Πάντα αναρωτιόμουν τι είναι αυτό που κάνει τον «Καραγκιόζη» τόσο δημοφιλή, εδώ και πολλές- πολλές δεκαετίες, σε μικρούς και μεγάλους. Η απάντηση δεν είναι εύκολη καθώς στο παζλ υπεισέρχονται στοιχεία παράδοσης, κοινωνικού δρώμενου και μηνύματος, πολιτισμικά, στοιχεία πρωτοτυπίας (το θέατρο σκιών είναι κάτι πολύ διαφορετικό από το κλασικό θέατρο ή το σύγχρονο animation), νοσταλγίας, διαδραστικότητας, ακόμα και ψυχολογίας ή παιδαγωγικής. Δεν χρειάζονται ωστόσο περισσότερο βαθυστόχαστες αναλύσεις καθώς, ανεξαρτήτως ηλικίας, όλοι διασκεδάζουμε με τον διαχρονικό καμπούρη του μπερντέ. Και οφείλω να ομολογήσω ότι κι αυτή την φορά το διασκέδασα εξίσου με τα παιδιά μου!

Παιδομάζωμα λοιπόν και στην φετινή επιτυχημένη παράσταση Καραγκιόζη στο Κατωμέρι, αν και οι πολυάριθμοι παππούδες (και γιαγιάδες) μου ‘κάστηκε πώς γελούσαν περισσότερο!

Ας κλείσω λοιπόν την σύντομη αναφορά με το πασίγνωστο (όσο και προφητικό για την Ψωροκώσταινα) μότο του «Μαυρομάτη» (σσ: αυτό σημαίνει «Καρα-γκιοζ»):