Από την Κοινότητα στον Δήμο (Α’ μέρος)
Από τις κοινότητες στο Δήμο. Μια διαδρομή της τοπικής αυτοδιοίκησης, με αλλαγές αναπόφευκτες σε μια εξέλιξη πραγμάτων, αξιών, προτεραιοτήτων.
Προβλήματα που σήμερα είναι λυμένα και θεωρούνται αυτονόητα, ζωτικής σημασίας τότε που μια μικρή αδύναμη κοινότητα, έβαζε πλάτη για να φέρει το νερό στο ποτήρι μας, ή το ρεύμα στο σπίτι.
Ο πρόεδρος της κοινότητας Κατωμερίου για δεκαπέντε χρόνια Πανολάμπρος Δάγλας μας μεταφέρει στην εποχή της κοινότητας με τον πρόεδρο και τον γραμματέα να ηγούνται ενός χωριού, και να καλούνται να λύσουν όλα τα προβλήματα της μικρής κοινωνίας μας.
1)Πόσα χρόνια ασχοληθήκατε με τα κοινά; Πόσο δηλαδή διήρκησε η θητεία σας ως πρόεδρος της Κοινότητας Κατωμερίου;
Από το 1975 εως το 1990
Δεκαπέντε χρόνια δηλαδη.
2)Ποια ήταν τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίσατε ως πρόεδρος;
Υδρευση (Εξωτερικό Υδραγωγείο κοινοτήτων Μεγανησίου)
Συγκοινωνία-Δρομολόγηση Φερυ μποτ από Μεγανήσι- Νυδρί
Εκπαίδευση-Γυμνάσιο
Υγεία=Αναβάθμιση Αγροτικού Ιατρείου
Οδοποιία-Διάνοιξη και επίστρωση κοινοτικών δρόμων
Αποκομοιδή απορριμάτων
Ιχθυοκαλλιέργειες (απομάκρυνση)
3) Από πού υπήρχε βοήθεια, υποστήριξη, χρηματοδότηση στις κοινότητες;
Νομαρχειακό ταμείο
Δημόσιες επενδύσεις
ΕΑΠΤΑ
Ανταποδοτικά τέλη
Υπυργείο Υγείας
4)Ποιοι ήταν οι στόχοι σας που εσείς είχατε βάλει τότε;
Οι στόχοι μας ήταν πέραν των άλλων η διάνοιξη αγροτουριστικού περιφερειακού δρόμου και τα λιμάνια.
5) Πώς λειτουργούσε ένα κοινοτικό γραφείο; Προσωπικό, χώρος καταστήματος,εργάτες;
Απ: Μόνο ο γραμματέας και ο πρόεδρος.
Εργάτης κανείς.
Σε ένα χώρο περίπου 55 τ.μ. που ο μισός στέγαζε το αγροτικό ιατρείο και την αίθουσα αναμονής και ο άλλος μισός γραφείο και αίθουσα συνεδριάσεων κοινοτικού συμβουλίου.
6) Τρείς κοινότητες, τρία χωριά. Οι σχέσεις μεταξύ των προέδρων και των κατοίκων;
Στην αρχή της θητείας μας υπήρξαν αντιδράσεις και αντιλογίες από τους αντιθέτους του συνδυασμού, μέχρι που αναγκαστήκαμε να απαλλοτριώσουμε ένα δρομάκι. Όταν όμως προϊόντος του χρόνου, είδαν το έργο μας, άλλαξαντρόπο συμπεριφοράς και έγιναν οι πιο θερμοί υποστηρικτές. Εδειξαν κατανόηση και συνεργάζονταν άνετα. Αυτά ίσχυαν σε γενικές γραμμές.
7) Ποια ήταν τα μεγάλα έργα που κατά την διάρκεια της θητείας σαs επιτευχθηκαν;
Υδρευση
Πέραν της κατασκευής του εξωτερικού υδραγωγείου Μεγανησίου στο Κατωμέρι λειτούργησε και το αντλητικό συγκρότημα που το 1977 τοποθετήσαμε στο πηγάδι «Ρεμεντάνι» και τροφοδοτούσε μέσω της δεξαμενής στον Παλιόμυλο το πιο φτωχό σε νερό χωριό του Μεγανησίου. Με την λειτουργεία του πηγαδιού και με δίκτυο σωλήνων πετύχαμε αρκετό νερό και δεν κουράζονταν οι γυναίκες που τώρα έπειρναν το νερό έξω από την πόρτα τους. Εκτός των ανωτέρων , ο γιατρός με συνεχείς εξετάσεις παρακολουθούσε την ποιότητα του νερού.
Συγκοινωνία
Δρομολόγηση φερυ-μπωτ από Μεγανήσι –Νυδρί.
Γυμνάσιο.
Ιδρυση 1980-81
Διανοίξεις και επιστρώσεις και διαπλατύνσεις δρόμων
Ριζοβάνι-Βαθύ
Κατωμέρι-Αθερινός –Φανάρι
Κατωμέρι- Ελιά
Κατωμέρι- Αγ. Ηλίας-σκουπιδότοπος
Λιμονάρι
Ιχθυοκαλλιέργειες
Απομακρύνθηκαν βιαίως
Ιατρείο
Δημιουργήθηκε καινούργιο κτίριο με γκαρσονιέρα για την διαμονή γιατρού.
Μελέτη για το λιμάνι του Αθερινού.
8)Πώς βλέπετε το Μεγανήσι σήμερα; Πώς κρίνετε τις αλλαγές που έχουν γίνει; Υπάρχουν πράγματα που έπρεπε να έχουν γίνει;
Το Μεγανήσι του σήμερα δεν είναι δυνατό να συγκριθεί προ του 1975. Είναι αγνώριστο. Φυσικά και έγιναν πράγματα που δεν θα έπρεπε να έχουν γίνει και δεν έγιναν πράγματα που θα έπρεπε να έχουν γίνει.
Οι αλλαγές θα ήταν ολοκληρωμένες αν υπήρχε χωροταξική μελέτη, δόμηση σωστή και καθορισμός ορίων αιγιαλού και παραλίας.
Όπως παντού όμως έτσι κι εδώ ισχύει «Κάλιο αργά παρά ποτέ»
Πανολάμπρος Δάγλας
Πρόεδρος Κοινότητας Κατωμερίου (1957-1990) και πρόεδρος των Συνδέσμων Υδρευσης.
(Στο Β μέρος με αντίστοιχες ερωτήσεις στον σημερινό Δήμαρχο θα περάσουμε από την κοινότητα στον δήμο και από το χτές της τοπικής αυτοδιοίκησης, στο σήμερα και στον Καλλικράτη.)
21 Ιουνίου 2011 @ 15:44
Ελλη επρεπε να τον ρωτησεις κ ποσο μισθο επαιρνε και τι συνταξη πηρε μετα απο τεσσερις τετραετιες προεδρος.
Δεν σου ειπε οτι πηγαινε ποδαρατο στον Αϊ Γιαννη δυο φορες την ημερα απο το σπιτι μας για να επιβλεπει την υδροδοτηση διοτι ΚΑΝΕΝΑΣ πλην ελαχιστων εξαιρεσεων δεν τον πηγαινε με το αυτοκινητο του κι οτι δεν υπηρχε κανενας εργατης εστω για να αλλαξει μια σπασμενη λαμπα. Ο ανθρωπος ειναι ΗΡΩΑΣ και πιστεψε με δεν το λεω ως γιος του αλλα επειδη εζησα τα πραγματα απο κοντα. Πιο πολυ τον «εβλεπε» το κοινοτικο γραφειο παρα η οικογενεια του. Οταν πηγαμε στη Λευκαδα για το Λυκειο ο πατερας μας δεν ηρθε μαζι και τον βλεπαμε τα Σαββατοκυριακα που ειτε ερχοταν ειτε πηγαιναμε εμεις στο χωριο. Ουτε ναυτικος να ηταν που λέει ο λογος. Τελος παντων αυτο που θελω να επισημανω ειναι οτι παρολο που το αρθρο δεν ειναι ψυχογραφημα προσωπων αλλα μια καταγραφη των συνθηκων, υποδομων κτλ, αυτο που εμεινε σε εμας τα παιδια του , ειναι το οτι η ορεξη ,το μερακι και η θεληση για το κοινο καλο σε συνδυασμο με την αξιοπρεπεια και την τιμιοτητα φερνει τελικα την επιτυχια, την ευτυχια,την καθολικη αναγνωριση και την αισθηση της πληροτητας σε σημειο που αναπολώντας το παρελθον νοιωθεις δικαιωμενος και αγαπημενος.
Πατερα σ ευχαριστουμε για οσα μας εδωσες με το παραδειγμα της ζωης σου και να ‘σαι καλα για πολλά χρονια ακόμα.
21 Ιουνίου 2011 @ 17:43
@ «Ολφό»
Γιώργο, ο πατέρας σου ήταν πραγματικά ήρωας με όποια ακόμα προέκταση της έννοιας της λέξης, που σμιλεύεται από το όραμα, την προσφορά, την ανιδιοτέλεια και την πίστη σε ιδέες που σήμερα, δυστυχώς, έχουν παραχωρήσει τη θέση τους σε αλλότρια πράγματα.
Ακόμα και σήμερα, όσοι τυχαίνει να γνωρίζω, μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για τον πατέρα σου. Και αυτό λέει πολλά αν όχι όλα που σήμερα αξίζει να θυμόμαστε και να τα έχουμε ως μέτρο σύγκρισης για όποιες επιλογές μας ως άνθρωποι και ως πολίτες.
Να είσαι καλά. Πιστεύω να πιούμε εκείνο το ουζάκι αυτή τη φορά στο νησί.
21 Ιουνίου 2011 @ 22:24
Αποστολη θα το πιουμε διπλο, θεου θελοντος, καιρου και τέκνων επιτρεπόντων. Να σαι καλα και εσυ καλε μου φιλε.
22 Ιουνίου 2011 @ 14:17
Χωρίς αμφιβολία, κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει το έργο και τις υπηρεσίες που προσέφερε ο Λάμπρος Δάγλας, στο Κατωμέρι και σε όλα τα επίπεδα της αρμοδιότητάς του, στα δύσκολα εκείνα χρόνια της δεκαπενταετούς θητείας του. Δύο σημεία ήθελα να τονίσω, τα οποία θεωρώ πιο σημαντικά, χωρίς να υποβαθμίζονται όλα τα άλλα. Το πρώτο είναι η, μετά από μεγάλη προσπάθεια, διάνοιξη δρόμων (όπως φανάρι,ριζοβάνι,ελιά κ.λ.π), αλλά και η κατασκευή υδραγωγείων (μην ξεχνάμε την τοποθέτηση βρυσών στο χωριό) για την ικανοποιητική υδροδότηση του Κατωμεριού,που υπέφερε από το λασπόνερο.Το δεύτερο και το πιο σημαντικό είναι η πολιτιστική προσφορά του, με την δημιουργία θεατρικής ομάδας,υπό την καθοδήγησή του, η οποία κάθε Πάσχα τουλάχιστον ανέβαζε θεατρικά έργα και προσέφερε στους κατοίκους του Κατωμεριού αλλά και των άλλων χωριών στιγμές πνευματικής αγαλίασης. Για μας που συμμετείχαμε στην ομάδα αυτή (μόνο άνδρες τότε)οι παραστάσεις (Αντιγόνη, αρραβωνιάσματα κ.λ.π.) αποτελούν γλυκιά ανάμνηση. Κρίμα που σήμερα δεν συμβαίνει το ίδιο. Λάμπρο ο Θεός να σε έχει καλά.
22 Ιουνίου 2011 @ 20:26
Ηταν χωρις αμφιβολια ο ανθρωπος που γνωριζε τα προβληματα στο Κατωμερι εκεινη την εποχη.Ζεστος και φιλικος ακομη και με τους αντιπαλους του.Ειχε την δυναμη και την γνωση να αγωνιζεται παντα με θετικα για τον τοπο αποτελεσματα.Μονον καλα λογια μπορει να γραψει ο καθενας για τον Λαμπρο.Την αρχη του πολιτισμου για το Κατωμερι μας την γνωρισε ο Λαμπρος.Καποτε για ενα μικρο διαστημα του εκανα αντιπολιτευση.Οχι γιατι κατι δεν πηγαινε καλα αλλα ηταν η εποχη που ζητουσαμε μια αλλαγη προσωπου.Τοτε καταλαβα οτι ο Λαμπρος ζουσε περισσοτερο τα προβληματα του χωριου και συζητουσε για αυτα παρα το εκλογικο αποτελεσμα.Να ειναι παντα δυνατος να τον εχει ο Θεος καλα και η σημερινη δημοτικη αρχη να παιρνει συμβουλες απο τον Λαμπρο.Οι χρησιμοι ανδρες ειναι παντα χρησιμοι για τον νησι μας…..
22 Ιουνίου 2011 @ 22:25
Είδeικά για θέματα πολεοδομικά πως να γεμήσουμε με σκουπίδια τις υπόλοπες σπηλιές του νησού και , να γκερμίσουμε το δημοτικό σκολείο του Σπαρτοχωριου να το κάνουμε πλατeα.
23 Ιουνίου 2011 @ 13:59
Αν κρινω απο την εκφραση σου εισαι ή μεταναστης ή εχεις δυσλεξία. Θα θεωρησω οτι εισαι μεταναστης λοιπον και θα σου πω οτι αν πινεις νερο οταν ερχεσαι στο Μέγα Νήσι και αν δεν σκονταφτεις στα χαλασματα, ή ακομη και εαν γυρισεις μετα απο 50 χρονια να διεκδικησεις την περιουσια σου απο τους ντοπιους συγγενεις σου επειδη πηρε μεγαλη αξία (πραγμα που ουτε που το φανταζόσουν οταν εφυγες απο το νησι)ακομη κι αυτο το οφειλεις στο Λαμπρο το Δαγλα ή τον Δούγλα.
23 Ιουνίου 2011 @ 15:17
Ε! Εντάξει μη τρελαθούμε κιόλας φαντάζομαι ότι θα είχε έρθει το ρεύμα για να βλέπουμε και όσο αναφορά την ανάπτυξη του νησιού βοήθησαν και άλλοι παράγοντες στην πάροδο του χρόνου.Εκτός αυτού ας μην εκνευριζόμαστε με την κριτική ουδείς αλάθητος και άλλωστε όποιος ασχολείται με τα κοινά κάνει και λάθη αυτό βέβαια δεν διαγράφει τα σωστά.ΚΑΝΕΝΑΣ δεν τα κάνει όλα εντάξει.
23 Ιουνίου 2011 @ 16:30
Το ρευμα υπηρχε «ΝΙΚΟ» ηδη αλλά δεν υπηρχαν οι δρομοι και μιλαμε για ΟΣΟΥΣ δρομους ανοιχτηκαν τοτε.Φυσικα και αργοτερα εγιναν σπουδαια εργα με την ενοποιηση των χωριων σε Δημο διοτι δοθηκαν παρα πολλα λεφτα στην τοπικη αυτοδιοικηση σε σχεση με το παρελθον (ως κοινοτητες).Επισης το νησι απεκτησε ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ενω πρωτα ηταν μονο ο Λαμπρος ο Δαγλας και ο μακαριτης πλεον ο μπαρμπα Μητσος ο Πολιτης ο Γραμματεας.
Tο παλιο σχολειο του Κατωμεριου , γκρεμιστηκε διοτι ηταν ερειπιο και ειχαν συμβει ατυχηματα μεσα, και ταυτοχρονα εστια μολυνσης διοτι εμπαιναν μεσα και αφοδευαν οι περαστικοι (!!!) .
Για το σκουπιδοτοπο στον Αϊ Λια , τωρα εχω να πω οτι προφανως και δεν ηταν λυση ενδεδειγμενη απο την πολεοδομια – υγειονομικο κτλ αλλα τοτε κανεις δεν ασχολουταν με το Μεγανησι απο αυτες τις υπηρεσιες. Μηπως ηταν προτιμοτερο δηλαδη να ειναι ολο το νησι σκουπιδαριο παρα ενα συγκεκριμενο σημειο; Τα σκουπιδια ηταν κατω στο Λαγκαδι προς το πηγαδι δηλαδη ακριβως κατω απο του Γαντζου το μαγαζι στο Κατωμερι και κατω στη ασφακα ακριβως πισω απο το κτημα του Πανου του Πολιτη. Υπηρχαν φυσικα και δεκαδες αλλες μικροτερες εστιες βρωμιας (πισω απο το ελαιοτριβειο κτλ)και μολυνσης και ζητουμενο ηταν να βρεθει ενας τοπος καυσης (δεν ειχε ανακαλυθφει ακομη ο ΧΥΤΑ) χωρις οικονομικο κοστος διοτι δεν υπηρχε οικονομικη ανεση και διοικητικη υποστηριξη.
Αν τωρα αυτα τα δυο σημεια φτανουν για να ειρωνευεται καποιος εναν ανθρωπο που εξελεγετο τεσσερις τετραετιες προεδρος κοινοτητος με συντριπτικη πλειοψηφια και στηριζομενος απο ολες τις παραταξεις τι να πω; Το μονο που μου ερχεται στο μυαλο ειναι οτι τα δυο αυτα επιχειρηματα αποτελουσαν τον λογο που προσπαθουσε να αντιταξει καθε φορα η όποια αντιπολίτευση οταν εχανε την εκλογη.Φαινεται τελικα οτι καποια απωθημενα ειναι πολυ ισχυρα και δεν ξεχνιουνται ποτε, ακομη και μετα απο τοσα χρονια. Πηγαινε κυριε Πανο Ντουγκλα να τον ρωτησεις ο ιδιος γιατι εκανε αυτες τις επιλογες αυτος και το κοινοτικο συμβουλιο και να εισαι σιγουρος οτι θα σου απαντησει.Ειναι στο χωριο.
23 Ιουνίου 2011 @ 18:38
Είναι καιρός να τιμηθεί επί τέλους με πρωτοβουλία της δημοτικής αρχής ο Λάμπρος ο Δάγλας.
Και αυτό αποτελεί πρωτίστως υποχρέωση απέναντι του για πολλούς λόγους .
Γιατί δίδαξε την γνήσια αυτοδιοίκηση σε χρόνια δύσκολα αλλά και απαιτητικά.
Γιατί συγκέντρωσε την μεγαλύτερη δυνατή συγκατάθεση και λαική αποδοχή στο έργο του.
Γιατί τελείωσε τη μακρά θητεία του διαφυλλάσοντας την δημόσια περιουσία στο έπακρο.
Τα παραπάνω για τον Λάμπρο δεν ήλθαν μόνο σαν αποτέλεσμα της προσωπικότητας του και της αξιοσύνης του.
Υπήρχε ένας άλλος πολύ πιο σοβαρός λόγος.
Ο Λάμπρος ερχόταν από πολύ μακριά….
Γιατί ήταν λαμπρό μέλος μιας ανεπανάληπτης γενιάς,της γενιάς της ελληνικής εθνικής αντίστασης, με διώξεις καιεξορίες στο ενεργητικό του.
Ας πάρει πρωτοβουλία λοιπόν η δημοτική αρχή και αυτό το καλοκαίρι με ξεχωριστή εκδήλωση ας τιμήσει τους αγώνες του και την προσφορά του.
7 Ιουλίου 2011 @ 11:02
εγώ θα έλεγα να τιμηθούν όλοι οι μεγανησιώτες ήρωες της εθνικής αντίστασης,που δεν ήταν και λίγοι,ή τουλάχιστον δεν πρόσφεραν λιγότερα.
23 Ιουνίου 2011 @ 21:11
Ο Λάμπρος ο Δάγλας αποτελεί ένα ζωντανό κομμάτι της Μεγανησιώτικης ιστορίας. Υπήρξε από τους αιρετούς που, όχι μόνο συνέβαλαν τα μέγιστα στην πρόοοδο του νησιού (και όχι μόνο του Κατωμεριού),αλλά στην ουσία ήταν (όπως σωστά αναφέρθηκε) και μέλος μιας ρομαντικής εν πολλοίς γενιάς. Μιας γενιάς που άφησε το στίγμα της με την ηθική της, την ανιδιοτέλειά της, τον συνεχή (και άνισο πολλές φορές) αγώνα της. Αγώνας που δεν περιορίστηκε στο στενό τοπικό επίπεδο.
Ας μου επιτραπεί ακόμα να προσθέσω ότι η κριτική εκ του ασφαλούς και με μεγάλη χρονική απόσταση είναι πανεύκολη. Όταν κανείς βιώνει τα προβλήματα από κοντά και είναι υποχρεωμένος να βρει λύσεις σε πραγματικό χρόνο είναι το δύσκολο. Και ο Λάμπρος επέδειξε τόλμη και όραμα, όπου και όταν χρειάστηκε. Ακόμα λοιπόν κι αν ευσταθούσαν κάποιες αιχμές (που νομίζω ότι δεν ευσταθούν κι όχι μόνο για τους λόγους που αναφέρει ο Γιώργος), το πρόσημο της συνεισφοράς του στον τόπο παραμένει πολλαπλά θετικό.
24 Ιουνίου 2011 @ 09:29
O Λάμπρος Δάγλας υπήρξε απ τους καλύτερους αιρετούς του Μεγανησίου.Τόσο που επιστρατεύεται στις ημέρες μας που απαιτούν «ισαξίους» του για να σώσει το «αριστερό προφίλ» μας!Κύριοι και κυρίες του δημοτικού συμβουλίου σήμερα που η κυβέρνηση έχει αποφασίσει το «στραγγάλισμα» των οικονομικών των δήμων δεν καταφέρατε να διαμαρτυρηθείτε τουλάχιστον με ένα ψήφισμα.Κι όχι μόνο , από καιρό σε καιρό ενισχύετε την κυβερνητική πολιτική με τις αποφάσεις σας όπως λ.χ την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού βαθέως!Αφήστε λοιπόν τον άνθρωπο που έκανε δημόσιο αγαθό το νερό,ΗΣΥΧΟ, εσείς που σας πέρασε απ το μυαλό η ιδιωτικοποίησή του μέσω ΕΥΔΑΠ!