«ΕΙΔΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΖΩΝΕΣ» ΠΑΝΤΟΥ…

Τελευταία μεταξύ των όσων σπουδαίων διαβάζουμε (και το χειρότερο υφιστάμεθα δεμένοι πισθάγκωνα στο αμπάρι της γερμανικής φρεγάτας του νεοκαπιταλισμού), με έκπληξη αντικρίσαμε έναν ακόμη ευρηματικό, όσο και κυνικό όρο. Αυτόν των «ειδικών οικονομικών ζωνών», όπου θα μπορούν να μεταφέρονται αλλοεθνείς εργάτες- δουλοπάροικοι για να εργαστούν με μικρότερα μεροκάματα από τα ήδη κουτσουρεμένα δικά μας…

Γερμανικό φρούτο εξάλλου ήταν και ο όρος «μερική απασχόληση», που καθιέρωσε ο Σρέντερ και υιοθέτησε ο γερμανοτραφής πρώην πρωθυπουργός της χώρας Κ. Σημίτης, καθιστώντας πολυτέλεια την έννοια της πλήρους εργασίας από τα τέλη κιόλας της δεκαετίας του ’90, προετοιμάζοντας το έδαφος για την πλήρη εκθεμελίωση κάθε κοινωνικού δικαιώματος. Έτσι, οι «ευέλικτοι εργαζόμενοι», στερούνται σήμερα κάθε είδους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, δίνοντας στα αφεντικά τους το πλεονέκτημα να απαλλαχθούν από  τις εργοδοτικές εισφορές που κανονικά θα κατέβαλαν στο κράτος. 

Στη Γερμανία σήμερα, των 7.000.000 ημιαπασχολούμενων, πέραν του πολυθρύλητου «γερμανικού θαύματος», που γέμισε περισσότερο τις τσέπες των εχόντων και εξαθλίωσε τους μη προνομιούχους πολίτες, συνέβη και το εξής ανατριχιαστικό: Από το 2001 ως το 2010, το προσδόκιμο ζωής στα χαμηλά εισοδήματα, μειώθηκε κατά 2 χρόνια, από 77,5 στα 75,5.

Με αυτά τα συγκλονιστικά στοιχεία και μεταφέροντας το πανευρωπαϊκό φαινόμενο της αποθράσυνσης του άκρατου καπιταλισμού και στα καθ’ ημάς, δεν είναι καθόλου τυχαία η τροπολογία που πέρασε νύχτα προ ημερών και με την οποία τα νοσηλευτικά ιδρύματα θα μπορούν να απασχολούν ομάδες εξαθλιωμένων γιατρών, νοσηλευτών και λοιπών εργαζομένων στην υγεία με «μπλοκάκι»,  για περιορισμένο χρονικό διάστημα χωρίς κανένα ασφαλιστικό ή άλλο δικαίωμα.

Άραγε θα περιμένουμε να δούμε πού θα φτάσει η βουλιμία των αρπακτικών και των εγχώριων υποτελών τους ή θα την αντιμετωπίσουμε όσο είναι ακόμα καιρός;

Αριστείδης Δάγλας