Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Επτανησίων Γαλατσίου  την Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2019  πραγματοποίησε ημερήσια εκδρομή  στην ορεινή Αρκαδία.
Μια περιοχή – σύμβολο της βουκολικής ζωής, που ενέπνευσε μέχρι τους τελευταίους αιώνες συγγραφείς, ποιητές και καλλιτέχνες. Ένας μυθικός προορισμός προικισμένος από πυκνά ελατοδάση και αλπικά τοπία, παραδοσιακά πετρόχτιστα χωριά και αρχαία μνημεία, η Ορεινή Αρκαδία στην καρδιά της Πελοποννήσου  μας χάρισε εικόνες άγριας φυσικής ομορφιάς, σε έναν τόπο που μοιάζει βγαλμένος από παραμύθι. Πατρίδα του θεού Πάνα που σύμφωνα με τον μύθο κατοικούσε τα βουνά της αυτός ο μαγικός τόπος σε γοητεύειαπό το κελάρυσμα του Λούσιου ποταμού και τα γραφικά, αυθεντικά χωριά .Εδώ, οι βυζαντινές εκκλησίες διαδέχονται τις περίτεχνες κρήνες και τα επιβλητικά πετρόχτιστα αρχοντικά, ενώ, αν οι επισκέπτες αφεθούν, μπορεί και να ακούσουν τους ψιθύρους και το τραγούδι από τις Νύμφες, τις Δρυάδες και τις Νεράιδες που κατοικούν εδώ και χιλιάδες χρόνια σε αυτά τα μυθικά μέρη.

– Mε πρώτο ενδιάμεσο σταθμό για καφέ στο Αρτεμίσιο συνέχισαν οι εκδρομείς του Συλλόγου Επτανησίων Γαλατσίου εκεί που χτυπά η καρδιάτου πολύκορφου και ελατοσκέπαστου Μαινάλου, όπου η μουσική από το σουραύλι του Πάνα μπερδεύεται με το βουητό του έλατου και   το κελάρυσμα των νερών του ξεροπόταμου που κατεβαίνει από το Αρκουδόρεμα σμίγει  με την απέραντη γαλήνη της φύσης, εκεί όπου σε μια γωνιά  βρίσκεται κουρνιασμένο το χωριό της Ελλάδας, το χωριό του Κολοκοτρώνη, το όμορφο Λιμποβίσι. Πυργωμένο στα 1200 μέτρα ύψος, πάνω από τις χαράδρες του Μαινάλου στέκεται αήττητη, η αετοφωλιά των Κολοκοτρωναίων,  το χωριό που έθρεψε την απροσκύνητη και αδούλωτη  γενιά των σταυραετών.

Φτάνοντας στο Λιμποβίσι, αισθάνεσαι δέος! Κυριολεκτικά 5 σπίτια, όλα εγκαταλελειμμένα μα καλοδιατηρημένα. Στο κέντρο μια εκκλησιά του Αγίου Ιαάννου, απέναντι μια υδάτινη φλέβα ρέει, τραγουδώντας ήχους του δάσους απ’ όπου έρχεται

Η ύπαρξη του οικισμού μαρτυρείται ήδη από την ενετοκρατία και μάλιστα με ευάριθμους κατοίκους, κοντά στους 500..

 Το χωριό είναι ήσυχο, υπομένει στωικά τα χρόνια που περνούν και σηκώνει περήφανα την φθορά του χρόνου, περιμένοντας την αναγνώριση του επισκέπτη

.Οι εκδρομείς επισκέφτηκαν το σπίτι της Οικογένειας του Θοδωρή Κολοκοτρώνη σκαρφαλωμένο σε ένα μικρό ύψωμα, αγέρωχο μικρό αλλά «ανδριωμένο» το πέτρινο κτίσμα ανακατασκευασμένο με ευγενική δαπάνη του Αρκάδα Αγγελόπουλου λειτουργεί ως μουσείο της οικογένειας και του αγώνα.

Εκεί ανδρώθηκαν πολλοί ήρωες, γιατί ήταν μεγάλη η οικογένεια και χώρεσε πολλές ηρωικές ψυχές. Ψυχές Πατέρα και Μάνας που πρόσφεραν τα παιδιά τους στην πατρίδα. Ψυχές γενναίων αδελφών που προδόθηκαν και σφαγιάσθηκαν. Την ψυχή του Γέρου του Μoριά που άντεξε τόσα. Σε εκείνο το σπίτι βρήκαν τα αδέλφια του οι Τούρκοι, από την προδοσία ενός μοναχού και τα έσφαξαν ενώ ο Θοδωρής με τα παλληκάρια του αγνάντευε από την απέναντι πλαγιά, την Κλινίτσα, σφίγγοντας τις γροθιές και παίρνοντας αποφάσεις που άλλαξαν την ιστορία του τόπου.

Τώρα βλέπεις μόνο την ψυχρή, μαρμάρινη προτομή του να αγναντεύει το αύριο και είναι σαν η ψυχή του να είναι εκεί και να φυλάει τα ένδοξα χώματα. Το σπίτι γεμάτο κειμήλια, στέκει περήφανο και καλωσορίζει τον επισκέπτη, λέγοντας ιστορίες ανείπωτες. Ίσως να έπρεπε να υπάρχει κάποιος να πει αυτές τις ιστορίες στους επισκέπτες και να περάσει την ένδοξη ιστορία από γενιά σε γενιά. Ίσως να πρέπει… γιατί σε λίγα χρόνια, καθώς φεύγουν οι παλιοί, χάνεται μαζί τους και η γνώση και η αγάπη για την ένδοξη ιστορία της Ελλάδας μας, ο σεβασμός σε πρόσωπα, γνωστά και άγνωστα που έδωσαν την ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι. Ίσως να πρέπει… γιατί χάνοντας την γνώση για την ιστορία μας, θα χάσουμε και πάλι την ελευθερία μας και αυτή την φορά, χωρίς να το καταλάβουμε.

– Λίγο αργότερα οι εκδρομείς περνώντας τις ελατοσκέπαστες βουνοκορφές της Ορεινής Αρκαδίας, έφταναν ένα σκαλοπάτι  πριν από τον ουρανό, σε ένα πετρόχτιστο χωριό με ιστορία αιώνων και παράδοση στην αργυροχρυσοχοϊα την Στεμνίτσα την «Χωριατοπούλα του Μωριά» όπως την αποκαλούσε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, που ήταν και αγαπημένο του χωριό κτισμένη στα ερείπια της Αρχαίας Υψούντος και στη βραχώδη πλαγιά του όρους Κλινίτσα στις παρυφές του Μαινάλου. Σύμφωνα δε με τη μυθολογία, χτίστηκε από τον Υψούντα, έναν από τους πενήντα γιους του βασιλιά της Αρκαδίας Λυκάονα κτισμένη στα 1.080 μ. υψόμετρο, στο κοίλωμα της Κλινίτσας και ανάμεσα σε τέσσερις ρεματιές βάση της φημισμένης αμυντικής της αρχιτεκτονικής

Η Στεμνίτσα  είναι ένα χωριό πραγματικά  ειδυλλιακό, καθώς περπατά κανείς ανάμεσα στις καρυδιές και τις κερασιές και απολαμβάνει την σπουδαία αρχιτεκτονική των σπιτιών της,  τις βυζαντινές εκκλησίες και τα πέτρινα κεφαλόβρυσα. Για να ανακαλύψεις τις ομορφιές της Στεμνίτσας πρέπει να έχεις γερά πόδια για να την περπατήσεις, μα κι ανοιχτή καρδιά για να τη νιώσεις…

Οι εκδρομείς επισκέφτηκαν και ξεναγήθηκαν στην μοναδική Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας Ενα αργυροχρυσοχοϊκό κέντρο ήδη από τα μεταβυζαντινά χρόνια. Σήμερα, η Σχολή συνεχίζει την παράδοση συνδυάζοντας την με σύγχρονες τεχνικές και διδασκαλία, έχοντας παράλληλα να επιδείξει πολλές διακρίσεις σε εκθέσεις και διαγωνισμούς τα τελευταία χρόνια. Είναι ένα  δημόσιο σχολείο διετούς φοίτησης, που διαθέτει πλήρη υλικοτεχνική υποδομή, με τρία πλήρως εξοπλισμένα εργαστήρια .

– Το μεσημέρι γύρω στις 15.30 έφθαναν για φαγητό και ξεκούραση  στις νοτιοδυτικές πλαγιές του Μαινάλου , σε υψόμετρο 720 μ. μεταξύ Στεμνίτσας και Καρύταινας στο Ελληνικό Αρκαδίας ή αλλιώς Μουλάτσι, χτισμένο επάνω σε τρεις καταπράσινους λόφους, είναι ένα από τα όμορφα σχεδόν άγνωστα ορεινά χωριά της Ελλάδας. Εδώ, τα αρώματα της αρκαδικής φύσης «μπλέκονται» με τις μυρωδιές των καμμένων ξύλων από τις καμινάδες, δίνοντας την αίσθηση ενός αληθινά αυθεντικού ελληνικού χωριού, όπου η πέτρα είναι αναμφίβολα ο πρωταγωνιστής .Ο επισκέπτης γοητεύεται από τα παραδοσιακά πετρόχτιστα αρχοντικά, τα λιθόστρωτα καλντερίμια τις πέτρινες βρύσες και κρήνες που στολίζουν το Ελληνικό και προσδίδουν ακόμη περισσότερη αρχοντιά στην παραδοσιακή του όψη.

 Δυό ώρες αργότερα 17.30 ώρα οι εκδρομείς έπερναν τον δρόμο της επιστροφής για την πόλη μας με ενδιάμεσο σταθμό  για απογευματινό καφεδάκι στο Σπαθοβούνι Κορινθίας γοητευμένοι από εικόνες  και υπέροχες αναμνήσεις από την  ειδυλλιακή Ορεινή Αρκαδία. Η πανέμορφη αυτή γη, με την απίστευτη εναλλαγή χρωμάτων και τοπίων αποτελεί έναν ακόμη καλά κρυμμένο θησαυρό της ελληνικής υπαίθρου

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου ευχαριστεί τους φίλους εκδρομείς για την αθρόα συμμετοχή τους και την άψογη συνεργασία στην ημερήσια εκδρομή μας αλλά και για την στήριξη που  παρέχουν σε όλες τις πολιτιστικές μας δραστηριότητες του Συλλόγου σε πολύ δύσκολες ημέρες για τον ποιοτικό πολιτισμό και την κοινωνία.

Περισσότερες Φωτογραφίες στην Ιστοσελίδα του Πολιτιστικού Συλλόγου Επτανησίων Γαλατσίου