ΛΑΜΠΡΟΣ ΔΑΓΛΑΣ (Λαμπράκης)

Ψηλός κι επιβλητικός. Ευθυτενής. Με την πρώτη ματιά σου δίνει την εντύπωση του απόμακρου, του απρόσιτου. Προκαλεί δέος. Όσες φορές όμως του ζήτησα τη βοήθειά του. μου την πρόσφερε με χαμόγελο κι εντυπωσιακή ήταν η γρήγορη ανταπόκρισή του. Πρωταγωνιστής στα τοπικά δρώμενα απέκτησε φανατικούς φίλους αλλά και σκληρούς επικριτές. Φυσιολογικό για όσους έχουν ιδέες και οράματα…για όσους προσπαθούν να κάνουν την πέτρα γόνιμη…για όσους καλλιεργούν με της καρδιάς την αντοχή το΄πνεύμα.. για όσους προσπαθούν να κάνουν την κρίση, ευκαιρία.
Σφράγισε με την προσωπικότητά του τη μοίρα του Κατωμεριού για πάνω από μισό αιώνα. Με λάθη και παραλείψεις. Όμως δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι το Κατωμέρι απέκτησε φωνή με τον Λάμπρο.
Η ζωή του Λάμπρου δεν χωράει σε μερικές σελίδες…Όμως μπορούμε να πάρουμε μια μυρουδιά για το πώς έζησε, μεγάλωσε και αγωνίστηκε.
Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω με όλη μου την καρδιά που δέχτηκε να ξεδιπλώσει κάποιες πτυχές της ζωής του και να τις δημοσιεύσω. Θα ήθελα να ευχαριστήσω επίσης και την Έλσα Καββαδά που ανέλαβε το βάρος αυτής της εξομολόγησης.

Κατερίνα Γ. Καββαδά

Γεννήθηκε στο Κατωμέρι το 1925 από την Μαρία, δεύτερη γυναίκα του Αριστείδη Δάγλα, από την οποία ορφάνεψε σε ηλικία 5 χρόνων και μεγάλωσε ανάμεσα σε τρεις αδελφές, τον πατέρα και τον θείο του τον παπά-Μηνά. Συνέχεια …

 

[yframe url=’http://www.youtube.com/watch?v=RtzhaCRM764′]

 

Συνέχεια του βίντεο και άλλες φωτογραφίες στο Souel