Συνέντευξη του Αριστείδη Δάγλα στο Prisma
Με αφορμή την παρουσίαση του συγγραφικού του έργου στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας, ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Αριστείδης Δάγλας μίλησε στο απογευματινό μαγκαζίνο του Prisma 91.6 και τον Παναγιώτη Κουνιάκη, σε μία συνέντευξη γεμάτη συναίσθημα, παιδικές μνήμες και αγάπη για τη λογοτεχνία.
«Έχω ρίζες βαθιές στη Λευκάδα – Περιμένω με μεγάλη συγκίνηση αυτή την παρουσίαση»
«Η αλήθεια είναι πως πέρασα τέσσερα πολύ όμορφα χρόνια στο Λύκειο της Λευκάδας. Έχω πολλούς και καλούς φίλους από τότε, δύο αδερφές που μένουν μόνιμα στο νησί, ανίψια, συγγενείς, φίλους… Η μάνα μου μένει στο Μεγανήσι – οπότε, έτσι κι αλλιώς, η Λευκάδα και το Μεγανήσι είναι μέσα στην καρδιά μας. Νιώθω μεγάλη συγκίνηση και προσμονή για αυτή τη μέρα», ανέφερε ο κ. Δάγλας, υπογραμμίζοντας τη σημασία της επιστροφής του στον τόπο του με την ιδιότητα του συγγραφέα.
Η πρόταση για την εκδήλωση, όπως εξήγησε, είχε γίνει ήδη από τη Μαρία Ρούσσου εδώ και δύο-τρεις χρονιές. Ωστόσο, οι αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις τον καθυστέρησαν. «Ήρθε τώρα η κατάλληλη στιγμή. Η εκδήλωση γίνεται με αγάπη και φροντίδα και ευχαριστώ όλους τους συντελεστές».
Τα παραμύθια γεννήθηκαν τα καλοκαίρια χωρίς ρεύμα στο Μεγανήσι
Ο ίδιος αποκάλυψε πως η ενασχόλησή του με την παιδική λογοτεχνία ξεκίνησε από προσωπικά βιώματα. «Γεννήθηκα το 1969. Στο Μεγανήσι τότε δεν υπήρχε ούτε καν ρεύμα μέχρι και το 1974. Οι οικογένειες, λοιπόν, επινοούσαν τρόπους για να περνάμε τον χρόνο μας. Ένα από αυτά ήταν τα παραμύθια. Θυμάμαι γιαγιάδες και θείες που διηγούνταν ιστορίες στα παιδιά. Η φαντασία μας καλπάζει γιατί δεν έχει άλλη διέξοδο. Κάποια από αυτά τα παραμύθια τα κράτησα μέσα μου και κάποια στιγμή αποφάσισα να τα καταγράψω ξανά, να τα εικονογραφήσω, να τους δώσω νέα ζωή. Ήταν ένας τρόπος να διασώσω κάτι αυθεντικό».
«Είμαι δάσκαλος και γράφω για τα παιδιά – Μου αρέσει να βρίσκομαι κοντά τους»
Ο Αριστείδης Δάγλας, απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος, υπηρετεί ως δάσκαλος, και όπως δηλώνει, η ενασχόληση με τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη του χαρά. «Για μένα, η συγγραφή παιδικών βιβλίων είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας. Μου αρέσει να βρίσκομαι κοντά στα παιδιά, να τους μιλώ με απλότητα και αλήθεια. Οι παρουσιάσεις των βιβλίων μου γίνονται κυρίως στην Αθήνα, σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία. Στη Λευκάδα, είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζεται ολοκληρωμένα το έργο μου. Το θεωρώ τιμή και ευκαιρία να ξανασυνδεθώ με τη ρίζα μου».
«Η έκδοση παιδικών βιβλίων είναι δύσκολη – Αλλά το παλεύουμε»
Αναφερόμενος στις δυσκολίες της έκδοσης, ο συγγραφέας σημείωσε: «Η έκδοση βιβλίου είναι δαπανηρή, ειδικά για νέους συγγραφείς. Η παιδική λογοτεχνία απαιτεί επιπλέον και καλή εικονογράφηση, κάτι που ανεβάζει το κόστος. Δεν είναι εύκολο να βρεις εκδοτικό οίκο. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν άνθρωποι που αγαπούν το βιβλίο και στηρίζουν τέτοιες προσπάθειες. Δυστυχώς, το βιβλίο δεν έχει ακόμα τη θέση που του αξίζει στην κουλτούρα μας, αλλά δεν το βάζουμε κάτω».
«Επιστρέφω για να μοιραστώ, να συγκινηθώ, να θυμηθώ»
Κλείνοντας, ο κ. Δάγλας εξέφρασε την ανυπομονησία του για τη συνάντηση με παλιούς συμμαθητές και φίλους: «Από την τάξη αποφοίτησης μου, του 1986-87, διατηρώ επαφή με πάνω από 10-15 άτομα. Ξέρω πως θα συγκινηθούμε όλοι. Είναι μια γιορτή της μνήμης και της δημιουργίας».
Η εκδήλωση παρουσίασης των έργων του Αριστείδη Δάγλα θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας.
Η βία στους νέους, το TikTok και η τεχνητή νοημοσύνη: Οι προβληματισμοί του Αριστείδη Δάγλα
Ο συγγραφέας και εκπαιδευτικός Αριστείδης Δάγλας, δεν δίστασε να αναφερθεί με ρεαλισμό και ευαισθησία στα φαινόμενα βίας που παρατηρούνται στους νέους, αλλά και στις προκλήσεις της τεχνολογίας στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Όπως επεσήμανε, οι εκρήξεις βίας που παρατηρούνται στις νεαρές ηλικίες είναι αποτέλεσμα αποξένωσης, οικογενειακών και κοινωνικών δυσκολιών, αλλά και μιας γενικότερης αβεβαιότητας για το μέλλον. «Υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα στις οικογένειες των παιδιών, πολλά εκ των οποίων έχουν ρίζες στα οικονομικά αδιέξοδα», τόνισε. Παράλληλα, παρατήρησε ότι τα παιδιά αναζητούν διέξοδο σε επιφανειακές αξίες και πρότυπα που προβάλλονται από τα κοινωνικά μέσα δικτύωσης όπως το TikTok, το οποίο, όπως χαρακτηριστικά είπε, «ασκεί πλέον πολιτική παιδείας».
Ο ίδιος θεωρεί ότι η Πολιτεία θα πρέπει να αξιοποιήσει αυτά τα μέσα για την προώθηση θετικών προτύπων και μηνυμάτων, όχι να τα πολεμήσει. «Όποιος τα βάλει με την τεχνολογία και την εξέλιξη, έχει ήδη χάσει», ανέφερε με έμφαση.
Με γλαφυρό τρόπο, περιέγραψε την επίδραση των κοινωνικών δικτύων στη γλώσσα και τη συμπεριφορά των νέων, λέγοντας πως «σήμερα τα παιδιά μιλούν με 50 λέξεις, επικοινωνούν με φράσεις-σλόγκαν που εξαπλώνονται από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη μέσα σε μία εβδομάδα».
Το πιο ανησυχητικό, κατά τον ίδιο, είναι η έλλειψη ουσιαστικού χρόνου από τους γονείς και τους ενήλικες να αφιερωθούν στα παιδιά και να τα ακούσουν πραγματικά. «Έχουν ένα αλάνθαστο ένστικτο, αλλά αυτό παραμελείται. Στο 90% των περιπτώσεων παραβατικής συμπεριφοράς φταίνε οι ενήλικες», τόνισε.
Ο προβληματισμός του Αριστείδη Δάγλα επεκτάθηκε και στην τεχνητή νοημοσύνη και τη χρήση της από μαθητές. Όπως επεσήμανε, η είσοδος εργαλείων όπως το ChatGPT στο εκπαιδευτικό περιβάλλον δημιουργεί νέα διλήμματα. «Αν χρησιμοποιηθεί σωστά, είναι ευλογία. Αν χρησιμοποιηθεί για φυγοπονία και αντιγραφή, είναι πολύ προβληματικό», ανέφερε, επισημαίνοντας την ανάγκη για ηθική χρήση των νέων τεχνολογιών.
Τέλος, έκανε αναφορά στη μεγάλη αλλαγή που έχει φέρει η τεχνητή νοημοσύνη ακόμα και στον χώρο της λογοτεχνίας και της εικονογράφησης, αποκαλύπτοντας ότι πλέον πολλοί εκδοτικοί οίκοι δεν επενδύουν στον παραδοσιακό εικονογράφο, καθώς το κόστος αντικαθίσταται από «έξυπνα» λογισμικά που παράγουν εικόνες με ελάχιστο κόστος.
Αριστείδης Δάγλας: «Το σχολείο σήμερα αποθαρρύνει αντί να εμπνέει – κι όμως, υπάρχουν τρόποι να φέρουμε τα παιδιά ξανά κοντά στο βιβλίο»
Στην ερώτηση αν η χαμηλή αναγνωσιμότητα των νέων συνδέεται με τη στρατηγική επιλογή των κυβερνήσεων να διατηρούν την εκπαίδευση σε υποβαθμισμένο επίπεδο, ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Αριστείδης Δάγλας αναγνώρισε πως πρόκειται για ένα σύνθετο ζήτημα με πολλές όψεις.
«Από τη μία, κάποιοι υποστηρίζουν ότι στο παρελθόν οι μαθητές μάθαιναν περισσότερα, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν τεχνολογικά μέσα. Δεν είναι απολύτως ακριβές αυτό», εξήγησε. Αντιθέτως, σημείωσε πως η πληθώρα των πληροφοριών σήμερα «παρασέρνει και καλύπτει πράγματα που αξίζουν». Υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι, είπε, «που χάνονται γιατί δεν έχουν πρόσβαση στα κατάλληλα μέσα, ούτε τη στήριξη που απαιτείται για να αναδειχτούν».
Ο ίδιος τάσσεται υπέρ της ένταξης δραστηριοτήτων στο σχολικό πρόγραμμα που θα προάγουν τη λογοτεχνία και τις τέχνες, υπογραμμίζοντας ότι «μιλάμε όμως για σχολεία που δεν έχουν ούτε κουρτίνες, ούτε θέρμανση, ούτε κλιματισμό – σχολεία με σκουριασμένα κάγκελα και πόρτες, που αποτρέπουν το παιδί να αισθανθεί τη χαρά της μάθησης».
Αναφέρθηκε μάλιστα και στην κατάργηση των σχολικών επιτροπών, η οποία, όπως είπε, έχει επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. «Οι σύλλογοι γονέων καλούνται να καλύψουν ακόμη και βασικές ανάγκες – φωτοτυπικό χαρτί, μελάνια, γραφική ύλη. Αυτά είναι ζητήματα που δεν θα έπρεπε καν να συζητάμε», σημείωσε με έμφαση.
Όταν η κουβέντα πήγε στη σχέση των νέων με το διάβασμα, ο Αριστείδης Δάγλας θυμήθηκε την προσωπική του εμπειρία: «Ανήκω σε μια γενιά που το καλοκαίρι η μητέρα μας μάς πίεζε να διαβάσουμε. Μου έλεγε “αν θέλεις να βγεις, πρώτα θα διαβάσεις αυτό το βιβλίο”. Αυτό ήταν ένα κίνητρο». Κατά τη γνώμη του, «το γιατί δεν διαβάζουμε ως λαός είναι ένα σύνθετο ερώτημα – αλλά αν δεν υπάρχει βιβλίο στο σπίτι, αν το παιδί δεν το βλέπει ποτέ γύρω του, πώς να το αγαπήσει;»
Σημαντικό ρόλο, τόνισε, παίζουν και οι συνθήκες της μαθητικής ζωής. «Τα παιδιά σήμερα είναι βαριά εργαζόμενα, παρόλο που είναι μαθητές. Αν ένα παιδί είναι συνειδητοποιημένο, δεν του μένει δευτερόλεπτο. Έχει φροντιστήρια, μαθήματα, δραστηριότητες. Όταν βρίσκει λίγο χρόνο, προτιμά ένα “εύκολο πνευματικό φαγητό”, δηλαδή λίγη περιήγηση στο κινητό – όχι να πιάσει βιβλίο.»
Κι όμως, όπως επισημαίνει, το βιβλίο δεν χάνεται όταν μάθεις να το αγαπάς. «Αν το παιδί έρθει σε επαφή με το βιβλίο και το νιώσει, θα συνεχίσει να το διαβάζει. Το χαρτί, η σελίδα, έχουν άλλη χάρη», λέει χαρακτηριστικά.
Ο εκπαιδευτικός βλέπει τη λύση στο παράδειγμα: «Είναι θέμα παραδείγματος. Τι βλέπει το παιδί στο σπίτι, στο σχολείο, στην κοινωνία. Όταν το βιβλίο δεν είναι πουθενά παρόν, γίνεται ξένο.»
Παράλληλα, έκανε λόγο για καλές πρακτικές που θα μπορούσαν να υιοθετηθούν και στην Ελλάδα: «Υπάρχουν ευρωπαϊκές χώρες όπου οι στάσεις λεωφορείων λειτουργούν ως βιβλιοθήκες. Όταν βλέπεις το βιβλίο παντού, γίνεται δεύτερη φύση.»
Κλείνοντας, ο κ. Δάγλας στάθηκε στη σημασία των κινήτρων και της δημιουργικότητας στην εκπαιδευτική πράξη: «Παλιότερα, μας έλεγαν το καλοκαίρι “όποιος θέλει, ας διαβάσει και μετά θα μας πει μια ιστορία”. Το καλύτερο παραμύθι έπαιρνε βραβείο. Έτσι γεννιούνται οι αναγνώστες.»
Ο ίδιος εφαρμόζει αντίστοιχες πρακτικές στο σχολείο όπου διδάσκει: «Στα παιδιά της Β’ και Γ’ Λυκείου θέτω τέτοιους στόχους: να διαβάσουν κάποιο κλασικό έργο και να το ανακαλύψουν σαν διασκέδαση, όχι σαν υποχρέωση. Αυτό πρέπει να περάσει, έστω και σιγά-σιγά.»
«Το Μεγανήσι και η Λευκάδα χάνουν το χρώμα τους»
Ο συγγραφέας και εκπαιδευτικός Αριστείδης Δάγλας μιλά για την περιβαλλοντική υποβάθμιση και τον κίνδυνο αλλοίωσης της ταυτότητας των νησιών
Με ειλικρινή αγωνία, ο Αριστείδης Δάγλας δεν κρύβει τον προβληματισμό του για την πορεία που έχουν πάρει τα τελευταία χρόνια η Λευκάδα και το Μεγανήσι. Όπως τόνισε στη συνέντευξή του, τα νησιά πιέζονται ασφυκτικά από την αλόγιστη τουριστική ανάπτυξη, την ασύδοτη δόμηση και την πλήρη απουσία θεσμικού ελέγχου.
«Το περιβάλλον κινδυνεύει, το χρώμα των νησιών μας και ο πολιτισμός τους χάνονται. Η Λευκάδα είναι ταυτισμένη με τη μουσική, την ποίηση, τον πολιτισμό. Και όμως, αυτός ο χαρακτήρας αλλοιώνεται. Το ίδιο ισχύει και για το Μεγανήσι», σημειώνει με έμφαση, κάνοντας λόγο για φαινόμενα “λαγανοποίησης” που εμφανίζονται πια και στο Μεγανήσι, δανειζόμενος την εικόνα της Ζακύνθου.
Ο κ. Δάγλας αναφέρθηκε σε προβλήματα όπως η ανεξέλεγκτη τοποθέτηση φωτεινών πινακίδων σε παραδοσιακούς οικισμούς και η πλήρης έλλειψη εσωτερικών κανονισμών στους δήμους που θα μπορούσαν να προστατεύσουν την πολιτισμική φυσιογνωμία των περιοχών.
«Ορισμένα νησιά, όπως για παράδειγμα το Κιόνι στην Ιθάκη, καταφέρνουν να διατηρούν το χρώμα τους γιατί οι ίδιοι οι κάτοικοι έχουν συνείδηση. Σε εμάς, όμως, κυριαρχεί η λογική του “να βγάλουμε ό,τι μπορούμε τώρα”», τονίζει. Και συμπληρώνει με σαφήνεια: «Το χρήμα είναι πολύ και η συλλογικότητα περνά σε δεύτερη μοίρα. Όμως δεν μπορούμε να κόβουμε το δέντρο που μας δίνει φρούτα – γιατί έτσι, μετά, θα μείνουμε με ένα ξερό κούτσουρο».
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε και στα προβλήματα των υποδομών. «Ποιος θα καλύψει τις αυξανόμενες ανάγκες σε νερό, αποχέτευση, ηλεκτροδότηση; Το Μεγανήσι λειτουργεί με εφεδρικό δίκτυο ρεύματος εδώ και χρόνια. Η τάση του ρεύματος ανεβοκατεβαίνει συνεχώς – από τα 160 στα 260 βολτ – και κάθε χρόνο καταστρέφονται συσκευές. Εγώ ο ίδιος έχω πάθει ζημιές. Κάποια στιγμή πρέπει να μπει ένα φρένο», λέει χαρακτηριστικά.
Καταλήγοντας, ο συγγραφέας υπενθύμισε ότι οι μεγαλύτερες μάχες δεν δίνονται μόνο με υπομνήματα, αλλά και με την ενεργό συμμετοχή των ίδιων των κατοίκων. «Όπως έγινε τη δεκαετία του ’90, όταν αποτρέψαμε την εγκατάσταση κλωβών ιχθυοκαλλιέργειας στο Φανάρι. Τότε οι κάτοικοι οργανώθηκαν, κινητοποιήθηκαν, και τα κλουβιά έφυγαν. Αν δεν αντιδράσουμε τώρα, σύντομα δεν θα αναγνωρίζουμε τα νησιά μας», είπε με συγκίνηση.
«Ακρίβεια, αισχροκέρδεια και ανεπάρκεια: Μια δύσκολη καθημερινότητα για τους κατοίκους της Λευκάδας και του Μεγανησίου»
Ο Αριστείδης Δάγλας μιλά για τα αδιέξοδα της τοπικής κοινωνίας και την απουσία πολιτικής βούλησης
Σε έντονα κριτικούς τόνους απέναντι στην οικονομική κατάσταση που επικρατεί σε Λευκάδα και Μεγανήσι, αλλά και στην έλλειψη ουσιαστικού ελέγχου από τις τοπικές αρχές, τοποθετήθηκε ο Αριστείδης Δάγλας στη ραδιοφωνική του συνέντευξη. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, η καθημερινότητα των κατοίκων πλήττεται από φαινόμενα ακρίβειας και αισχροκέρδειας, ενώ «οι πολίτες τρέμουν να πάνε μέχρι το σούπερ μάρκετ», με αποτέλεσμα πολλοί να καταφεύγουν σε αγορές αναλώσιμων ακόμα και από την Αθήνα.
Ο ίδιος τόνισε πως όταν οι τοπικοί δημοσιογράφοι αναδεικνύουν τα προβλήματα αυτά, δεν θα πρέπει κατηγορούνται για “δυσφήμιση του τόπου”, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι «όποιος αγαπά τον τόπο του, νοιάζεται για το τι θα γίνει μετά».
Αναφερόμενος σε καίρια ζητήματα, όπως η ανεξέλεγκτη οικοδομική δραστηριότητα, έθεσε ερωτήματα που απασχολούν ολοένα και περισσότερο τους κατοίκους: «Γνωρίζουμε πού καταλήγουν τα λύματα από τις βίλες που χτίζονται στα βουνά; Υπάρχουν δίκτυα αποχέτευσης ή όλα καταλήγουν στο έδαφος και στη θάλασσα;»
Η ανάγκη για τεχνοκρατική προσέγγιση
Ο Αριστείδης Δάγλας υπογράμμισε την ανάγκη επιστημονικής τεκμηρίωσης σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα, τονίζοντας πως η κοινή γνώμη δεν μπορεί να διαμορφώνεται αποκλειστικά μέσα από τα social media. «Το Facebook είναι ένα μέσο επικίνδυνο, γιατί ο καθένας διατυπώνει άποψη χωρίς να έχει επιστημονικό υπόβαθρο. Δεν γίνεται να χαράσσουμε πολιτική του καφενείου. Υπάρχουν επιστήμονες, υπάρχουν τεχνικοί σύμβουλοι. Ο κάθε δήμαρχος οφείλει να τους επιλέξει σωστά και να τους αξιοποιήσει».
«Αυτούς που κατηγορούμε, εμείς τους ψηφίζουμε»
Κλείνοντας, ο συγγραφέας δεν παρέλειψε να επισημάνει την ευθύνη όλων των πολιτών για την κατάσταση, υπογραμμίζοντας πως «όλοι αυτοί που βρίσκονται σήμερα σε θέσεις ευθύνης – είτε στην τοπική αυτοδιοίκηση είτε σε κεντρικό επίπεδο – εκτρέφονται από την ψήφο του κόσμου. Εμείς τους επιλέγουμε».
Αριστείδης Δάγλας : «Το νερό είναι δημόσιο αγαθό. Χρειάζεται σοβαρός σχεδιασμός και όχι φανφάρες»
Αναφορά στη γεώτρηση Βαυκερής, τις απώλειες δικτύου και την ανάγκη ορθολογικής διαχείρισης των φυσικών πόρων
Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε η γεώτρηση του Δήμου Μεγανησίου στην περιοχή της Βαυκερής και η αντίδραση που προκάλεσε στη Λευκάδα. Ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας Αριστείδης Δάγλας τοποθετήθηκε εκτενώς για το θέμα, αναδεικνύοντας τη σημασία της συνεργασίας, της επιστημονικής τεκμηρίωσης και του ορθολογισμού στη διαχείριση του νερού.
«Αν η γεώτρηση ήταν στο Μεγανήσι, θα αντιδρούσε η Λευκάδα;»
«Αν η γεώτρηση γινόταν στο Μεγανήσι και όχι στη Βαυκερή, που είναι ιδιόκτητο οικόπεδο του Δήμου Μεγανησίου, θα θεωρούσαμε φάουλ να αξιοποιηθεί το νερό από το ίδιο το νησί;», αναρωτήθηκε ρητορικά ο κ. Δάγλας, σημειώνοντας ότι «η ίδια υδροφοροφλέβα περνά κάτω και από τα δύο νησιά». Παράλληλα, επισήμανε ότι χρειάζεται σχεδιασμός «χωρίς φανφάρες και πολιτικές αερολογίες» και χωρίς κινδυνολογία.
Αναφερόμενος σε πρόσφατη συνέντευξη κατοίκου που εξέφρασε φόβους και έντονη αντίδραση για το θέμα, τόνισε: «Η συνέντευξη αυτή έβγαζε φθόνο και μια ζήλια, ότι το Μεγανήσι αναπτύσσεται και εμείς τι θα κάνουμε απέναντι».
Για το νερό: δημόσιο αγαθό και δικαίωμα όλων
«Το νερό είναι δημόσιο αγαθό. Δεν είναι θέμα γνώμης, είναι θέμα δεδομένων», είπε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι «όλοι δικαιούμαστε πρόσβαση στο νερό». Σχολιάζοντας το ζήτημα της υδροδότησης του Μεγανησίου, σημείωσε ότι «αν το νησί δικαιούται 130 κυβικά, αυτά πρέπει να παίρνει – ούτε περισσότερα, ούτε λιγότερα».
Το πρόβλημα δεν είναι η γεώτρηση, αλλά οι απώλειες του δικτύου
Ο κ. Δάγλας ανέδειξε ως κεντρικό πρόβλημα τις τεράστιες απώλειες νερού από το παλαιωμένο δίκτυο ύδρευσης της Λευκάδας. «Το 60% του δικτύου είναι τρίπιο», είπε, επισημαίνοντας ότι εκεί εντοπίζεται η βασική αιτία της έλλειψης. «Αν αποκατασταθεί αυτό το ποσοστό, δεν θα έχουμε λόγο να μαλώνουμε μεταξύ μας», τόνισε.
Αφαλάτωση: μία πιθανή λύση, αλλά με ερωτήματα
Αναφέρθηκε και στο έργο αφαλάτωσης για το οποίο ο Δήμος Μεγανησίου εντάχθηκε σε πρόγραμμα 600.000 ευρώ, υπογραμμίζοντας ότι η τεχνολογία αυτή αντιμετωπίζεται με αντικρουόμενες απόψεις. «Άλλοι λένε ότι το νερό της αφαλάτωσης πίνεται, άλλοι λένε μόνο για μαγείρεμα ή για πλύσιμο», ανέφερε. Ο ίδιος παραδέχθηκε ότι «δεν γνωρίζει την απόλυτη αλήθεια», σημειώνοντας ότι «οι επιχειρηματίες πέρσι πλήρωναν έως και 600 ευρώ για υδροφόρες».
«Να υπάρξει κοινή ανακοίνωση και ενιαία στάση από τους Δήμους»
Ο κ. Δάγλας κάλεσε τους δημάρχους των εμπλεκόμενων περιοχών να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να εκδώσουν μια κοινή ανακοίνωση, «όχι αντικρουόμενες τοποθετήσεις». Τόνισε ότι «η πολιτική δεν πρέπει να χαράσσεται στο καφενείο» και πως οι δήμοι οφείλουν να αξιοποιούν επιστήμονες και τεχνικούς συμβούλους.
Πρόσκληση για την παρουσίαση του συγγραφικού έργου του Αριστείδη Δάγλα
Η συνέντευξη ολοκληρώθηκε με την πρόσκληση του κ. Δάγλα στο κοινό για την παρουσίαση του συγγραφικού του έργου το ερχόμενο Σάββατο στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Λευκάδας.
Όπως ανέφερε, έχει ήδη εκδώσει 18 βιβλία και δύο ακόμη είναι υπό έκδοση. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, θα διαβαστούν αποσπάσματα από τα έργα του, με τη συμμετοχή εκλεκτών προσκεκλημένων, μεταξύ των οποίων οι Μαρία Ρούσσου, Γιάννης Πολίτης, Παναγιώτης Κονιδάρης και άλλοι.