές τις αλλαγές  προετοιμάζοντας μας θέλοντας και μη για τον χειμώνα που έρχεται. Και πέφτουν οι πρώτες  βροχές οι πρώτες ψύχρες , τα μπουρίνια και η υγρασία, για να τελειώσει οριστικά το καλοκαίρι με την χειμερινή ισημερία στις 21 του μήνα.

Παρόλα αυτά το Μεγανήσι εξακολουθεί στους ίδιους  ρυθμούς το ίδιο φωτεινούς .

Με μειωμένη φυσικά ένταση και κίνηση οδεύοντας σιγά σιγά προς το τέλος της σαιζόν  και με μια  ψυχολογία που από την μία λέει να τελειώνουμε κι από την άλλη λέει να κράταγε ακόμα δυο τρεις μήνες. Γιατί, μην ακούτε…. Όσο και να κουραζόμαστε ο χειμώνας είναι μακρύς και δύσκολος ….

Νωρίς όμως να μιλάμε για χειμώνα,  και ας ρίξουμε μια ματιά στις στιγμές του Σεπτέμβρη κι αυτούς που τις έγραψαν .

Κι ο μήνας  μπήκε  όπως σας είπα.  Αθόρυβα χωρίς ιδιαίτερες αλλαγές αφού οι αργοπορημένοι του καλοκαιριού  παρέτειναν τις διακοπές τους έως και το πρώτο δεκαήμερο.

Εκτός από τους εκπαιδευτικούς που γύρισαν στα σχολεία τους  κι ανάμεσα τους φίλοι και γνωστοί που ανόρεχτα και αναγκαστικά πέρασαν την μεγάλη αυλόπορτα των σχολείων και περίμεναν τους μαθητές . Αυτοί πάλι  μέτραγαν αντίστροφα μέχρι να καθίσουν στα θρανία τους που τα περίμεναν σε νέες αίθουσες και σε μεγαλύτερες τάξεις. Μερικoύς και σε άλλα σχολεία.

Πιο λίγα τα παιδάκια φέτος  στο δικό μας  σχολείο  που δυστυχώς βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία κι άλλο που δεν θέλουν οι ανώτεροι …Όμως εμείς μένουμε κι επιμένουμε και φωνάζουμε . Και γι αυτό εκπαιδεύουμε και τον πρόεδρο μας που κάνει μαθήματα skateboard για να τρέχει και να προλαβαίνει τα προβλήματα. Δύσκολο το άθλημα αλλά λίγο πριν την πτώση …τόσωσε και στάθηκε όρθιος… Έτσι κι εμείς δεν θα το βάλουμε κάτω. Όρθιοι θα σταθούμε και θα αντιστεκόμαστε …Έτσι πρόεδρε;;;;

Κι από τον πρόεδρο στον αντιπρόεδρο-του άλλου συλλόγου -που αποφάσισε να το παίξει δάσκαλος και παραδίδει δωρεάν  σεμινάρια γεωγραφίας με θέμα «Οι γέφυρες του κόσμου» διαφημίζοντας παράλληλα τα παράξενα  λεμόνια που έκανε φέτος η λεμονιά του. Κρυφό ταλέντο που το κράταγε κρυμμένο λίγο πριν εγκαταλείψει τα εγκόσμια και χειροτονηθεί (!) Η είδηση κυκλοφορεί και την επιβεβαιώνει ο ίδιος.

Επιβεβαιώθηκε και η είδηση ότι εγκατέλειψε  το νησί εντελώς ο Ντίνος και μάταια οι ηθικοί αυτουργοί τον παρακαλούν να επιστρέψει. Η τελευταία επιστολή μετάνοιας και τα δώρα που έφτασαν στα χέρια του δεν είχαν ούτε αυτή τη φορά αποτέλεσμα. Ο Ντίνος θα παραμείνει πιστός στην απόφαση του να μην ξαναγυρίσει στο Μεγανήσι. Έτσι απογοητευμένοι οι φίλοι του κατέφυγαν σε άλλες ασχολίες για να καλύψουν το κενό. Ο ένας γράφει ποιήματα στον υπάλληλο του, παίζει μπριτζ και φέρνει τα καλύτερα εξωτικά φρούτα στο νησί. Kαι Λίτσι χωρίς κοκκαλίτσι είχε  φέτος το μαγαζί. Άπιαστος στο φρούτο ο Νικολάκης που όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος υποδέχτηκε τα πρωτοβρόχια με το ίδιο look. Την πράσινη νιτσεράδα.

O δεύτερος της παρέας διάβαζε… πωλητήρια και μικρές αγγελίες κι έστελνε χαιρετίσματα στην μακρινή Αυστραλία και στο Μπουένος Άιρες ενώ συνέχιζε την προσπάθεια του να αποσπάσει μερίδιο από την διαθήκη του άσπονδου εχθρού του .

Οι υπόλοιποι ένοχοι  δεν έχουν επιστρέψει ακόμα στον τόπο του εγκλήματος.

Στις πόλεις  και στην καθημερινότητά τους επέστρεψαν και οι ντόπιοι κι ο  ο καθένας μας αποχαιρετούσε  με την σειρά του, με τον Πάνο να κλείνει τελευταίος την πόρτα όπως πάντα με την γνωστή αθόρυβη φυγή του…ούτε γεια…

Ο Γκρέυ που είχε χαθεί το καλοκαίρι με τον πολύ κόσμο επέστρεψε στα στέκια του και ανανεωμένος εξασκεί τα ελληνικά του που μέρα με τη μέρα καλυτερεύουν.

Καλά τα νέα για την αγορά του Κατωμερίου αφού ο Πάκης όχι μόνο ξανάνοιξε με υπεύθυνο τον ανιψιό του, αλλά έκανε και δυναμικό came back, με πολύ επιτυχημένο event. Έκτοτε το μαγαζί γέμισε κόσμο και η γειτονιά φως.

Το «διπλό καφέ» από την άλλη άλλαξε διεύθυνση και από τον Σεπτέμβρη καφεδάκι σερβίρει η Λαμπρινή.

Ενώ το different στο Βαθύ μόλις μάζεψε καρέκλες. Τα υπόλοιπα μαγαζιά εξακολουθούν να λειτουργούν κανονικά.

Οι ξένοι πηγαινοέρχονται   ακόμα και μας κρατάνε ενεργούς.

Η δική μας καθημερινότητα  παραμένει  ίδια. Οι νύχτες  έχουν μεγαλώσει αρκετά κι οι δρόμοι αδειάζουν πιο νωρίς  .

Ο καιρός που  συχνά χαλάει αποσυντονίζει και δυσκολεύει την ομαλή ροή  της δουλειάς που αυτή την εποχή είναι απρόβλεπτη. Πότε λίγη, πότε μέτρια πότε πολύ… κι ακολουθούμε όλοι την διαδρομή της . Μήπως όμως και για εσάς δεν είναι το ίδιο;

Περίεργος μήνας ο Σεπτέμβρης. Αργά για να κοιτάξεις πίσω, νωρίς για να κοιτάξεις μπρος.

Και έτσι απλά τον ακολουθούμε.

Με τις μέρες να περνάνε και με πολλά κους κους κοινωνικά, πολιτικά, επαγγελματικά στα πηγαδάκια, να δημιουργούν μπερδέματα  σ τους σεναριογράφους  που ομολογουμένως διαθέτουν ταλέντο και φαντασία. Δεν μπορεί όμως , λέγε λέγε κάποιο από αυτά θα κάτσει…

Είναι αλήθεια πάντως ότι… ζούμε μεγάλες στιγμές μερικές φορές.

Όταν τα δυσάρεστα γεγονότα δεν μας προσγειώνουν στην πραγματικότητα. Σε μια πραγματικότητα που μας θυμίζει ότι δεν υπάρχουν πια περιθώρια για γκρίνιες αντιπάθειες και μίση. Για διαχωρισμούς και αστείες  αντιπαλότητες.

Τα πάντα αλλάζουν σε μια στιγμή και  δυστυχώς είναι μη αναστρέψιμα. Και τότε είναι αργά να μετανιώσεις να διορθώσεις και να ζητήσεις συγνώμη.

Το τελευταίο εξάμηνο αποχαιρετήσαμε τρεις νέους ανθρώπους.

Ο Ντίνος,  ο Ηλίας  ο Μάκης …Και τι λόγια να πεις  σε εκείνους που άφησαν πίσω;

Αν προσθέσουμε και τους μεγαλύτερους σε ηλικία θα δούμε ότι ο θάνατος είναι πια καθημερινό γεγονός τόσο επικίνδυνα συνηθισμένο που ούτε δάκρυα πια δεν μας προκαλεί. Ίσως βουβό πόνο, φόβο και θλίψη, ναι…

Τελευταίος   ο Στεφανής  Πάλμος που έφυγε πρόσφατα  δίνοντας ευτυχώς, μια σύντομη μάχη με την αρρώστια του. Δυναμικός αλύγιστος και ακούραστος , από τους πρώτους επιτυχημένους επαγγελματίες του νησιού, παρουσία  που σίγουρα θα λείψει από το Βαθύ αφού είχε το δικό του κεφάλαιο στην επιχειρηματική δράση του τόπου.

Κι η ζωή προχωράει κι οι μέρες περνάνε κι οι στιγμές αλλάζουν .

Άλλαξα κι εγώ για λίγο εικόνες και πήρα μια γεύση από πρωτεύουσα μετά από πολύ Μεγανήσι. Πολύ κίνηση, πολύ τρεχάλα, πολύ άγχος  και ουρά παντού. Στα φανάρια, στα ταμεία στα καφέ …

Τις μέρες πανικός και τις νύχτες ερημιά. Απίστευτοι οι ρυθμοί των ανθρώπων σε αυτή την πόλη. Ούτε μια Κυριακή δεν ησυχάζουν αφού κι αυτή την αφιερώνουν άλλοτε σε κοινωνικές υποχρεώσεις άλλοτε σε επαγγελματικά ραντεβού, κι άλλοτε σε δουλειές.

Και τα παιδάκια ακόμα τρέχουν. Δραστηριότητες, σχολεία, ξένες γλώσσες  και πάρτι.

Ζωές κλεισμένες σε κουτιά, πάνω σε τέσσερις ρόδες πέρα δώθε κάθε μέρα … Μεγανήσι και πάλι Μεγανήσι.  Χωρίς φανάρια , χωρίς ουρές,  χωρίς gps  και χωρίς πολλά χιλιόμετρα.Κι ας είναι και χωρίς μπουζούκια  goodys και βιτρίνες…

Εκεί  στην πρωτεύουσα βαφτίσαμε τον μικρούλη του Αντρέα και της Πόπης που ονομάστηκε Σπύρος. Ένας μικρός Μεγανησιώτης που  έγραψε  τη  στιγμή  του στον Σεπτέμβρη  μας. Κοντά στα χρόνια πολλά του Σταύρου και της Σταυρούλας, του Βησσαρίωνα και της Βησσαρίας  που γιόρτασε όλο το νησί , του Στάθη της Ευσταθίας, και της  Σοφίας. Χρόνια πολλά σε αυτούς και στους Παρθένους του μήνα που είχαν γενέθλια.

Γενέθλια είχε κι η δικιά μας σελέμπριτι  που έσβησε τα κεράκια της, παρέα με άλλους διάσημους σε ανάλογο περιβάλλον.

Άλλοι εορταζόμενοι  λίγο καθυστερημένα, γιόρτασαν με φίλους  κι από τις… συναγρίδες πέρασαν στα γουρουνόπουλα, γιατί κάποιοι… θα τρώνε πάντα καλά  όπως και να φυσάει ο άνεμος…. Αλίμονο σε εκείνους που σκοτώνονται στη δουλειά…

Κι επειδή υπάρχουν κι αυτοί που δεν έχουν τι να κάνουν και  χαλάνε ότι όμορφο υπάρχει φτιάχνοντας  γκράφιτι τον πόνο τους  πάνω σε επιφάνειες και μνημεία να τους πούμε ένα μπράβο  που εκτονώνονται με αυτό τον τρόπο. Αλήθεια γιατί δεν δοκιμάζουν και στους τοίχους των σπιτιών τους;;;

Ένα κανονικό και μεγάλο μπράβο αξίζει στα δυο κορίτσια από το Μεγανήσι που πέρασαν στις πανελλαδικές. Στην Γιώτα και την Μπεσιάνα που κάτω από δύσκολες συνθήκες (πήγαινε –έλα καθημερινά στο Νυδρί)  και χωρίς φροντιστήρια,  συναγωνίστηκαν επάξια τα παιδιά των μεγάλων πόλεων και τα κατάφεραν. Συγχαρητήρια και  σε όλους  που πέτυχαν τον στόχο τους.

Ένα ακόμα μπράβο σε εκείνους που χωρίς δεύτερη σκέψη προσφέρουν τη βοήθειά τους όπου χρειαστεί. Κι εδώ στο νησί υπάρχουν πολλοί που ανώνυμα και χωρίς όφελος  το πράττουν ακόμα…

Κοινωνικά γεγονότα δεν είχαμε. Μόνο νέα μωράκια που έρχονται  και αυξάνουν ευτυχώς τον πληθυσμό.

Ακόμα ένας μήνας περνάει από την ζωή μας. Ακόμα μια χιαστί γραμμή στο ημερολόγιο. Μι αλλαγή σελίδας.

Κι εδώ στο νησί  κάπως έτσι ξεφυλλίσαμε τον δικό μας Σεπτέμβρη.

Κι από αυτή τη στήλη να πω ένα ευχαριστώ σε εσάς που από μακριά   περιμένετε  να μοιραστούμε τις «Στιγμές» κάθε μήνα.  Να πάρετε μυρωδιές εικόνες και γεύση από νησί. Που μας το ζητάτε και μας παραπονιέστε το καλοκαίρι γιατί νομίζετε ότι σας ξεχνάμε.

Αν αργούμε πολλές φορές να σας ταξιδέψουμε δεν είναι επειδή σας ξεχνάμε. Απλά χανόμαστε κι εμείς στους γρήγορους ρυθμούς της εποχής. Έχουμε χειμώνα μπροστά μας και θα επανορθώσουμε.  Υπόσχεση  στην μακρινή  Αφρική . (Κύριε  Παναή έχω νέες  λέξεις για του χρόνου).

Θα περνάμε μαζί τις μέρες, τους μήνες ,τις εποχές ,μέχρι το επόμενο καλοκαίρι που θα ξαναβρεθούμε.

Αν θέλετε κι εσείς να μοιραστείτε δικές σας ξεχωριστές στιγμές μαζί μας,  στείλτε μας emal  με πληροφορίες στοιχεία και φωτογραφίες …

Κάπου  εδώ θα πούμε καληνύχτα από το νησί που αυτή την ώρα , 12:00  τα μεσάνυχτα ,  ξεκουράζεται…

Μακάρι οι στιγμές που θα γραφτούν στον Οκτώβρη να είναι για όλους μας οι καλύτερες.

Και μέχρι τότε… Να είμαστε όλοι καλά.

Από Μεγανήσι….Καλό βράδυ!

 

‘Ελλη Καββαδά.