ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

 

            Η ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνει κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης στις εργατοϋπαλλήλους, στις άνεργες, στις μισθωτές επιστήμονες, στις αυτοαπασχολούμενες και στις αγρότισσες, στις συνταξιούχους, ιδιαίτερα στις νέες μητέρες, στις μαθήτριες και φοιτήτριες, στις πρόσφυγες- μετανάστριες και τις καλεί να αντλήσουν δύναμη από το σύγχρονο μήνυμα της 8ης Μάρτη, της Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας. Είναι μια μέρα κρίκος στον καθημερινό αγώνα για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση της γυναίκας, για την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών με βάση τις δυνατότητες του 21ου αιώνα.

Ένα χρόνο από την έναρξη της πανδημίας και το ξεδίπλωμα της νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, η ζοφερή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός, ιδιαίτερα οι γυναίκες από τις εργατικές- λαϊκές δυνάμεις, αναδεικνύει την αδικία, την εκμετάλλευση και τη σήψη του καπιταλιστικού κόσμου. Η ραγδαία ανάπτυξη της επιστήμης, της τεχνολογίας δεν συνοδεύεται από τη μείωση του εργάσιμου χρόνου και τη γενικότερη βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας για τις εργατοϋπάλληλους, τις αυτοαπασχολούμενες. Αντίθετα, χρησιμοποιείται από τους μονοπωλιακούς ομίλους σε βάρος των εργαζομένων, ανδρών και γυναικών, αυξάνοντας την εκμετάλλευση. Η γενίκευση της τηλεργασίας, που τείνει να μονιμοποιηθεί σε ορισμένους κλάδους, η «ευελιξία» των εργασιακών σχέσεων, η προώθηση των ατομικών κι επιχειρησιακών συμβάσεων σε βάρος των κλαδικών, τα υψηλά επίπεδα της γυναικείας ανεργίας και η μισθολογική ανισότητα, τα ακανόνιστα και “κυλιόμενα” ωράρια, ιδιαίτερα στους χώρους Υγείας, στα supermarket, στον τομέα παροχής υπηρεσιών, αφήνουν βαρύ αποτύπωμα στις συνθήκες ζωής κι εργασίας των γυναικών, στην εργατική, λαϊκή οικογένεια. Χάνεται κάθε διάκριση ανάμεσα στον εργάσιμο και στον ελεύθερο χρόνο.

Η σημερινή τραγική κατάσταση λόγω της πανδημίας της COVID 19 σ’ όλο τον κόσμο, ακόμα και στη “μητρόπολη” του καπιταλισμού στις ΗΠΑ, αλλά και στην ΕΕ, είναι το διαχρονικό αποτέλεσμα της πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων, που λογαριάζουν την προστασία της Υγείας, την πρόληψη, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και την κάλυψη των λαϊκών αναγκών ως “κόστος” για το κράτος. Την ίδια στιγμή ενισχύουν άμεσα ή έμμεσα τους επιχειρηματικούς ομίλους και στους τομείς της Υγείας- Πρόνοιας- Φαρμάκου. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, που κυριαρχούν και στην Ελλάδα, οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών τμημάτων των μεσαίων στρωμάτων φορτώθηκαν- εκτός των άλλων- ακόμα πιο βαριά την ευθύνη για την τηλεκπαίδευση των παιδιών, τη φροντίδα των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ, «μεταμορφώνονται» σε γιατρούς, νοσοκόμες, δασκάλες.

            Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί την εργαζόμενη, την άνεργη, τη συνταξιούχο, τη μαθήτρια, τη φοιτήτρια να μετατρέψει την αγανάκτηση, το θυμό που βράζει και συνυπάρχει με την ανασφάλεια για την επόμενη μέρα, σε μαχητική αγωνιστική διεκδίκηση. Το αίσθημα της απομόνωσης, η απογοήτευση, που βαραίνει τη σκέψη και τη στάση των γυναικών, μπορεί να σπάσει στους χώρους δουλειάς, στις σχολές, στις εργατικές-λαϊκές γειτονιές, δυναμώνοντας τη “φωνή” των μαζικών αγώνων σε σύγκρουση με τις οικονομικές- κοινωνικές- πολιτικές αιτίες που οδηγούν στην απαξίωση της ζωής μας.

Το πρώτο και κύριο εμπόδιο στην ανάγκη και στη δυνατότητα να αναπτύσσεται πολύπλευρα ο εργαζόμενος άνθρωπος, γυναίκα και άνδρας, είναι ο καπιταλισμός: το κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους, που διαποτίζει και καθορίζει τα πάντα στην οικονομία και στην κοινωνία, ο ανελέητος ανταγωνισμός μεταξύ μονοπωλίων και καπιταλιστικών κρατών.

            Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη και τη στήριξή της σε όσες και όσους τόλμησαν και έβγαλαν στο φως αποτρόπαιες πράξεις σεξουαλικής ή άλλης μορφής εργοδοτικής βίας, ακόμα και περιστατικά σεξουαλικής βίας ή παρενόχλησης ανήλικων κοριτσιών και αγοριών. Με την τόλμη τους συνέβαλαν ώστε οι ένοχοι να φτάσουν τελικά στη δικαιοσύνη. Ωστόσο, τα φώτα πρέπει να στραφούν σε όλους εκείνους τους κοινωνικούς και οικονομικούς παράγοντες, που δημιουργούν τους δράστες- τέρατα, αλλά και τους καταναγκασμούς που φιμώνουν τα θύματα. Δεν πρόκειται για μεμονωμένες ακραίες ατομικές συμπεριφορές. Υπάρχει ένα βαθύτερο σάπιο κοινωνικό-οικονομικό υπόβαθρο, το οποίο δημιουργεί μαζικά σάπιες αξίες, που επιδρούν στη συνείδηση και τη στάση ζωής. Το θερμοκήπιο τέτοιων εγκληματικών πράξεων είναι ο φόβος της ανεργίας, η εργασιακή-οικονομική ανασφάλεια, οι ανοιχτοί ή συγκαλυμμένοι εκβιασμοί. Στη βάση της καπιταλιστικής επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας για την κυριαρχία του ενός ή του άλλου επιχειρηματικού ομίλου διαμορφώνονται οι πιέσεις από τους «ισχυρούς οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες». Αυτές είναι οι αιτίες που βυθίζουν τις νέες και τους νέους στη σήψη της εμπορευματοποίησης του πολιτισμού, του αθλητισμού, ακόμα και της σεξουαλικότητας του ανθρώπου.

Το σάπιο κοινωνικό-πολιτικό κατεστημένο αναγκάζεται να καταδικάσει τις πιο ακραίες συνέπειές του, προκειμένου να παραπλανήσει το λαό και να δημιουργήσει επικίνδυνο εφησυχασμό. Έτσι, τολμά να μιλά για “ανθρώπινες αξίες”, “κοινωνικό κράτος”, “κώδικες δεοντολογίας” κι άλλα, που δήθεν θα ελέγχουν πχ την ατομική αλαζονεία, την “κατάχρηση της ατομικής εξουσίας” και της βίαιης συμπεριφοράς, αφήνοντας στο απυρόβλητο τον πυρήνα της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας κι εξουσίας, που έχει συστατικά του στοιχεία τη βία, την καταστολή, τη χειραγώγηση, τον ανορθολογισμό.

            Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες, τη νεολαία να “σπάσουν” τη σιωπή για τις πραγματικές αιτίες της πολύμορφης βίας σε βάρος τους. Η ατομική προστασία, η καταγγελία και καταδίκη της πολύμορφης βίας σήμερα μπορούν και πρέπει να είναι στοιχεία της εργατικής, της λαϊκής, της νεολαιίστικης πάλης, και όχι απομονωμένα ή σε αντιπαράθεση με αυτήν. Γιατί το προσωπικό θάρρος, η αντοχή απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, μπορεί να αναπτυχθεί μόνο στο έδαφος της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης, των κοινών ταξικών συμφερόντων, που είναι το πραγματικό «δίχτυ ασφαλείας» κάθε γυναίκας, κάθε νέας και νέου. Η «ασπίδα προστασίας» χτίζεται μέσα στο συλλογικό αγώνα για τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες, για να ξεριζωθεί η γενεσιουργός μορφή βίας, δηλαδή η ταξική εκμετάλλευση και καταπίεση.

            Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες να απορρίψουν τις πολιτικές της ΕΕ, της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων δήθεν περί “ισότητας των φύλων”, που εντείνουν την επίθεση στα δικαιώματα των γυναικών αλλά και των ανδρών, ισοπεδώνοντάς τα προς κάτω.

ΕΕ και αστικά κυβερνητικά κόμματα- ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ- στο όνομα των “ίσων ευκαιριών” και της “ισοκατανομής” των οικογενειακών ευθυνών μεταξύ των δύο φύλων κατάργησαν δικαιώματα, όπως την 5ετή διαφορά στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης γυναικών και ανδρών, την απαγόρευση της νυχτερινής εργασίας στη βιομηχανία. Με πρόσχημα τη “συμφιλίωση επαγγελματικής και προσωπικής, οικογενειακής ζωής”, συνεχίζουν να επεκτείνουν τα ωράρια- λάστιχο, την “ευελιξία” ακόμα και στις άδειες τοκετού – λοχείας – μητρότητας, δίνοντας την “ελευθερία” στην καπιταλιστική εργοδοσία να απασχολεί την εργαζόμενη μέχρι να γεννήσει ή αμέσως μετά τον τοκετό. Αυτά τα μέτρα δεν εξανθρωπίζουν την εργασιακή ζούγκλα για τις γυναίκες, δεν αμβλύνουν το πρόβλημα της έλλειψης κρατικών μέτρων προστασίας της μητρότητας και στήριξης της οικογένειας (άδειες μητρότητας για όλες, μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, δομές φροντίδας ηλικιωμένων, προσχολική και ειδική αγωγή, δημιουργική απασχόληση παιδιών). Αντίθετα, ενισχύουν στην πράξη την παρωχημένη αστική αντίληψη και πολιτική πρακτική, σύμφωνα με την οποία η φροντίδα της οικογένειας αποτελεί σχεδόν αποκλειστικά ατομική- οικογενειακή ευθύνη.

Το «Σχέδιο Ανάπτυξης» της κυβέρνησης ΝΔ και της Επιτροπής Πισσαρίδη, όπως και οι θέσεις της προηγούμενης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, πατώντας πάνω στις οδηγίες και τους στόχους της ΕΕ, αποβλέπουν στο κέρδος των καπιταλιστικών επιχειρήσεων που θα φέρει η αύξηση της γυναικείας απασχόλησης.

Οι διακηρύξεις περί “ισότητας” ανδρών και γυναικών στο νόμο δεν σημαίνει ισότητα στην πραγματική ζωή, ούτε σταθερότητα στην εργασία, ούτε απαλλαγή από την ταξική εκμετάλλευση, πάνω στην οποία εμφανίζονται νέες μορφές πρόσθετης καταπίεσης του γυναικείου φύλου.

Σήμερα, ωστόσο, λόγω της μαζικής συμμετοχής των γυναικών στην κοινωνική εργασία, αρχίζουν να σπάνε οι παραδοσιακοί κοινωνικοί ρόλοι των δύο φύλων, έτσι όπως είχαν διαμορφωθεί επί αιώνες. Υπάρχει πρόοδος στη συμβολή και των δύο γονέων στην ανατροφή των παιδιών και τις μεταξύ τους υποχρεώσεις. Έχει ωριμάσει η ανάγκη να προχωρήσουν αλλαγές ακόμα και στο αστικό Οικογενειακό Δίκαιο, ώστε να διασφαλίζονται οι κοινές ευθύνες των δύο γονέων απέναντι στο παιδί, ακόμα και μετά το διαζύγιο. Όμως, οι οικονομικές και κοινωνικές εξαρτήσεις, το άγχος και οι δυσκολίες της καθημερινότητας σακατεύουν την προσωπικότητα της γυναίκας και του άντρα, σμπαραλιάζουν τις ανθρώπινες σχέσεις, πολύ περισσότερο τις σχέσεις μεταξύ των διαζευγμένων γονιών, με αρνητική επίδραση στις σχέσεις τους με το παιδί. Αυτή η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται κυρίως με νομικές- δικαστικές ρυθμίσεις, που δεν πατάνε γερά πάνω σε μέτρα οικονομικής-κοινωνικής στήριξης των γονέων, ιδιαίτερα σε ένα κρατικό δίκτυο δωρεάν υπηρεσιών σε θέματα οικογενειακού προγραμματισμού, συμβουλευτικής γονέων κ.α.

            Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες να δουν πιο βαθιά τις αιτίες για την απώλεια δικαιωμάτων της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο, για τα δεινά των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ, αλλά και για τους επικίνδυνους συμβιβασμούς μεταξύ των καπιταλιστικών κρατών, δηλαδή την “ιμπεριαλιστική ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών”. Η αγορά μαζικά σύγχρονου πολεμικού εξοπλισμού της χώρας μας από άλλες χώρες – μέλη του ΝΑΤΟ, η διευκόλυνση διέλευσης – στάθμευσης ΑμερικανοΝΑΤΟϊκών στρατιωτικών δυνάμεων δεν αποτελεί- όπως ισχυρίζονται- φρούριο προστασίας από τις τούρκικες διεκδικήσεις, αλλά συμμετοχή και μαγνήτη εμπλοκής της Ελλάδας σε πιο γενικευμένες πολεμικές συρράξεις. Το ΚΚΕ καταδικάζει τους πρόσφατους βομβαρδισμούς στη Συρία από την αμερικάνικη κυβέρνηση, ως ένα ακόμα παράδειγμα που εκθέτει όσους καλλιεργούσαν προσδοκίες για την προεδρεία του Μπάιντεν. Και η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ διακηρύσσει τον ανελέητο ανταγωνισμό της με την Κίνα, τη Ρωσία και άλλα ισχυρά καπιταλιστικά κράτη.

            Η ΚΕ του ΚΚΕ εκφράζει την αλληλεγγύη της στις γυναίκες πρόσφυγες και τις μετανάστριες, η οποία χρειάζεται να στηρίζεται στην κοινή δράση του εργατικού, λαϊκού κινήματος της χώρας μας κι άλλων χωρών, ώστε η λαϊκή θέληση να επιβάλει την απεμπλοκή της χώρας μας και γειτονικών χωρών από το ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τους ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, το κλείσιμο των Νατοϊκών βάσεων, την απόρριψη κάθε ιμπεριαλιστικής συμμαχίας. Αυτή είναι η καλύτερη ασπίδα προστασίας απέναντι στη δικαιολογημένη ανησυχία για την κατάσταση στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

            Η ΚΕ του ΚΚΕ καλεί τις γυναίκες να πρωτοστατήσουν με τη συμμετοχή τους στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο κίνημα των αυτοαπασχολούμενων των πόλεων και κωμοπόλεων, όπως και των αγροτών ενάντια στα μονοπώλια και τις κυβερνήσεις τους, στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, ώστε να διαμορφώνονται “ρωγμές” στο μέτωπο των δυνάμεων του ταξικού αντιπάλου.

            Η ιστορική επέτειος της 8ης Μάρτη, αφιερωμένη στους σκληρούς απεργιακούς αγώνες των εργατριών του 19ου αιώνα για ίσα μεροκάματα ανδρών και γυναικών, για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς, για λιγότερες ώρες εργασίας. θυμίζει: Το πραγματικά προοδευτικό στην ιστορία των κοινωνιών, της ταξικής πάλης είναι να μην υποτάσσεσαι σε αρνητικούς συσχετισμούς, αλλά να παλεύεις για να τους αλλάξεις. Η ιστορία δείχνει ότι υπήρχαν και καμπές οπισθοδρόμησης, αντιδραστικοποίησης, από τις οποίες η ανθρωπότητα τελικά βγήκε με τη δράση, όχι κάποιων “φωτισμένων” ξεχωριστών πολιτικών ηγετών, αλλά των καταπιεζόμενων μαζών, που αξιοποίησαν τις αντικειμενικές δυνατότητες. Από την επαναστατική εργατική πάλη όλου του 20ου αιώνα, από την ανάπτυξη της επαναστατικής κομμουνιστικής ιδεολογίας, μελετώντας την καπιταλιστική εξέλιξη και τον πρώτο κύκλο περάσματος στο σοσιαλισμό- κομμουνισμό, κατακτιέται η αναγέννηση του κομμουνιστικού κινήματος.

            Η ΚΕ του ΚΚΕ νοιώθει βαθιά την ευθύνη της να ανταποκριθεί στην ισχυροποίηση του ΚΚΕ ως φορέα επαναστατικών ιδεών και οργανωτή της εργατικής- λαϊκής πάλης για τη μόνη κοινωνία που μπορεί να απαλλάξει τη γυναίκα και τον άνδρα από κάθε μορφή οικονομικής εκμετάλλευσης και κοινωνικής καταπίεσης και ανισοτιμίας, τη σοσιαλιστική – κομμουνιστική. Σε αυτό το στόχο βαδίζει και προς το 21ο Συνέδριο του Κόμματος.

 

 

5 Μάρτη 2021

Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ

…………………………………………………………..

 

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ, ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ &ΣΥΝΑΦΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ Ν. ΛΕΥΚΑΔΑΣ & ΠΡΩΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΒΟΝΙΤΣΑΣ

ΓΡΑΦΕΙΑ: Γ. ΜΕΣΣΗΝΗ 7, ΛΕΥΚΑΔΑ. ΤΗΛ – FAX: 2645022466, email: som.xen.ep.lefk@gmail.com                                                                           6940883833            ergatlef@gmail.com

 

8η ΜΑΡΤΗ 2021 – ΣΠΑΜΕ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΔΡΟΜΟΥ, ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΟΓΕ) ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, ΑΡΤΑΣ, ΠΡΕΒΕΖΑΣ, και οι ΟΜΑΔΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 10 ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 18.00

ΤΟ LINK ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΙΝΑΙ

https://us02web.zoom.us/j/7422589346?pwd=UWtxTHFnc0VieXIYVUE2NzgwNmhyQT09

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

Η 8η Μάρτη, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι μέρα αφιερωμένη στους αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματα τους στην εργασία, για την ισότιμη θέση τους στην κοινωνία. 111 χρόνια από την καθιέρωση της, μετά από την πρόταση της επαναστάτριας Κλάρα Τσέτκιν, το μήνυμα της παραμένει ζωντανό και επίκαιρο γιατί η ανισοτιμία της γυναίκας ζει και βασιλεύει.

Ιδιαίτερα στον κλάδο μας, η εκμετάλλευση των γυναικών που εργάζονται γίνεται πιο έντονη από ποτέ. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι συναδέλφισσες μας δέχονται καθημερινά την εργοδοτική τρομοκρατία και την ολοένα και μεγαλύτερη εντατικοποίηση της εργασίας τους , με σκοπό να συνεισφέρουν στον οικογενειακό κουμπαρά. Είναι οι πρώτες που βίωσαν στο πετσί τους, την δίκαιη ανάπτυξη που προπαγάνδιζαν οι κυβερνήσεις των προηγουμένων χρόνων μαζί με την κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα.

Το τουριστικό θαύμα της χώρας και η ανάπτυξη του τόπου μας από τον τουρισμό, επέφερε στην ουσία ανάπτυξη για τα κέρδη των μεγαλοξενοδόχων του κλάδου και την συνολική κερδοφορία του τουριστικού κεφαλαίου. Για τις εργαζόμενες επέφερε μόνο αύξηση του εργάσιμου χρόνου δουλειάς, μειωμένα ένσημα, μαύρη εργασία, φόβους για πιθανή απόλυση, την ίδια στιγμή που σήκωναν και το βάρος του οικογενειακού νοικοκυριού. Η οικογενειακή και προσωπική ζωή, είτε κατακερματίστηκε, είτε διαλύθηκε κάτω από τα 10ωρα και τα 12ωρα δουλειάς.

Σήμερα λοιπόν, κόντρα στη λογική που θέλει το 2021 να ζουν καλύτερα οι εργαζόμενες και τα παιδιά τους με βάση την πρόοδο της τεχνολογίας, η νέα καπιταλιστική οικονομική κρίση που επιταχύνθηκε από την πανδημία, έρχεται να κάνει το δικαίωμα για την υγεία τους υπόθεση «ατομικής ευθύνης». Κυβέρνηση – ΕΕ και κεφάλαιο ένα χρόνο τώρα παίζουν στο τζόγο την υγεία του λαού, χωρίς να λαμβάνουν υπόψιν τους τις απαιτήσεις του λαού για την άμεση επίταξη του ιδιωτικού τομέα στη υγεία, την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού για τις εστίες υπερμετάδοσης , μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς κλπ.

Διεκδικούμε το δικαίωμα των γυναικών στη σταθερή εργασία με μείωση του εργάσιμου χρόνου και με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Καλούμε όλες τις γυναίκες του κλάδου μαζί με τους υπόλοιπους εργαζόμενους να συσπειρωθούν γύρω από το Σωματείο μας. Μόνο με τη συλλογική πάλη μπορούμε να αντιπαλέψουμε την αντιλαϊκή πολιτική που χτυπάει εμάς και τις οικογένειες μας.

Το ΔΣ

……………………………………..

 

ΛΑΪΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

8 ΜΑΡΤΗ 2021

Με τις γροθιές μας υψωμένες, όπως η Ιστορία των εργατριών του Σικάγο ορίζει.

Έναν χρόνο μετά την πρώτη εφαρμογή του γενικού lock down μιας ολόκληρης κοινωνίας, η Γιορτή της Γυναίκας σημαίνει πολύ περισσότερα από την επετειακή υπόμνηση των αγώνων των εργατριών του Σικάγο στα 1857. Ανάμεσα στις δύο λέξεις του συνθήματος που εκείνες πρώτες φώναξαν, «Ψωμί και Τριαντάφυλλα», το ψωμί γίνεται όλο και πιο δύσκολο να βρεθεί, όλο και πιο δύσκολο να φτάσει για όλη την οικογένεια, όλο και πιο δύσκολο να κρατήσει για ολόκληρο τον μήνα. Όσο για τα «τριαντάφυλλα», φαίνεται να χρησιμοποιούνται σαν την επίσημη δικαιολογία, που πίσω της κρύβεται όλος ο άνισος αγώνας κάθε γυναίκας απέναντι στην εργασιακή εκμετάλλευση, την ενδοοικογενειακή βία, τον αγώνα για την κάλυψη όλων των υλικών και ψυχολογικών αναγκών των αδύναμων μελών της οικογένειας, παιδιών, γερόντων, αναπήρων. Σαν αυτά τα τριαντάφυλλα, να έχουν περισσότερα αγκάθια από ότι πέταλα, τόσα όσες είναι και οι δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει η σύγχρονη γυναίκα.

Έναν χρόνο μέσα στη δύνη της πανδημίας και έντεκα χρόνια καπιταλιστικής κρίσης, με τα μνημόνια που σφραγίζουν τη ζωή μας, αποκαλύπτεται πια με τον πιο σαφή τρόπο, ότι η σημερινή «γιορτή» αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των εργατικών και κοινωνικών αγώνων της εποχής μας, αγώνων που αφορούν τόσο τους άνδρες, όσο και τις γυναίκες.

Σε συνθήκες πλήρους απορρύθμισης της εργασίας, με απόλυτη απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων, οι γυναίκες είναι οι πρώτες που βρίσκονται άνεργες. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, για το 2019, το ποσοστό απασχόλησης των γυναικών για τις ηλικίες από 20 έως 64 ετών ήταν στο 51%, δηλαδή μόνο η μία στις δύο γυναίκες είχαν κάποια απασχόληση. Συγχρόνως είναι και οι τελευταίες που ξαναβρίσκουν δουλειά, έχοντας περάσει μήνες ή χρόνια σε ανεργία, με το ποσοστό των χρονίως ανέργων να είναι κοντά στο 62%.

Στην εποχή της ραγδαίας αύξησης των ελαστικών σχέσεων εργασίας, οι γυναίκες είναι εκείνες που τραβάνε το άρμα με την ανασφάλιστη εργασία, με την καταστρατήγηση κάθε συμφωνημένου ωραρίου, με την εκβιαστική παραίτηση από κάθε πρόνοια προστασίας της μητρότητας, τις άδειες, τα επιδόματα τέκνων, λοχείας κτλ. Από τη μια μεριά έχουμε τις ευρωπαϊκές και τις ελληνικές κυβερνήσεις να υπερθεματίζουν για την προστασία της μητρότητας, ενώ από την άλλη βλέπουμε επιχειρήσεις να αποφεύγουν την πρόσληψη νέων γυναικών ή να τις δεσμεύουν με ιδιωτικά συμφωνητικά που απαγορεύουν μια μελλοντική τους εγκυμοσύνη. Νέες μητέρες υφίστανται εκδικητικές συμπεριφορές για να μην διεκδικήσουν άδειες λοχείας ή επιδόματα τέκνων, ενώ έχουν ήδη περάσει σχεδόν τρία χρόνια που νομιμοποιήθηκε, μετά από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου η απόλυση εγκύων εργαζομένων.

Σε αυτές τις συνθήκες απορρύθμισης των όρων εργασίας, ο βαθμός εξάρτησης των γυναικών δημιουργεί τις ιδανικότερες συνθήκες για τη σιωπή τους απέναντι σε κάθε μορφή βίας, με κυρίαρχη την ενδοοικογενειακή, που στις συνθήκες υποχρεωτικού εγκλεισμού του τελευταίου έτους, φαίνεται να αυξάνει κατακόρυφα. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία από τον Οκτώβριο του 2019 και για ένα έτος, το 85% των γυναικών που κατήγγειλαν ότι υπέστησαν κάποια μορφή βίας, αναφέρονταν στην ενδοοικογενειακή βία.

Με τη λέξη «κανονικότητα» που κυριαρχεί στον δημόσιο λόγο, περιγράφεται ένα περιβάλλον αυξανόμενης εργοδοτικής αυθαιρεσίας, καταστολής των κοινωνικών κινημάτων και εντατικοποίησης της αποσάθρωσης κάθε κοινωνικής δομής και θεσμού, όπως το Εθνικό Σύστημα Υγείας, το Ασφαλιστικό/Συνταξιοδοτικό Σύστημα, η Δημόσια Εκπαίδευση, οι προνοιακές δομές για νήπια, ΑμΕΑ ή υπερήλικες. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, όχι μόνο καλούμαστε να ζήσουμε, αλλά χρεωνόμαστε και την αποτυχία μιας ολόκληρης πολιτικής, που κρύβεται πίσω από το αφήγημα της «ατομικής ευθύνης». Αυτής της ευθύνης που ειδικά οι γυναίκες τη βιώνουμε κάθε μέρα προσπαθώντας να καλύψουμε τα κενά που αφήνει ο συστηματικός περιορισμός του πεδίου της κρατικής ευθύνης.

Εμείς είμαστε η άνεργη γυναίκα, η μονογονεϊκή οικογένεια δίχως υποστήριξη, η γυναίκα που νοσεί δίχως να βρίσκει περίθαλψη, η γυναίκα που μπαίνει στην τρίτη ηλικία δίχως σύνταξη, η μετανάστρια που παλεύει να επιβιώσει, η φοιτήτρια που δεν μπορεί να καλύψει τα έξοδα των σπουδών της, η γυναίκα που σπούδασε και δεν μπορεί να ασκήσει την επιστήμη της. Όλες εμείς, σήμερα γιορτάζουμε την Ημέρα της εργαζόμενης γυναίκας,

«Σπάμε τις Αλυσίδες της Σιωπής, της Εκμετάλλευσης, της Ανισοτιμίας»,

με τις γροθιές μας υψωμένες, όπως η Ιστορία των εργατριών του Σικάγο ορίζει.

 

7/3/21

……………………………………..