«Πολιτική και ηθική»

Γράφει ο Γιάννης Ζαβιτσάνος
Η αλήθεια είναι όταν αποφάσισα να πάρω μολύβι και χαρτί και να ξεκινήσω να γράψω κάποια πράγματα σχετικά με την ηθική και την πολιτική δεν τα κατάφερνα για καιρό. Βασάνισα πολύ τον εαυτό μου στο ξεκίνημα και ποτέ δεν μου έβγαινε. Και είναι τόσο απλό τόσο επίκαιρο. Μπορώ να σας πω ότι με τα βιώματα μας από την ίδια την καθημερινότητα μπορείς και να προσεγγίσεις το θέμα και να γράψεις….Η αλήθεια είναι ότι εδώ κόμπιαζα τι θα έπρεπε να γράψω.

Την ριμάδα την αλήθεια; Έλα ντε που την επομένη το πρωί θα σου έκοβαν μαχαίρι την καλημέρα  και θα προσπαθούσες να μπαλώσεις την ίδια την αλήθεια. Μα ηθική με μπαλώματα φίλοι μου δεν γίνεται. Έτσι είπα να το γενικεύσω λιγάκι και αν χρειαστεί να είστε βέβαιοι θα επανέλθω.Σκέφτηκα να γυρίσω πίσω περίπου τρείς χιλιετηρίδες και να σταθώ στον Ρόδιο φιλόσοφο Απολλώνιο ο οποίος σχολιάζοντας την πολιτική δράση και συμπεριφορά της εποχής του ((296-215 π.Χ.)είχε πεί με αρκετή πικρία

«Εκείνοι που ξεχωρίζουν την πολιτική από την ηθική, ποτέ δεν θα καταλάβουν ούτε την μία ούτε την άλλη». 
Και σήμερα το κομμάτι της ηθικής στην πολιτική συμπεριφορά και δράση  σκόπιμα αγνοείται και παραμερίζεται και δυστυχώς παραχωρεί την θέση του σε βρόμικα οφέλη και τρισάθλιες πολιτικέςσκοπιμότητες Έτσι λοιπόν το σωστό και το δημοκρατικό  παραχωρεί την θέση τουσχεδόν πάντοτε  στο αντιδημοκρατικό και το βρώμικο Στις κοινωνίες επιβάλλονται κανόνες ανθρώπινης συμπεριφοράς, που ονομάζονται ηθικοί κανόνες, ως υποχρεωτικοί, χωρίς τους οποίους η συνύπαρξη δεν θα ήταν απλώς αδιανόητη, αλλά και υπερβολικά ανεπιτυχής.
Εκ του ορισμού «πολιτική ηθική είναι η ηθική εκείνου που ασκεί πολιτική δραστηριότητα». Η πολιτική δραστηριότητα δεν είναι η εξουσία ως αυτοσκοπός, αλλά η εξουσία για την επίτευξη ενός στόχου, που είναι συνήθως το κοινό καλό, το συλλογικό ή γενικό συμφέρον. Η πολιτική είναι μέρος της ηθικής ενέργειας του ανθρώπου. Πολιτική ηθική είναι η ηθική των αποτελεσμάτων και όχι των αρχών. Δυστυχώς σήμερα στην πόλη μας και την χώρα μας πολιτική ηθική δεν είναι τίποτα παραπάνω η παρακάτω από ένα καλοστημένο πολιτικό αποχυμωτή. Για ποια ηθική στην πολιτική μιλάμε όταν  ψάχνουν κάμποσοι από αυτούς τους φιγουράτους και πολλά υποσχόμενους αυριανούς τοπικούς ηγέτες τα σκλαβοπάζαρα;Ναι καλά διαβάσατε τα σκλαβοπάζαρα. Τυφλή υπακοή και υποταγή στον αφέντη. Ας κάνουν πρώτα την αυτοκριτική τους, ας δουν αν διαθέτουν το κύρος και την προσωπικότητα για το Δημαρχιακό αξίωμα, ας σταματήσουν να γυρίζουν σαν ξεπεσμένες χαρτορίχτρες μετρώντας σταυρούς.Με σταυρούς και μόνο δεν διοικείται Δήμος..Ο Δήμος χρειάζεται προσωπικότητες που και μόνο η παρουσία τους να εκπέμπει ακτινοβολία. Άφθαρτα άτομα ,ικανά και με διάθεση προσφοράς. Εμ αυτά που να βρούνε σταυρούς….Τολμήστε αν έχετε τα κότσια και βρείτε εσείς τον τρόπο να εκλεγούν. Υπάρχει τρόπος και το ξέρετε…Όμως αυτοί έχουν φωνή, έχουν άποψη, δεν είναι τσιράκια κανενός ούτε προέρχονται από καθελογήτικα σκλαβοπάζαρα. Το επιβάλει άλλωστε η ηθική για την οποία μιλάμε και αποτελεί σημείο προσέγγισης μιας υγιούς πολιτικής.. Είναι γεγονός ότι τα ανθρώπινα συμφέροντα δεν εναρμονίζονται εύκολα με το γενικό συμφέρον. Το έπαθλο των αγώνων ενός πολιτικού, κατά τον Θουκυδίδη, είναι: το γόητρο στους σύγχρονους και η φήμη στους μεταγενέστερους…
Ο Μακιαβέλι πίστευε ότι η κατ΄ εξοχήν αρετή του πολιτικού δεν είναι τόσο η γνώση ή η σοφία όσο η σύνεση, δηλαδή η ύψιστη ικανότητα υιοθέτησης μεθόδων για την επίλυση συγκεκριμένων καταστάσεων. Στον κυκεώνα των ανθρωπίνων σχέσεων φαίνεται ότι υπερισχύουν οι έντονα συμφεροντολογικές συμπεριφορές. Γι’ αυτό και είναι δύσκολο να καταστρέψει κανείς τη γενική  εικόνα πως η πολιτική δεν έχει σχέση με την ηθική.Δεν διαθέτουμε βέβαια όλοι το μέγεθος να αναμετρηθούμε με τον κόσμο ως έχει, δεν έχουμε όλοι το «χάρισμα» της πολιτικής, αυτού του τόσο ευμετάβλητου και τόσο επικίνδυνου παιχνιδιού, δεν έχουμε το «χάρισμα» της υπομονής και της σκληρότητας. Είμαστε όμως όλοι πολιτικά όντα, γιατί κατοικούμε τον κόσμο και ζούμε ανάμεσα στους ανθρώπους.» Άντε τώρα να πεις, τέλος πάντων που να πεις τα όσα ο Μακιαβέλει πίστευε για τον πολιτικό…….
Τελειώνοντας φίλοι μου είναι βέβαιο ότι οι ενέργειες του πολιτικού στο πλαίσιο των δημοκρατικών κανόνων αποτελούν την προσέγγιση του ρεαλισμού
Έτσι, τις πιο πολλές φορές, το ηθικό στοιχείο για ευνόητους λόγους θυσιάζεται χάριν της σκοπιμότητας, συνεχίζοντας έτσι να παραείμαστε κίβδηλοι.
Πηγή: SirokoLevantes