Ανοικτή επιστολή Κατερίνας Καββαδά για τα ανεπιτήρητα ζώα.

Αγαπητοί κύριοι, κυρίες.

Προσπαθώ να συγκρατήσω την οργή και ομολογώ ότι μου είναι δύσκολο. Πέρασα ένα φρικτό καλοκαίρι με τους απρόσκλητους επισκέπτες (φωτογραφία), οι οποίοι φυσικά ανήκουν σε κάποιους ανθρώπους, στους  οποίους αποδίδουν εισόδημα. Έθιξα το θέμα ευγενικά αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα. Έκανα έκκληση  από τα μέσα επικοινωνίας, η αντίδραση ήταν   πολλά like και κάποια σχόλια τα οποία δείχνουν απελπισμένους και ανήμπορους ανθρώπους ν΄αντιμετωπίσουν το πρόβλημα που καθημερινά βρίσκεται στην πόρτα τους. Κάποιοι για κάποιο λόγο εκφράζουν φόβο. Υποθέτω θα έχουν τους λόγους τους.

Η ζημιά που έχω υποστεί  είναι: καταστροφή των δέντρων μου που κάθε ένα έχει φυτευτεί από διαφορετικό μέλος της οικογένειας μου και για μένα έχουν ανυπολόγιστη αξία, αναγκάστηκα να βάλω πορτόνι αξίας 700 ε παρ΄ όλο που είμαι ιδεολογικά αντίθετη στους φράχτες, μου κατέστρεψαν την περίφραξη στον Παλιόλακο σε κτήμα κοντά 2 στρέμματα, δεν είμαι ασφαλής στο σπίτι μου αλλά ούτε και στον δρόμο, παλιότερα είχα ν΄αντιμετωπίσω τα βόδια τώρα  τα κατσίκια, παρά λίγο να φάω πετριά από τον γείτονα ο οποίος πέταγε πέτρες να τα διώξει, πιστεύοντας ότι εγώ δεν είμαι σπίτι και φυσικά να μην αναφέρω το καθημερινό άρωμα κοπριάς.

Νομίζω ότι σαν κοινωνία παρόμοιες  συμπεριφορές δεν μας τιμούν. Σέβομαι τον  μόχθο του κάθε ανθρώπου αλλά και ο καθένας πρέπει να σέβεται τον μόχθο τον δικό μας. Δεν γίνεται η μειοψηφία να γίνεται ο εφιάλτης μιας ολόκληρης κοινωνίας κι εμείς μοιραίοι κι άβουλοι να περιμένουμε το θάμα.  Και οι γονείς μας είχαν πρόβατα αλλά σέβονταν τον χωριανό, τον γείτονα, τον συγγενή , προστάτευαν τις ξένες περιουσίες και δεν έβλεπαν το νησί σαν ξέφραγο αμπέλι. Νομίζω ότι με λίγη καλή διάθεση εκ μέρους των κτηνοτρόφων μπορεί να λυθεί το πρόβλημα και να υπάρξει ομαλή συμβίωση. Θα είναι κρίμα να αρχίσουμε τους καυγάδες, τις μηνύσεις ή τις αυτοδικίες. Κρίμα πέντε άνθρωποι που έχουμε απομείνει να μη μιλιόμαστε μεταξύ μας και να αλληλοσπαραζόμαστε.

Φημίζομαι για την υπομονή μου αλλά τώρα έχει αρχίσει να μου τελειώνει. Ελπίζω οι ιδιοκτήτες  να κάνουν το χρέος τους και να μαντρώσουν τα ζωντανά τους και ο Δήμος το δικό του χρέος να προστατεύσει τα δικαιώματα των δημοτών. Θα είναι κρίμα αν αναγκαστούμε να ξεσκίσουμε τις σάρκες μας  στα δικαστήρια…

Ευχαριστώ το meganisi times για την φιλοξενία. Δεκτοί οι σχολιασμοί με ονοματεπώνυμο. Θα είχε ενδιαφέρον να τοποθετηθούν  και να προτείνουν λύσεις οι δικηγόροι του νησιού και γιατί όχι και οι εισαγγελείς.