Ο Γενάρης   έγραψε τις πρώτες μας στιγμές του χρόνου. Γιορτινές στην αρχή του ολοκλήρωσαν τις χριστουγεννιάτικες διακοπές και επιστρέψαμε ξανά  στα ίδια .

Με μια γλυκιά αναμονή που περιέχει κι ένα μικρό φόβο για το άγνωστο, διανύσαμε τις πρώτες του  μέρες . Και αφού είπαμε τα κάλαντα ανταλλάξαμε δώρα, φάγαμε, ήπιαμε διασκεδάσαμε και αγιάσαμε τα ύδατα, ευχηθήκαμε καλή χρονιά και επιστρέψαμε στις μικρές καθημερινές μας συνήθειες.

Τα παιδιά στα σχολεία κι εμείς στις δουλειές μας. Αν και αυτά μια χαρά τον έβγαλαν τον μήνα αφού μια απεργία στα πλοία, δυο απαγορευτικά και μια διήμερη εκδρομή στην Αθήνα μείωσε τις σχολικές μέρες.

Έντονες και συνεχόμενες οι βροχές και  τα μποφόρ  κράτησαν  για όλο σχεδόν το μήνα κι εμείς φτάσαμε στο αμήν και κάναμε στα μάτια να δούμε λίγο ήλιο Κι όταν δεν έβρεχε, η υγρασία ήταν τόσο αισθητή όσο και εκνευριστική. Μια συνεχόμενη αναγλίτσα παντού και ο τόπος όλος καταπράσινος. Κι εκεί λίγο πριν το τέλος του ο Γενάρης μας χάρισε λίγες μέρες καλοκαιριάς, μικρές Αλκυονίδες.

Κι άλλαξαν όλα. Οι δρόμοι απέκτησαν ζωή. Οι φαν του σπορ ξαναβγήκαν για περπάτημα. Τα φορτηγά συνέχισαν τις μεταφορές τους , οι μπετονιέρες ξανάπιασαν δουλειά κι οι εργάτες πίσω στις θέσεις τους δουλεύοντας πυρετωδώς  για να ολοκληρώσουν και να παραδώσουν τις οικοδομές πριν το καλοκαίρι. Μεγάλη ανοικοδόμηση το νησί μας τα τελευταία χρόνια, και αυξάνεται διαρκώς. Παντού ξεφυτρώνουν οικοδομές, βίλες, σπίτια, μικρές μονάδες.

Και αυτές οι δραστηριότητες διαμορφώνουν και τους τελευταίους χειμώνες του νησιού. Με τα θετικά  και τα αρνητικά.

Ο Γενάρης γενικότερα είναι από τους πιο δύσκολους μήνες. Η καρδιά του χειμώνα αλλά και η ένταση των γιορτών που προηγούνται τον κάνουν αρκετά υποτονικό .

Όμως εμείς όλο και με κάτι ασχολούμαστε για να τον σπρώξουμε να φύγει  γρήγορα και ανώδυνα.

Σιγά μην παραδοθούμε αμαχητί στη μοναξιά και στη μιζέρια…

Έτσι:

Ξεστολίζουμε σπίτια και δέντρα  επαναφέρουμε τον καθημερινό μας διάκοσμο, ανοίγουμε τον καλοκαιρινό κουμπαρά, και πάμε εκδρομή στη Θεσσαλονίκη με την « Ηλακάτη»

Στη συνέχεια ψηφίζουμε για νέο διοικητικό συμβούλιο στο Σύλλογο Γυναικών που έκοψε παράλληλα και πίτα, της οποίας το φλουρί ήρθε …στο κομμάτι μου και συνοδεύτηκε από δώρα. Καλά ξεκίνησε η χρονιά!

Το νέο Δ.Σ. ανέδειξε νέα  πρόεδρο και η Βούλα παρέδωσε την σκυτάλη στην Ντίνα (Αυγερινού) για ένα χρόνο. Στη συνέχεια το προεδρείο αναλαμβάνει η Βαγγελιώ (Κατοπώδη) που ισοψήφησε. Τα υπόλοιπα μέλη είναι. Αλίκη Καββαδά, Ευτυχία Πάλμου, Βούλα Πολίτη, Θεοδώρα Δάγλα, Αντρονίκη Κατοπώδη. Καλοστέριωτες κορίτσια και καλή θητεία.

Συνεχίζουμε τις πρόβες μας στο « Βούπερταλ» . Ούτε στο Εθνικό τόσες πρόβες. Νύχτες και μέρες με πολύ γέλιο μέχρι δακρύων. Μερικοί ακόμη δεν έχουν ‘ξεκλειδώσει». ‘Άλλοι πάλι έχουν παραπάρει τα πάνω τους και το παίζουν σκηνοθέτες και κάποιοι δεν λένε να σοβαρευτούν. Έχουμε και μια Ροζίτα Σώκου μεταξύ μας… Με Λίγα λόγια «Οίκος Ενοχής»…

Φτιάχνουμε χειροποίητα ζυμαρικά,  λουκουμάδες και γλυκά εποχής . Δημιουργία και απόλαυση για τα ανήσυχα πνεύματα.

Κάνουμε μεγάλες βόλτες  στους άδειους δρόμους και στις παραλίες  όταν ο καιρός μας αφήνει.

Πόσο διαφορετικές είναι το χειμώνα αλήθεια!

Έρημες,  και άγριες λες  και δεν έχει περάσει ποτέ άνθρωπος από εκεί. Λες και δεν έχει αράξει κότερο στις ακτές τους. Πόσο όμορφα διαφορετικές από το καλοκαίρι. Αδειάζει το μυαλό και γαληνεύει η ψυχή σου!

Παρακολουθούμε τη φύση να αγριεύει, να καλμάρει, να κλαίει να γελάει, να μουσκεύει να στεγνώνει και να …πολλαπλασιάζεται. Παντού ακούγονται φωνούλες  από νεογέννητα αρνάκια και κατσικάκια και λίγο αργότερα τα βλέπεις να ακολουθούν το κοπάδι και τις μανάδες τους . Συγχρονίζουν τα βήματα τους και ακολουθούν  το κοπάδι. Πώς αυτά τα αδύναμα ποδαράκια καταφέρνουν να βγάζουν την ίδια ταχύτητα με τα γεροδεμένα ζώα!

Το κουρφούγκι και το πρόβειο γάλα  μπαίνουν  τώρα στο μενού του χειμώνα μαζί με τις λαχανόπιτες και τις γλυκοπατάτες στη χόβολη που είναι αρκετή αφού τα τζάκια δε σβήνουν καθόλου.

Η λιγοστή σοδειά κοντεύει να μαζευτεί. Κάτι τελευταία κλωνιά μείνανε λόγω καιρού , που περιμένουν κι αυτά τη σειρά τους  πάνω στα απλωμένα πανιά.

Πίνουμε μεσημεριανό καφεδάκι  ή απογευματινό όταν προηγούνται εξορμήσεις στα χωράφια για λάχανα. Λιγοστά φέτος παρότι έβρεχε ασταμάτητα. Ίσα ίσα μια βρασά να πιεις λίγο λαχανοζούμι και να μοσκοβολήσει το σπίτι. Αλλά χωρίς κοκοτό μέσα δε φελάνε.

Οι βραδινές συνήθειες ίδιες . Το πρόγραμμα τέτοια εποχή δεν αλλάζει εύκολα. Τηλεόραση  με « τατουάζ» και « Αννέ» για τις γυναίκες, αγώνες και αθλητικά για τους άντρες. Αντε και καμιά ξένη σειρά για αυτούς που έχουν nova ή ote tv.

Social media  και κάνα ταξιδάκι στην Αθήνα για τους νεαρούς , τσάι και ξάπλα και κλούπωμα  για τους μεγαλύτερους  που  όλο και μας λαχταράνε  και μας τρέχουνε κάθε τέτοια εποχή. Ευτυχώς που ήρθε κι άλλος γιατρός, νεαρός και με μεγάλη υπομονή …

Με το που πάτησε το πόδι του, τα περιστατικά το ένα μετά το άλλο. Χώρια οι ουρές στα ιατρεία για να γράψουν φάρμακα. Λες και θα πέσει κατοχή. Τρέχει και δε φτάνει το παιδί .

Με το που ήρθε ανέλαβε μια ολόκληρη γειτονιά αφού τα περιστατικά χτύπησαν μαζεμένα  εκεί γύρω. Η μία μετά την άλλη έπεφταν κάτω σαν κοτόπουλα. Η μία πήγε να απλώσει μεσάνυχτα ρούχα, η άλλη κουβάλαγε ξύλα , η  τρίτη τάδε όλα ίσωμα. Δεν προλάβαινε να ράβει ο γιατρός κι εμείς να τρέχουμε…

Τρέχουνε και οι πολιτικές εξελίξεις  και τα δημοτικά συμβούλια που με τα θέματα τους αποτελούν μέρος των συζητήσεων , των προβληματισμών και των αντιπαραθέσεων.

Κι αυτά είναι στιγμές του χειμώνα μας και μέρος  της ζωής μας. Με εντάσεις  γκρίνιες και έντονο ύφος, με καυγάδες και εκρήξεις καμιά φορά στην προσπάθεια του ο καθένας να πείσει για τη δική του θέση, την δική του οπτική γωνία την δική του πολιτική  φιλοσοφία ή ακόμα για την επιλογή του.

Πράξεις και λόγια που θα έπρεπε να διαρκούν όσο ένα συμβούλιο και να μένουν κλεισμένα  μαζί με  την  πόρτα της αίθουσας  στο τέλος κάθε συνεδρίασης κι όχι να καθορίζουν ζωές και  σχέσεις ανθρώπων και έξω από αυτή. Αλλά δυστυχώς… Κάποια στιγμή θα πρέπει να  μάθουμε να τα διαχωρίζουμε αυτά ειδικά τώρα που όλο και λιγοστεύουμε…

Τα νέα λιγοστά αυτό τον μήνα και από τα κοινωνικά μας δεν έλειψαν ούτε από αυτές τις στιγμές τα άσχημα.

Ο Γενάρης ήρθε και έφυγε  με δύο ακόμα  κηδείες νέων  ανθρώπων. Ο Γεράσιμος Κονιδάρης (Μάο) και ο Νίκος Πολίτης (Λάκης) «έφυγαν» από την ζωή  νωρίς και ταλαιπωρημένοι από τις αρρώστιες. Συλλυπητήρια στις οικογένειες τους. Να τους κρατούν  πάντα ζωντανούς στην καρδιά τους.

Και ευχάριστες στιγμές όμως έγραψε ο Μήνας  με μια διπλή βάφτιση .

Ο Νίκος (Μάντζαρης) και η Μάρθα βάφτισαν τα διδυμάκια τους. Ο ένας πήρε το όνομα  Πέτρος-Γεράσιμος και ο άλλος ονομάστηκε Ιωάννης.

Να σας ζήσουν  τα παιδάκια σας…

Κι ένας αρραβώνας  κρυφοσυζητιέται αλλά επειδή τίποτα ακόμα δεν ειπώθηκε επίσημα  δεν θα τον συμπεριλάβουμε σε αυτές τις στιγμές.

Επίσημο είναι όμως το επαγγελματικό deal σε δύο μαγαζιά που αλλά ζουν χέρια.

Ο Χρίστος ανοίγει  το παλιό μαγαζί του Πάνου (Βέντη) στην πλατεία και το μετατρέπι σε καφε-μεζεδοπωλείο με τοπικές πινελιές και γεύσεις από τα χεράκια της Μίκας και το different studio αλλάζει ιδιοκτήτη . Ακόμα δεν γνωρίζουμε αν θα παραμείνει στο ίδιο προιόν αλλά οι νέοι ιδιόκτητες  έχουν ξεκινήσει ήδη τις διαδικασίες .

Νέα επαγγελματικά βήματα σε μια δύσκολη εποχή που όμως είναι αναγκαία στην τουριστική αγορά.

Παράλληλα στην Αθήνα ετοιμάζεται να ανοίξει το καφέ μπαρ «POE»  του Άρη Πάλμου  και του Γιώργου Κατοπώδη στο Παγκράτι. Δυo νέα παιδιά με όρεξη και πολύ δουλειά έστησαν τον δικό τους χώρο που πρέπει να γίνει… το νέο Μεγανησιώτικο στέκι.

(Περιμένουμε περισσότερες λεπτομέρειες και φωτογραφίες για πιο αναλυτικό ρεπορτάζ)

Από μας καλή επιτυχία  και καλές δουλειές σε όλους. Όσο δύσκολα και να είναι τα πράγματα το καλό προϊόν και η αγάπη για αυτό που κάνεις είναι βασικός παράγοντας επιτυχίας.

Αποτυχία ήταν  το πολυσυζητημένο κόκκινο φεγγάρι που βγήκε μαζί με τα σύννεφα κι έχασε το χρώμα του. Τσάμπα το στήσιμο και η αναμονή. Το μόνο που κατάφερε ήταν να μας επηρεάσει και να μας διαλύσει ψυχολογικά. Κατά τα άλλα δεν φάνηκε καμία διαφορά από όλα τα υπόλοιπα φεγγάρια. Η επόμενη πανσέληνος θα είναι το Μάρτη. Ο Φλεβάρης δεν έχει, μετά από πολλά χρόνια γιατί ο Γενάρης είχε δύο. Μία την 1η του μήνα και μια στις 31.  Σπάνιο αλλά συνέβη. Ευτυχώς γιατί μερικούς μερικούς  μας επηρεάζει  η Πανσέληνος. Όπως τα νερά που σηκώνουν  τσουνάμι…

Αυτά συνέβησαν στο νησί τον Γενάρη. Αυτές ήταν οι δικές μας στιγμές . Και  να σας πω την αλήθεια δεν πίστευα ότι θα κατάφερνα να τις ολοκληρώσω ποτέ. Μέρες τώρα προσπαθώ αλλά πάντα κάτι συνέβαινε και το άφηνα… Είναι κάποιες μέρες πολύ περίεργες τελικά. Κι ενώ ξυπνάς το πρωί και σκέφτεσαι «πω πω τι άδεια μέρα η σημερινή» μέχρι το βράδυ  δεν προλαβαίνεις ούτε νερό να πιεις. Τι; Σας κάνει εντύπωση; Νομίζεται ότι εμείς το χειμώνα δεν έχουμε τι να κάνουμε ε; Αμ  δε!

Εξαρτάται βέβαια και από τι θέλει ο καθένας από την ζωή του ή πως βλέπει τα πράγματα . Κι αυτό δεν σημαίνει ότι  χαριζόμαστε . Προσαρμοζόμαστε  δεν συμβιβαζόμαστε!!!

Εξάλλου πόσες στιγμές μείνανε μέχρι να ζωντανέψουμε ξανά!  Μόνο τρεις.

Μια ανάσα οι Απόκριες λίγο πιο μακριά το Πάσχα, κι ύστερα  άντε… να μετρήσεις στιγμές…

Μέχρι τότε όμως και μέχρι να τα πούμε ξανά…

Να είμαστε όλοι καλά!

Από το ήσυχο, όμορφο και μοναχικό Μεγανήσι…

Καλό βράδυ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Καλή χρονιά μονο με καλες στιγμες